Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η ΤτΕ στην τελευταία Έκθεσή της είναι ενδεικτικά της κατάστασης. Οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου είναι αρνητικές από το 2008 (-7,6%). Το 2009 μειώθηκαν κατά 11,5% και στο εννεάμηνο του 2010 ήταν ήδη -17,6%. Από τότε η κατάσταση, σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία, έχει επιδεινωθεί, τόσο το τελευταίο τρίμηνο του 2010 όσο και τον πρώτο μήνα του 2011!
Οι εξαγωγές στην πραγματικότητα παραμένουν μικρές αφού η “αύξησή” τους όπως αποκάλυψε πρόσφατα το “Κεφάλαιο” οφείλεται στην άνοδο των ονομαστικών τιμών των προϊόντων και όχι στον όγκο των εξαγωγών...
Κάποτε μιλάγαμε για τον κίνδυνο αποβιομηχάνισης της χώρας. Σήμερα είμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης που όμοιά της δεν είχαν φανταστεί ούτε οι πλέον απαισιόδοξοι. Η χώρα αυτή δεν παράγει τίποτα. Αν το δημόσιο χρέος είναι το «αυτοκινητιστικό μας δυστύχημα», η απουσία επενδυτικής δραστηριότητας μοιάζει σαν να λείπει το ασθενοφόρο από τον τόπο του ατυχήματος. Ακόμη κι αν είχαμε απλά κτυπήσει το γόνατό μας και δεν ήταν τα πράγματα τόσο σοβαρά όσο τελικά είναι, θα κινδυνεύαμε και πάλι να πεθάνουμε μόνοι στην ερημιά...
Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος να πάρει τις κρίσιμες αποφάσεις. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει χρόνος για να αντιστραφεί το κλίμα. Τουλάχιστον για να μην πούμε στο τέλος ότι πέσαμε αμαχητί.
Δεκατρία τρίμηνα! Ούτε ένα, ούτε δύο. Τρία χρόνια και τρεις μήνες η χώρα βυθίζεται καθημερινά και ουδείς ασχολείται. Αυτό είναι που πονάει περισσότερο. Ότι ουδείς ασχολείται...
Την δόση του Μαρτίου μπορεί να την πάρουμε. Έστω κι έτσι δεν μας σώζει. Δεν μπορούμε να ζούμε μόνιμα στην εντατική και να κρατιόμαστε στη ζωή με τη βοήθεια των μηχανημάτων. Είναι θέμα χρόνου να τραβήξει κάποιος το καλώδιο από την πρίζα.
Δίχως επενδύσεις, δίχως νέες θέσεις εργασίας, δίχως την παραγωγή πλούτου, δεν υπάρχει μέλλον σε αυτή την χώρα. Θα έχετε κουραστεί να διαβάζετε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Κι εμείς έχουμε κουραστεί να τα γράφουμε. Δεν τα επαναλαμβάνουμε διότι δεν έχουμε κάτι άλλο για να γεμίσουμε μερικές σειρές κειμένου. Αλλά διότι αυτά είναι τα τελευταία καμπανάκια που κτυπά η ίδια η αγορά.
Τις τελευταίες εβδομάδες δείχνουμε να έχουμε και πάλι χάσει τον προσανατολισμό μας. Η ίδια η κυβέρνηση δείχνει να είναι κουρασμένη, σαν να έχει παραιτηθεί από την προσπάθεια ή έστω να έχει ρίξει το βάρος της μόνο στη δόση του δανείου. Δεν λέμε, είναι σημαντικό το θέμα της δόσης. Αλλά όταν τελειώσει αυτό με τι θα ασχοληθούν; Με την επόμενη δόση. Κι έπειτα με την επόμενη και ούτω καθεξής; Ο δρόμος αυτός είναι αδιέξοδος.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου