διεύθυνση επικοινωνίας delios2010@gmail.com

13 Μαρ 2011

Ζήτω η 26η Μαρτίου!

Tου Μπαμπη Παπαδημητριου
Η επόμενη μέρα της συμβολικής ημερομηνίας για την έναρξη της εξέγερσης των ελληνικών πληθυσμών το ’21, πριν από σχεδόν δύο αιώνες, ήταν και είναι πολύ σημαντική. Δεν αρκεί το ξεκίνημα μιας σοβαρής προσπάθειας, χρειάζεται να διασφαλιστεί η συνέχεια.
Tο δίλημμα Παπανδρέου είναι εμφανές. Δεν έχει πείσει ούτε το κόμμα του ούτε μια άλλη πλειοψηφία πολιτικών για την ικανότητα
της κυβέρνησής του. Τον εκφοβίζει το καλύτερα οργανωμένο κατεστημένο της χώρας· οι καθοδηγητές των συνδικαλιστικών «οργάνων» και η γραφειοκρατία των κάθε λογής «εκπροσώπων» ομάδων συμφερόντων είναι σε θέση να εμποδίσουν οιαδήποτε μεταρρυθμιστική επιδίωξη.
Οι κύκλοι κρατικής μιζέριας, φοροδιαφυγής και διαφθοράς και, οπωσδήποτε, οικονομικών και κοινωνικών προνομίων τέμνονται σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να επιτυγχάνεται αυθόρμητος και εξαιρετικά αποτελεσματικός συντονισμός. Προσέξτε το κοινό διάβημα εργοδοτικών σωματείων και εργατικών ενώσεων προς την υπουργό Εργασίας Λούκα Κατσέλη, προκειμένου να διατηρηθεί η αντιδημοκρατική όσο και αντιπαραγωγική παράδοση επιβολής ενιαίας τιμής σε μια από τις κρισιμότερες μεταβλητές του ανταγωνισμού. Απαιτούν, όλοι αυτοί, να επιβάλουν τις επιλογές τους, ανεξαρτήτως πραγματικής αντιπροσωπευτικότητας, υποχρεωτικά σε όλες τις επιχειρήσεις. Πρόκειται για τακτική στην οποία οφείλεται σε υπερθετικό βαθμό το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και ο υπερβολικός πληθωρισμός. Και, δυστυχώς, μια καλή οικονομολόγος όπως η κυρία υπουργός υποστηρίζει την απαίτηση. Ο κύβος για τον κ. Παπανδρέου πρέπει να ριφθεί στην Αθήνα, την επομένη της Συνόδου Κορυφής. Τα δύσκολα δεν είναι αυτά που ζητούν η καγκελάριος Μέρκελ και ο πρόεδρος Σαρκοζί. Η ελληνική επανάσταση κόντρα στην απολυταρχία του σπάταλου κράτους θα κερδηθεί στην Αθήνα και όχι στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης.
Ομως, ο πρωθυπουργός έχει, προφανώς, χάσει τη διάθεση να εργαστεί σ’ αυτήν την κατεύθυνση όταν βρίσκεται στην πρωτεύουσα του κράτους που κλήθηκε να διοικήσει. Προτιμά να περιφέρεται σε διεθνείς συναντήσεις προπαγανδίζοντας την κρισιμότητά τους, παρά να προεδρεύει συναντήσεων από τις οποίες οι επιτελείς του θα φεύγουν με σαφείς οδηγίες και τον φόβο της απομάκρυνσής τους εφόσον συνεχίζουν να μην τα καταφέρνουν, είτε γιατί τους λείπουν οι ικανότητες είτε γιατί δεν πιστεύουν στο Πρόγραμμα Σωτηρίας της Πατρίδας.
Ο Γ. Παπανδρέου φιλοτεχνεί έναν πίνακα στον οποίο πρωταγωνιστεί, είναι όμως ολοένα και πιο φανερά απών εκεί όπου τον ζητάει περισσότερο το πιο απλό και βασικό καθήκον του πρωθυπουργού: στην καθοδήγηση της κυβέρνησής του. Το πρόβλημα της 26ης Μαρτίου βρίσκεται στο Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός πρέπει να απομακρυνθεί, όσο είναι καιρός, από τον στενό κύκλο των «φίλων», οι οποίοι του σκιαγραφούν μια ψεύτικη αλλά βολική εικόνα των πραγμάτων. Οι σχέσεις εξουσίας δεν μπορεί να είναι «συναισθηματικές». Με ελάχιστες και «αριστοκρατικές» εμπειρίες στα κρίσιμα ζητήματα της οικονομίας και της κοινωνίας, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να βοηθήσουν τον πρωθυπουργό.
Αν ειλικρινώς περιμένουμε κάτι από τη μέρα της εθνικής εξέγερσης είναι να συνεχιστεί η προσπάθεια και να μην πάνε χαμένες οι θυσίες. Να ηττηθούν όσοι ζητούν την παλινόρθωση του κράτους των ελλειμμάτων και την αθλιότητα των διακρίσεων σε βάρος των παραγωγών του ιδιωτικού τομέα.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_12/03/2011_1294676

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου