Η κυβέρνηση έδειχνε να έχει ξεμείνει από αντοχές και δυνάμεις, η σύνοδος κορυφής είχε αναχθεί σε μείζον γεγονός, όλα έμοιαζαν να κρέμονται από μια κλωστή, από τις διαθέσεις της κυρίας Μέρκελ, οι οποίες, κατά τις πληροφορίες, δεν ήταν η καλύτερη.
Οι περισσότεροι ανέμεναν τα χειρότερα, ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου ένιωθε ανασφαλής, δεν ήταν βέβαιος για την έκβαση των πραγμάτων, θεωρούσε, μετά και τις συναντήσεις στο Βερολίνο και στο Παρίσι, ότι τη διαπραγμάτευση θα ήταν δύσκολη και προετοιμαζόταν για τη διαχείριση ενός δύσκολου εσωτερικού μετώπου, το οποίο είχε επενδύσει
στο σενάριο της καταστροφής.
Η εσπευσμένη υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας κατά τρεις βαθμίδες από τους Moody's είχε κλονίσει τους πάντες και αντιθέτως είχε ενθαρρύνει συμφέροντα και δυνάμεις που επένδυαν στην αποσταθεροποίηση της οικονομίας και της χώρας.
Την Πέμπτη άρχισαν να κυκλοφορούν απολύτως διαβρωτικά e - mail, που προφήτευαν την πτώχευση και την αιφνιδιαστική επιστροφή στη δραχμή και παρ'ολίγον την Παρασκευή να επικρατήσει ο απόλυτος πανικός, καθώς όλοι ανέμεναν ένα κακό αποτέλεσμα στις εργασίες της συνόδου το Σάββατο και υπέθεταν ότι τη Δευτέρα η καταστροφή θα έχει ολοκληρωθεί.
Ωστόσο τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά. Η γερμανίδα καγκελάριος έδειξε ότι πιστεύει στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ότι σκοπός της δεν είναι η διάλυση της ευρωζώνης αλλά η ενίσχυσή της και φανέρωσε πως διαπραγματευόμενη σκληρά θέλει να διαμορφώσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις γι' αυτό που η ίδια αντιλαμβάνεται ως ισχυρή και ανταγωνιστική Ευρώπη.
Το επιχείρημά της είναι ισχυρό, η Γερμανία που φρόντισε, έγκαιρα στις καλές μέρες, να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά της και να διαμορφώσει παραγωγικό πλεονέκτημα κερδίζει ακόμη και στον καιρό της κρίσης και η κυρία Μέρκελ δικαιούται να επιμένει ότι το μοντέλο της μπορεί να γίνει κτήμα όλης της Ευρώπης.
Αλλωστε δεν υπάρχει ισχυρός αντίλογος, ικανός να αλλάξει το ρου των πραγμάτων.
Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην διαμόρφωση του παραγωγικού μοντέλου που σήμερα υπερασπίζεται η κυρία Μέρκελ και συνολικά τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα δεν προτείνουν κάτι πολύ διαφορετικά, αλλά ούτε η πολυκερματισμένη ευρωπαϊκή αριστερά δείχνει διατεθειμένη να αμφισβητήσει εκ βάθρων το ευρωπαίο οικοδόμημα, όπως φάνηκε στη σύναξη των Αθηνών που οργάνωσε ο πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Αλέξης Τσίπρας.
Για αν μην μιλήσουμε για το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο συμμετέχει η Νέα Δημοκρατία του κ. Σαμαρά. Εκεί κυριαρχεί η άποψη της κυρίας Μέρκελ.
Κακά τα ψέματα αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν περιθώρια στην Ευρώπη για πολλές αμφισβητήσεις του φιλελεύθερου παραγωγικού μοντέλου της κυρίας Μέρκελ.
Αρα η Ευρώπη θα πορευθεί με αυτό.
Η Ελλάδα επίσης, στη θέση που είναι δεν δύναται να διαπραγματευθεί.
Μπορεί να διεκδικεί διευκολύνσεις και να απαιτεί βοήθεια στο βαθμό που προσαρμόζεται σε αυτό το μοντέλο.
Το δίλημμα λοιπόν είναι απλό: Η αλλάζουμε και προσαρμοζόμαστε στο ευρωπαϊκό, γερμανικής εμπνεύσεως μοντέλο, ή τα παρατάμε και πτωχεύουμε.
Τα περισσότερα κόμματα προφανώς δεν μπορούν να τοποθετηθούν αρνητικά στο δίλημμα και λογικώς θα πρέπει να προσαρμόσουν την πολιτική τους αναλόγως.
Σε άλλη περίπτωση παίζουν ένα παιγνίδι εντυπώσεων σαν κι αυτό της Νέας Δημοκρατίας, που δεν αντέχει ούτε δυο μέρες, όπως κατεδείχθη από την αντιμνημονιακή στάση του νέου ιρλανδού πρωθυπουργού Εντα Κένι.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=389802&h1=true
ΑΝΤ. ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου