Σελιδοποιώ την αιχμαλωσία…
Διαχωρίζω τα κεφάλαια…
Πρόλογος...
Κυρίως θέμα...
Επίλογος…
Από τις τελείες στραγγίζω θνησιγενείς περιπτύξεις…
Ακμαίοι εραστές δραστικά τέλη ζωγράφιζαν σε ιδρωμένα σώματα…
Έπειτα υποχωρούσαν στο αδιόρθωτο μιας ανασφάλειας περιφερόμενης...
Παρένθετης...
Δανειζόμενης…
Σχεδόν καταναγκαστικής…
Τώρα ανδρείκελα…
Του χρόνου, του τόπου…
Δεσμώτες του νομίζω…
Μαριονέττες ταγμένες σε οργασμούς ψυχαναγκασμού…
Αυτός ο τίτλος του προλόγου…
*******
Στα κόμματα σκαλώνω τις αμφιβολίες…
Πειραματίζονται με περισσά σκοτάδια, που αναστήλωσαν τη μέρα…
Έτσι σημειώνει ο σελιδοδείκτης...
Ελπίδας απάνθισμα το κυρίως θέμα…
Αναρωτιούνται οι λέξεις…
Πόσες παύσεις έχει μια ιστορία;
Ως πότε αιχμάλωτες;
Παρακάμπτουν τα προφανή…
Εφελκύεται το ρημαδιό...
Όρια σε θραύση...
Από αέρηδες και καταιγίδες...
Άδεια πλεύσης…
Ο καπετάνιος κατέθεσε σαφείς εντολές…
Τώρα αδειοδοτεί πάλι τον αιχμάλωτό του…
Γαϊτανάκι ευθυνών…
Συσ- σωμάτωμα ναυαγίων…
Βουνό τα κύματα, μετρούν ποιο σκαρί θα βυθιστεί πρώτα…
Ήταν τότε που άνοιξα το φινιστρίνι, για να κεράσω την άνοιξη σφυρίγματα από πρόωρο μελτέμι…
Και ήταν τότε που έφυγες κλεφτά…
Τι να ζητάω άλλο;
Ναυαγεί περισσότερο το κενό;
Τώρα πια…
Όλες οι προσδοκίες συναντούν τη λύπη…
Σε πανδοχείο συγκεντρώθηκαν…
Πίστευα πως αν ξεκουραστούν, θα αντέξουν στο ταξίδι...
Γελιέμαι...
*******
*******
Επίλογος ασταθής…
Τέλος που συναντά το δοξαστικό παιάνα…
Ψάλθηκε την ημέρα περιτομής του κάλλους της αλήθειας…
Τι να πιστέψω πια;
http://www.mairi-s-neighbourhood.blogspot.com/?zx=e47bf01dad739869Ζω ως θεατής την πλοκή ενός μυθιστορήματος…
Τα πρόσωπα χαρίζονται στην ιστορία οικειοθελώς…
Έτσι κ αλλιώς, η ζωή τους, πλέον αγγίζει την παράνοια…
Αμφισβητείται η ύπαρξη τους…
Φλέρταραν την 7η διάσταση…
Αυτή…
Της γραφής δεσμώτες…
Επικηρυγμένοι δραπέτες του αισθάνομαι…
Βιώνουν μόνο αυταπάτες….
Για αυτό και δεν υπάρχουν…
*******
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου