διεύθυνση επικοινωνίας delios2010@gmail.com

5 Μαρ 2011

Η παλιά τάξη πεθαίνει και γεννιέται μια νέα

Ζούμε σε μια νέα εποχή. Η αμερικανική πραγματικότητα έχει έρθει τα πάνω κάτω μέσα σε μόλις 20 χρόνια. Οι Αμερικανοί δεν έχουν πλέον την ανάγκη των φιλτραρισμένων ειδήσεων από τα συμβατικά τους ΜΜΕ, ούτε περιμένουν να τους τις διαβάσουν στις βραδινές ειδήσεις οι μεγαλοδημοσιογράφοι των CBS, ABC και NBC. Όχι, τώρα που υπάρχει το διαδίκτυο
, οι ειδήσεις στα καλωδιακά κανάλια, και οι πολιτικές ραδιοφωνικές εκπομπές.
Η ιστοσελίδα The Drudge Report, του Matt Drudge παρακολουθείται από πολλούς περισσότερους Αμερικανούς απ ότι το αστέρι του CBS, Katie Couric. Ακόμη και η παλιά κρατούσα νοοτροπία, ότι όσο πιο πανάκριβο ένα πανεπιστήμιο τόσο πιο καλά, άρχισε επιτέλους να αμφισβητείται. Οι νέες τεχνικές σχολές, και τα online κολέγια πιστοποιούν πλέον εκατομμύρια νέους εξειδικευμένους και καταρτισμένους πολίτες.
Εν τω μεταξύ, η ανεργία αυξάνεται μεταξύ των πτυχιούχων ΑΕΙ, που πολλοί χρωστάνε δεκάδες χιλιάδες δολάρια από τα σπουδαστικά τους δάνεια. Επομένως, η άποψη ότι οι γονείς θα πρέπει να δανείζονται μέχρι και $200.000 για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, είναι πλέον ξεπερασμένη. Εξάλλου, ας μη ξεχνάμε ότι πολλοί που πέτυχαν στη ζωή, δεν χρειάστηκε να τελειώσουν πανεπιστήμιο. Μεταξύ αυτών και οι: James Cameron, Bill Gates, Tom Hanks, Steve Jobs, Tiger Woods, και πολλοί άλλοι.
Για πολλούς εργοδότες, το σημερινό πτυχίο πανεπιστημίου αντιστοιχεί στο παλιότερο απολυτήριο του λυκείου. Το χάος που προέκυψε πρόσφατα με την επιστημονική διαμάχη μεταξύ υποστηρικτών και αρνητών της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, αποδεικνύει πως ακόμη και οι ακαδημαϊκοί με  διδακτορικά μπορούν να πουν ψέματα, και να αλλοιώσουν τα δεδομένα κατά το δοκούν, όπως και οι πολιτικοί. Ο αρχαίος σεβασμός προς την ακαδημαϊκή κοινότητα έχει αρχίσει να ξεθωριάζει.
Μετά την ελληνική δημοσιονομική κατάρρευση, την κρίση ταυτότητας της ΕΕ, και τη χρεοκοπία της Καλιφόρνιας, δεν θα ξαναυπάρξουν σαφή και γενναιόδωρα συνταξιοδοτικά προγράμματα. Μια διαρκώς συρρικνούμενη τάξη νέων σε ηλικία εργαζομένων, δεν μπορεί πλέον να συντηρεί μια συνεχώς διογκούμενη, και προνομιούχα γενιά συνταξιούχων. Πολύ σύντομα οι 65άρηδες θα είναι οι νέοι 50αρηδες. Όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι θα συνεχίσουν να εργάζονται μέχρι τα 70 τους, και ίσως και αργότερα.
Κάποιοι θεωρούν ότι τα προβλήματα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας οφείλονται στη συρρίκνωση του συνδικαλιστικού κινήματος, ή ότι τα συνδικάτα του δημοσίου τομέα βελτιώνουν την απόδοση των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα. Καμιά όμως θεωρία συνομωσίας δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί η συμμετοχή στις συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Αμερική έχει πέσει κάτω από το 12% του συνολικού εργατικού δυναμικού.
Ένα άλλο απολίθωμα μιας περασμένης εποχής είναι και το κοινωνικό κράτος. Μόνο κάποιοι λίγοι πολιτικοί δεινόσαυροι συνεχίζουν να απαιτούν περισσότερες δημόσιες δαπάνες, περισσότερες κοινωνικές παροχές, και περισσότερους φόρους. Καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι πολίτες, έχουν αντιληφτεί ότι η κοινωνία έφτασε στα όρια της όσον αφορά σε πολιτικές αναδιανομής, και σε παροχές.
Τα μεγάλα λόγια του Ομπάμα για μοίρασμα της πίτας, και για «άρπαγες» τραπεζίτες, δεν βοήθησαν στο να μειωθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού ύψους $1.3 τρισεκατομμυρίων, ούτε η ανεργία που αγγίζει το 9.5%. Για αυτό και το γύρισε τώρα, και αντί να δημοκοπεί υπέρ των εργαζομένων, και κατά της Wall Street, άρχισε να γράφει πύρινα  άρθρα στη Wall Street Journal, διαβεβαιώνοντας τις επιχειρήσεις ότι το κράτος θα τις προσφέρει αμέριστη βοήθεια, και …πολύ λιγότερους ελέγχους.
Οι φυλετικές σχέσεις έχουν επίσης επαναπροσδιοριστεί. Οι μικτοί γάμοι, η φυλετική ενσωμάτωση, και η μετανάστευση, έχουν καταστήσει τους όρους «μαύρος», «άσπρος», «κίτρινος», ξεπερασμένους. Τα παλιά κρατικά προγράμματα φυλετικής προσέγγισης, με ποσοστώσεις, μοριοδοτήσεις, κλπ. δεν ταιριάζουν πλέον με την καθημερινότητα. Τα φυλετικά όρια έχουν ξεθωριάσει. Το να είσαι λευκός δεν σημαίνει ότι είσαι και προνομιούχος. Τα παιδιά ενός οικονομικά πετυχημένου νέγρου δεν χρειάζονται κάποιο τεχνητό πλεονέκτημα έναντι των παιδιών ενός φτωχού λευκού.
Το ίδιο πάνω κάτω έχει επέλθει και στις άλλες χώρες. Η Ρωσία δεν αποτελεί πια το σύμβολο του παγκόσμιου κομμουνισμού, αλλά είναι μια αδίστακτη καπιταλιστική πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Η σύγχρονη πολιτιστική επανάσταση της Κίνας, αφορά στο πώς να μαζέψει κανείς απίθανα ποσά χρημάτων, και να οδηγάει πολυτελή αυτοκίνητα.
Η ΕΕ έχει περιοριστεί στο να ψάχνει που να ρίξει το φταίξιμο, και τα μέλη της στήνονται στην ουρά, παρακαλώντας τη Γερμανία για μετρητά. Κάθε άλλο παρά το όραμα για το οποίο κάποτε περηφανεύονταν, αυτό της αδελφοσύνης των ευρωπαϊκών λαών.
Το γειτονικό στις ΗΠΑ Μεξικό, είναι τώρα μια αποτυχημένη χώρα, παραδομένη στα ναρκωτικά, και μοιάζει πιο πολύ με το Αφγανιστάν, παρά με τους γείτονές του στο Βορρά.
Αντιδρώντας σε αυτόν τον νέο ανεστραμμένο κόσμο, τα παγκόσμια ΜΜΕ, οι μόνιμοι πανεπιστημιακοί, οι καλοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, τα προνομιούχα συνδικάτα, οι καλοζωισμένοι συνταξιούχοι, και οι καθεστωτικοί πολιτικοί, όλοι αυτοί διαμαρτύρονται, πως ζούμε τάχα σε μια νέα άναρχη εποχή, χωρίς καθόλου πολιτισμό.
Μπορεί να είναι και έτσι. Παράλληλα όμως βλέπουμε και την εξαφάνιση μιας παλιάς καθεστηκυίας τάξης. Και αυτό που γίνεται ολοφάνερο, μέσα από τις αντιδράσεις, είναι ότι η παλιά βολεμένη φρουρά δεν θέλει να το παραδεχτεί.

S.A.-ihaveNet.com
http://www.antinews.gr/2011/03/05/89201/#more-89201

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου