Ελπιδοφόρα μηνύματα

Το ένα μαύρο σύννεφο ακολουθεί το άλλο, η ανησυχία, ο φόβος, η απελπισία διακατέχουν όλο και ευρύτερα στρώματα των κατοίκων του πλανήτη. Και στις άφρονες συμπεριφορές που οδήγησαν στη σημερινή οικονομική κρίση και στις εναγώνιες αλλά σπασμωδικές προσπάθειες εξόδου από αυτήν προσετέθησαν και η ίδια η φύση και οι ακαταμάχητες δυνάμεις της. Ο φοβερός σεισμός στην Ιαπωνία, το πρωτοφανές για τους ιστορικούς χρόνους τσουνάμι που ακολούθησε και η μετατροπή ομάδας πυρηνικών αντιδραστήρων από πηγή ηλεκτρικής ενέργειας σε απειλή αφανισμού από την έκλυση ραδιενέργειας απέδειξαν την ασημαντότητα αλλά και την ύβρη του περιούσιου ανθρώπινου γένους. Η ξαφνική για τους χορτάτους εξέγερση των λαών της Βόρειας Αφρικής με εξέλιξη που μπορεί να αποδειχθεί εφιαλτική προσετέθη στο ζοφερό καλειδοσκόπιο που μας κάνει να ασφυκτιούμε ακόμη και αν δεν περιλαμβανόμαστε στα άμεσα θύματα, μολονότι το δυσθεώρητου ύψους δημόσιο χρέος μας το πληρώνουμε ήδη ποικιλότροπα.

Αρνούμενος να αποδεχθώ ότι δεν υπάρχει ελπίς, ιδιαίτερα για εμάς, τον «περιούσιο λαό» αυτής της γωνιάς της Μεσογείου, αλλά και από προσωπική ψυχολογική ανάγκη, αναζήτησα ίχνη της. Και ιδού κάποιες εξελίξεις που ίσως συνιστούν τη βάση για θεμελίωση ενός και πάλι καλού αύριο, αν υπάρξει και κράτος δικαίου.

- Η απρόσμενη σταθερή τα δύο τελευταία χρόνια αύξηση των εξαγωγών αποδεικνύει ότι μπορούμε και υπό καθεστώς ύφεσης να παράγουμε προϊόντα που και ζητούμενη ποιότητα έχουν διεθνώς και ανταγωνιστικές τιμές.

- Θα μπορούσε να είναι παροδικής σημασίας διαπίστωση, αν δεν είχε πηγή προέλευσης και τη στροφή κάποιων, λίγων ακόμη, αλλά φωτισμένων αγροτών, νέων κυρίως και με διάθεση για συστηματική δουλειά και ρεαλιστικές επιδιώξεις. Το 2008-9, 38.000 συνέλληνες αποφάσισαν να επανέλθουν και να ενταχθούν στην αγροτική παραγωγή. Οχι μόνο εξ ανάγκης αλλά και ως επαγγελματική επιλογή για εξυπηρέτηση μιας αγοράς που ποτέ δεν χάνει τον πρωτεύοντα ρόλο της για την επιβίωση των ανθρώπων. Αντίθετα, αυξάνεται η σημασία της όσο επιδεινώνεται η οικονομική κρίση και πολλαπλασιάζονται οι κοινωνικές και πολεμικές συγκρούσεις, όπως σήμερα. Οι παλαιότεροι θυμόμαστε με πόσο δέος και πόσες προσδοκίες εκλιπαρούσαμε κατά την περίοδο της Κατοχής τους αγρότες για τη στοιχειώδη διατροφή μας.

- Το έστω και στα σπάργανα κίνημα επιστροφής στη γη έχει ήδη ενεργοποιήσει και πολλούς συνεταιρισμούς που αρνούνται πια να προτάσσουν το οικονομικό συμφέρον των μελών τους από την κομματική ιδιοτέλεια και την παράνομη οικειοποίηση των κοινοτικών επιδοτήσεων.

- Νέες προσδοκίες επίσης αναδεικνύονται και για τον δεινοπαθούντα τουρισμό μας. Ευτυχώς, έστω και με απώλειες, άντεξε στην κρίση και προσδοκά ήδη καλύτερες ημέρες, παρά τα πλήγματα που δέχθηκε και εκ των ένδον από τους εχθρούς της προόδου και του υγιούς κέρδους, που κυριαρχούν στο αντιδραστικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημά μας με τις κόκκινες γραμμές και την παλαβή έως φασιστική συμπεριφορά, ιδιαίτερα της Αριστεράς. Η εξέγερση στη Βόρεια Αφρική και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι αναμενόμενο να στρέψει τα ρεύματα των τουριστών και πάλι στα μέρη μας. Αρκεί να μη διογκωθεί περαιτέρω το κύμα των λαθρομεταναστών, που τροφοδοτεί και η ανεξέλεγκτη πληθυσμιακή διόγκωση του Τρίτου Κόσμου, και να πάψουν πια βαθύ ΠαΣοΚ, ΠΑΜΕ και ΣΥΡΙΖΑ να διώχνουν τουρίστες και κρουαζιερόπλοια.

- Φυσικά το μεγάλο ζητούμενο είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης του επενδυτικού κεφαλαίου που τόσο ασύνετα το πολεμήσαμε. Γιατί ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας ιδίως για τους νέους δεν θα υπάρξουν χωρίς την εκ νέου προσέλκυσή του.

- Πώς όμως άραγε θα πεισθούν οι κεφαλαιούχοι της Κίνας, του Κατάρ και όποιου άλλου προαιρείται όταν καραδοκούν η διεφθαρμένη γραφειοκρατία και το Συμβούλιο της Επικρατείας; Μάλλον ονειρεύομαι.

jmarinos@tovima.gr
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=391979&h1=true