Στις καλές μέρες, στον καιρό της ευφορίας, περνούσαν σχεδόν απαρατήρητες.
Οι περισσότεροι μπορούσαν να μιλούν καθ' υπερβολήν, να λένε ή να προτείνουν διάφορα, αγνοώντας τους όποιους περιορισμούς, δημοσιονομικούς ή άλλους.
Και να χτίζουν εικόνα φιλολαική, να διεκδικούν τη λαϊκή επιδοκιμασία, να στηρίζουν την πολιτική πρόοδό τους ακριβώς στα ανέξοδα λόγια.
Ωστόσο εκείνες οι καλές μέρες παρήλθαν.
Τώρα υπάρχουν αντικειμενικοί περιορισμοί και αλήθειες απροσπέραστες.
Κακά τα ψέματα το κράτος δεν έχει πλέον λεφτά, δεν μπορεί να βρεί ούτε δανεικά.
Για να υποσχεθεί και να εφαρμόσει πολιτικές πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει τους πόρους. χωρίς αυτούς δεν μπορεί να κάνει ούτε βήμα.
Οσα λοιπόν από τα δημόσια πρόσωπα υπόσχονται λύσεις και πολιτικές οφείλουν να ξεκαθαρίζουν που θα βρουν τους απαιτούμενους πόρους για τα ''θαύματα'' που υπόσχονται.
Η έννοια της ανάπτυξης για παράδειγμα είναι θύμα του εύκολου και ανέξοδου λόγου στον καιρό της κρίσης. Αλλοι την εύχονται, άλλοι την απαιτούν και ορισμένοι τη κηρύττουν.
Ωστόσο η ανάπτυξη δεν διατάσσεται.
Χρειάζεται πόρους που δεν υπάρχουν, χρηματοδότηση που δεν είναι δεδομένη ή πολιτικές αντιδημοφιλείς.
Για να εκφρασθεί με έργα κάποιοι πρέπει να βάλουν τα λεφτά, για προκύψει από επενδύσεις κάποιος πρέπει να τις χρημαδοτοτήσει, η κάποιος να διαμορφώσει το περιβάλλον που θα τις προσελκύσει.
Με κουβέντες και ευχολόγια ανάπτυξη δεν έρχεται.
Είναι λοιπόν η εποχή απαιτητική, που δεν σηκώνει εύκολες υποσχέσεις. χωρίς αντίκρυσμα.
Στην παρούσα φάση λοιπόν, όσοι φιλελεύθεροι π. χ. υπόσχονται ανάπτυξη με μείωση των φόρων, οφείλουν να δηλώσουν ποιές δαπάνες θα περικόψουν για να αντικαταστήσουν τη μείωση των εσόδων.
Οσοι επίσης κεντροαριστεροί υπερασπίζονται τη δημόσια περιουσία και τις κρατικές επιχειρήσεις, οφείλουν να περιγράψουν το σχέδιο που θα τις καταστήσει κερδοφόρες και ανταγωνιστικές.
Και εκείνοι που υπόσχονται τον σοσιαλισμό ή την άλλη κοινωνία οφείλουν επίσης να περιγράψουν πως θα οικοδομηθεί σε μια χώρα αυτάρκη, απομονωμένη, με κλειστά σύνορα; Μήπως χωρίς πολιτικές ελευθερίες;
Η εποχή λοιπόν δεν σηκώνει πια τους τζάμπα μάγκες. Ας το αντιληφθούν όσοι νομίζουν ότι μπορούν ακόμη να δουλεύουν τον κόσμο.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=390034&h1=true/Αντώνης Καρακούσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου