Μια εγκύκλιος τη μέρα

Κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα για τον υπουργό Οικονομικών. Κάθε μέρα ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ξεκινά με το κέφι εργαζόμενου που έπιασε καινούργια δουλειά. Κάθε μέρα μαζεύει ιδέες, εκδίδει εγκυκλίους, προσθέτει λίγες αράδες φορολογικού νόμου, βρίσκει πιθανά έσοδα και αγναντεύει τη δημοσιονομική τρύπα. Με τη λαχτάρα του πρωτάρη προσπαθεί να γεμίσει τον κουμπαρά του.
Δεν ξέρουμε αν ο κουμπαράς έχει σχήμα γουρουνάκι, πάντως η πιο φρέσκια ιδέα αφορά τα χοιρινά μπριζολάκια. Υπάρχουν κάμποσες επιχειρήσεις κρεάτων
και πουλερικών με χρέη στο Δημόσιο. Αυτές οι επιχειρήσεις έχουν λαμβάνειν από αλυσίδες σούπερ μάρκετ οπότε προέκυψε η ιδέα για κατασχέσεις εις χείρας τρίτων. Οι αλυσίδες καταστημάτων θα υποχρεωθούν να δώσουν στο κράτος τα χρήματα που οφείλουν σε μικρές επιχειρήσεις οι οποίες γεμίζουν τα ράφια με τρόφιμα αλλά έχουν ανοιχτές υποθέσεις με την εφορία. (Εδώ πέφτει το πρώτο χειροκρότημα). Το μέτρο θα επεκταθεί, λένε, σε όλους τους κλάδους του εμπορίου. (Ξανά: κλαπ, κλαπ, κλαπ).
Δεν έχουν περάσει δέκα μήνες από τη μέρα, την καινούργια μέρα, που ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε αποστείλει κατεπείγουσα εγκύκλιο για πλειστηριασμούς ακινήτων και κατασχέσεις καταθέσεων οφειλετών του Δημοσίου ώστε να εισπράξει  ληξιπρόθεσμα χρέη 32 δισ. ευρώ.
Εδώ σταματά το χειροκρότημα και αφήνουμε ένα δάκρυ να κυλήσει ελεύθερα. Ο υπουργός, επειδή πάνω απ’ όλα είναι άνθρωπος, με άλφα κεφαλαίο, απαγόρευσε στους δικαστικούς επιμελητές να δεσμεύουν καρέκλες και ψυγεία σε οφειλέτες που δεν είχαν άλλο περιουσιακό στοιχείο πλην της οικοσκευής. Όχι λοιπόν, δεν θα πάρουν κανενός τα έπιπλα γιατί η πρόθεση για αύξηση των εσόδων συμπορεύεται με τον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων (αυτά λέγανε πέρσι στο υπουργείο της πλατείας Συντάγματος). Μόνο ρευστό δέχεται το υπουργείο. Σύμφωνα με τις τελευταίες ιδέες αν λοιπόν κάποιος έχει χρέη 5.001 ευρώ και δεν τα καταθέσει εντός τετραμήνου θα καταδικάζεται σε φυλάκιση έως 1 έτους.
Μεταξύ μας: πιο πολύ συμφέρει να χρωστά κάποιος 5 εκατ. ευρώ στην εφορία, να καταδικαστεί σε 3 χρόνια και να διαφύγει εξαγοράζοντας με 5 ευρώ ημερησίως (όπως ο πολυέξοδος  βάρδος) παρά να χρωστά μερικά ψωροχιλιάρικα που δεν αλλάζουν το βιοτικό του επίπεδο.
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας. Από τα προαναφερθέντα αλλά και από όσα καθείς ενθυμείται από τα πεπραγμένα του κ. Παπακωνσταντίνου (κυνηγητό με τους γιατρούς στο Κολωνάκι, ανερμάτιστη κατάργηση φοροαπαλλαγών, υπαγωγή του σολομού στα είδη υπερπολυτελείας, πισωγυρίσματα στη φορολογία ακινήτων, ιδέα για αυξομείωση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης καυσίμων) προκύπτει ότι δεν υπάρχει ένα σοβαρό, μακροπρόθεσμο σχέδιο στην οικονομική πολιτική.
Ασφαλώς και δεν φταίει ένας υπουργός αν δεν λειτουργούν οι μηχανισμοί ελέγχου και είσπραξης, δεν φταίει αν οι πολίτες είναι ανέντιμοι,  όμως ο κ. Παπακωνσταντίνου κάνει τα πάντα ώστε η κατάσταση να γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη.
Ο υπάλληλος, ο διαμερισματούχος, ο επιχειρηματίας δεν μπορεί να προγραμματίσει τα οικονομικά του γιατί δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Και δεν ξέρει τι του ξημερώνει επειδή ο κ. Παπακωνσταντίνου ξεκινά κάθε καινούργια μέρα του από το μηδέν, σαν αειπάρθενος. Αν λοιπόν είμαστε διατεθειμένοι να χειροκροτήσουμε μεμονωμένες αποφάσεις ως ευρηματικές, στο σύνολο του έργου του στεκόμαστε εκστατικοί. Το φορολογικό σύστημα  μοιάζει πλέον με πίνακα του Τζάκσον Πόλοκ.
http://www.tovima.gr/Λώρη Κέζα