Του Γιάννη Παντελάκη
Ηδη τα μέσα ενημέρωσης πιθανολογούν για το αντίτιμο της συμφωνίας των Βρυξελλών της περασμένης Παρασκευής. Ποια από τ' ασημικά της χώρας θα οδηγηθούν σε ξένα χέρια, ώστε να μας δώσουν χαμηλότερο επιτόκιο και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής.
Εικασίες κάνουν οι δημοσιογράφοι. Και δεν θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Οχι επειδή η κυβέρνηση κρύβει τα χαρτιά της. Αλλά επειδή δεν έχει καν χαρτιά. Σχέδια επί χάρτου κάνει η κυβέρνηση, χωρίς και η ίδια να.....
γνωρίζει πώς και από πού θα εξοικονομήσει τα 50 πολυπόθητα δισεκατομμύρια.Υπάρχει η πιθανότητα να πουληθεί η ΔΕΗ και ο ΟΠΑΠ, υπάρχει και η πιθανότητα να πουληθούν ή να ενοικιαστούν με μακροχρόνιες μισθώσεις (που ισοδυναμούν με πώληση) και δημόσιες εκτάσεις. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Ωστόσο δεν είναι εύκολα όλα αυτά. Στην περίπτωση των δημόσιων επιχειρήσεων, υπάρχουν δύο αγκάθια. Το πρώτο οι εργαζόμενοι, που δεν έχουν καμία διάθεση να μετατραπούν από δημόσιους υπαλλήλους σε ιδιωτικούς κατά τα πρότυπα του ΟΤΕ. Λογικό.
Το δεύτερο αγκάθι αφορά το τίμημα πώλησης. Η χρηματιστηριακή αξία των επιχειρήσεων αυτών -και όχι μόνο- είναι χαμηλότερη της πραγματικής. Με τι όρους θα πουληθούν άραγε; Και πόσα θ' αποκομίσει το Δημόσιο; Και έστω και αν βρεθεί ικανοποιητική λύση, τα ετήσια έσοδα αυτών των κερδοφόρων επιχειρήσεων από τι θα αντικατασταθούν; Με τις δημόσιες εκτάσεις τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Ο ιδιοκτήτης τους -το κράτος- αγνοεί το μέγεθός τους. Πόσω μάλλον την αξία τους.
Συμπέρασμα: χάος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου