Στη δίνη διαφωνιών η Ένωση ενώπιον τριών κρίσεων

Μικρό στεναγμό ανακούφισης προκάλεσε στους φανατικούς «ευρωπαϊστές» η ανακοίνωση του Ζαν - Κλωντ Γιούνκερ ότι ευρέθη καταρχήν «φόρμουλα» για τη λειτουργία του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης, ο οποίος θα τεθεί σε λειτουργία από το 2013 κι έχει στόχο να προστατεύσει το ευρώ και την ευρωζώνη από την κρίση χρέους.

    Επρόκειτο για την πρώτη….ευχάριστη είδηση σε μια συγκυρία, κατά την οποία η Ένωση όχι μονάχα βρίσκεται αντιμέτωπη με τρεις ταυτόχρονες κρίσεις - την οικονομική, τις επιπτώσεις από την καταστροφή στην Ιαπωνία και την επίθεση στη Λιβύη, αλλά δε μπορεί να βρει και κοινό βηματισμό μεταξύ των μελών της.

    Αντιθέτως, κάθε χώρα -και, κυρίως, οι μεγάλες- δείχνει να προωθεί τη δική της ατζέντα και τις εθνικές της προτεραιότητες:

   

    ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, που αντιμετωπίζει σειρά κρίσιμων περιφερειακών εκλογών, αρχής γενομένης από την Κυριακή 27 Μαρτίου, επιλέγει πολιτικές που θεωρεί ότι είναι πιο συμφέρουσες για….την κάλπη.

    Έτσι, ανακοίνωσε σχεδόν αμέσως μετά την ιαπωνική πυρηνική καταστροφή το σταδιακό πάγωμα του προγράμματος πυρηνικής ενέργειας στη Γερμανία, ελπίζοντας ότι θα ανακόψει την άνοδο των Πρασίνων. Αυτό σημαίνει, φυσικά, ότι η γερμανική οικονομία θα χρειαστεί περισσότερο πετρέλαιο, γεγονός που θα υποσκάψει κάπως την ανάπτυξη και θα ανεβάσει την τιμή του μαύρου χρυσού, ενώ θα ενισχύσει και τον πληθωρισμό, ο οποίος με τη σειρά του θα ανεβάσει τα επιτόκια.

    Το Βερολίνο, ωστόσο, είναι η χώρα που έχει το μικρότερο λόγο να ανησυχεί - η ανάπτυξη της Γερμανίας είναι η μεγαλύτερη στην ευρωζώνη, ενώ το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ιαπωνική βιομηχανία λόγω της καταστροφής αναμένεται να ωφελήσει τη γερμανική βιομηχανία, όπως και τις χώρες της Ένωσης με υψηλή τεχνολογία (σε αντίθεση με χώρες όπως η Ελλάδα, που δε διαθέτουν ούτε βαριά βιομηχανία, ούτε υψηλή τεχνολογία).

    Ταυτοχρόνως, η κ. Μέρκελ πήρε αποστάσεις από την επίθεση στη Λιβύη, γνωρίζοντας πως οι Γερμανοί ψηφοφόροι αντιμετωπίζουν επιφυλακτικά κάθε δράση εκτός συνόρων - κι έτσι δε δίστασε να συμπαραταχθεί με τη Ρωσία, παίρνοντας αποστάσεις από τη Γαλλία και ανατρέποντας παραδοσιακές συμμαχίες.

    Στο επίπεδο της κρίσης χρέους που περνά η ευρωζώνη, το Βερολίνο φρόντισε ώστε να υπάρξει καταρχήν απόφαση για το Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης (ESM), αλλά ταυτοχρόνως φρόντισε και να αποφύγει δεσμεύσεις για τον τρόπο αύξησης των διαθεσίμων στα 440 δις του προσωρινού Μηχανισμού, του EFSF.

   

    ΓΑΛΛΙΑ: Είναι η χώρα που κατεξοχήν κινείται με βάση την εσωτερική πολιτική. Ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, έβλεπε τις δημοσκοπήσεις να τον φέρνουν να μην εισέρχεται καν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, που θα γίνουν το 2012, ενώ παράλληλα στην Ένωση η Γερμανία είχε γείρει το γαλλογερμανικό άξονα προς το μέρος της μέχρι του σημείου να καταστεί το Παρίσι περίπου…διακοσμητικό.

    Ως εκ τούτου, η επίθεση στη Λιβύη, με μια προσεκτικά ενορχηστρωμένη επιχείρηση δημοσίων σχέσεων ώστε να εμφανισθεί ηγήτωρ η Γαλλία, ήταν ότι χρειαζόταν ο κ. Σαρκοζί. Για τον ίδιο λόγο αντιτάχθηκε και στο να περάσει η διοίκηση της «συμμαχίας των προθύμων» στο ΝΑΤΟ, μολονότι το επιχείρημά του ήταν πως κάτι τέτοιο θα προκαλούσε αντιδράσεις στον αραβικό κόσμο.

    Φυσικά, ο Γάλλος πρόεδρος προσδοκά οφέλη από την επόμενη ημέρα στη Λιβύη, με την έννοια της εκμετάλλευσης των πετρελαίων της - κάτι που διεκδικεί και η Ιταλία, η οποία ωστόσο είναι απρόθυμος σύμμαχος. Επί του παρόντος, γνωρίζει ότι η όλη επιχείρηση μπορεί να αποβεί εξαιρετικά ωφέλιμη για την γαλλική αμυντική βιομηχανία, όπως εξάλλου και για τη βρετανική, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, μολονότι σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος.

   

    ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Οι άγριες περικοπές κι η λιτότητα που έχει επιβάλει στη Βρετανία η κυβέρνηση του Νταίηβιντ Κάμερον απαιτούσε, κατά τους συμβούλους της Ντάουνιγκ Στρητ, ένα «αντίβαρο». Αυτό βρέθηκε στη μορφή της επιχείρησης «Αυγή της Οδύσσειας», η οποία επιπλέον μπορεί εμμέσως να τροφοδοτήσει και την ανάπτυξη της Βρετανίας, η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε τροχιά ύφεσης.

    Επιπλέον, λόγω της μνήμης που υπάρχει για την τραγωδία στο Λόκερμπι, μπορεί να μειώσει κάπως τις αντιδράσεις έναντι των μέτρων της κυβέρνησης, καθώς οι Βρετανοί παγίως έχουν υποστηρίξει κάθε πρωθυπουργό όταν ξεκινά πολεμική εκστρατεία, είτε επρόκειτο για τη Μάργκαρετ Θάτσερ στα Φώκλαντς, είτε για τον Τόνυ Μπλαιρ στο Ιράκ και το Κόσοβο.

    Χάριν της ανάπτυξης, το Λονδίνο δε φέρεται διατεθειμένο να σταματήσει ούτε το πυρηνικό του πρόγραμμα, καθώς οποιαδήποτε άνοδος της τιμής του πετρελαίου υποσκάπτει ευθέως την βρετανική οικονομία - ενώ αντιθέτως, όπως κι η Γερμανία, προσδοκά οφέλη από τις καθυστερήσεις στην ιαπωνική οικονομία. 

http://www.sofokleous10.gr/