«Κυβέρνηση Φρανκενστάιν»

Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση δεν αντέχει άλλο την πίεση και πάει σε εκλογές- κάποια στιγμή πριν το καλοκαίρι... Σύμφωνα με όλες τις υπάρχουσες δημοσκοπήσεις, αυτό που κατά πάσα πιθανότητα θα προκύψει είναι το λεγόμενο «σενάριο του φρενοκομείου»: τα δύο μεγαλύτερα κόμματα θα κινούνται κάπου μεταξύ 29% και 33% και όλοι οι υπόλοιποι θα μπουν κουτσά-στραβά στη Βουλή.
Τι ξέρουμε για τη συνέχεια;
Πρώτον, αν το ΠαΣοΚ είναι πρώτο κόμμα, δύσκολα θα βρει τους 20-25 βουλευτές που θα του λείπουν για να σχηματίσει μια σταθερή, αξιόπιστη
κυβέρνηση συνεργασίας και να εφαρμόσει αποτελεσματικά μια πολιτική που το ΠαΣοΚ μόνο του και πανίσχυρο δεν θα έχει καταφέρει να φέρει σε πέρας.

Δεύτερον, αν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα, ο Αντ. Σαμαράς έχει αποσαφηνίσει ότι δεν προτίθεται να συνεργαστεί με δυνάμεις που έχουν υποστηρίξει το μνημόνιο, πράγμα που εκ των πραγμάτων αποκλείει το ΠαΣοΚ, τον ΛΑΟΣ και την Ντόρα . Ε, δεν μένουν και πολλοί...

Τρίτον, το ΚΚΕ δεν μετέχει σε κανέναν κυβερνητικό συνδυασμό.

Τέταρτον, ο Αλ. Τσίπρας πρότεινε «έναν νέο συνασπισμό εξουσίας», ο οποίος θα εκτείνεται «από τα αριστερά της Αριστεράς ως την Αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας. (...) Και δεν βγάζουμε απ΄ έξω ακόμη και δυνάμεις που από τον χώρο της λαϊκής Δεξιάς προερχόμενες συνειδητοποιούν την ανάγκη της πατριωτικής ευθύνης». Ο συνασπισμός αυτός θα συμφωνήσει «στα ελάχιστα», δηλαδή στον «απεγκλωβισμό της χώρας από το μνημόνιο».

Πλάκα πλάκα, ο μόνος τελικά που έχει σαφή πρόταση εξουσίας είναι ο Τσίπρας: θα φτιάξει μια «κυβέρνηση Φρανκενστάιν»«Ρόζα», θα περιλαμβάνει το Μέτωπο του Αλ. Αλαβάνου, θα περνάει από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τέμνει ίσως το ΠαΣοΚ του Γ. Παναγιωτακόπουλου για να καταλήξει στον Γιάννη Μανώλη. Και όλοι αυτοί μαζί θα απεγκλωβίσουν τη χώρα από το μνημόνιο!

Η άλλη λύση είναι να μη γίνουν εκλογές και να προσπαθήσει η σημερινή κυβέρνηση να τα βγάλει πέρα. Πράγμα το οποίο δεν είναι καθόλου αυτονόητο και απαιτεί πλέον μια σειρά διορθωτικές κινήσεις.
Κυρίως απαιτεί όμως να θυμηθεί το «οικονομικό επιτελείο» τι τους μάθαιναν στην LSΕ. Οταν στη διάρκεια της «Μεγάλης Υφεσης» ο Τζ. Μ. Κέινς επικρίθηκε επειδή άλλαξε άποψη για τη νομισματική πολιτική απάντησε:
«Οταν αλλάζουν τα δεδομένα, αλλάζω και άποψη. Εσείς τι κάνετε, κύριε;».

Στην Ελλάδα ζούμε σήμερα μια «Μεγάλη Υφεση» η οποία έχει αλλάξει εντελώς τα δεδομένα. Και η οποία είναι προφανές ότι απαιτεί μια άλλη προσέγγιση από αυτήν της περασμένης άνοιξης. Διαφορετικά η κρίση θα βαθαίνει όλο και περισσότερο, σε σημείο που να τεθεί εκτός ελέγχου.

Διότι η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με έναν θανάσιμο κίνδυνο: την εκτίμηση των περισσοτέρων οικονομικών παραγόντων ότι «το πράγμα δεν βγαίνει» και ότι, αργά ή γρήγορα, η χώρα θα οδηγηθεί σε κάποιας μορφής χρεοκοπία. Σιγά σιγά, η εκτίμηση γίνεται πρόβλεψη, η πρόβλεψη γίνεται προεξόφληση και όλα μαζί παράγουν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Λέγε, λέγε, θα γίνει...

Αυτό το ενδεχόμενο τρομάζει περισσότερο απ΄ οτιδήποτε άλλο την κυβερνητική ηγεσία. Ακόμη περισσότερο που δεν ξέρει τι να κάνει για να το αντιμετωπίσει: οι εξελίξεις των οικονομικών μεγεθών διαψεύδουν την προηγούμενη αισιοδοξία της και επιβεβαιώνουν τη δυσπιστία των αγορών, των οίκων αξιολόγησης, όσων έχουν ποντάρει στη χρεοκοπία.

Και όπως έλεγε πάλι ο Κέινς:Οταν αρχίσει η αμφιβολία, εξαπλώνεται ταχύτατα...
Δεν ξέρω πώς και με ποιες κινήσεις θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση αυτό το κλίμα, αλλά αν θέλει να επιζήσει πρέπει να το αντιμετωπίσει. Είναι βέβαιον ότι δεν αναστρέφεται ούτε με δηλώσεις ικανοποίησης ούτε με ενέσεις αισιοδοξίας- αυτά, πάνε, πέρασαν... Οι διεθνείς αγορές και η ελληνική κοινωνία βρίσκονται πλέον στα όριά τους. Χρειάζονται κάτι πολύ πιο μεγάλο και πολύ πιο χειροπιαστό. Θα είναι οι εξαγγελίες της 15ης Απριλίου; Θα είναι ένας ανασχηματισμός; Θα είναι κάτι άλλο; Δεν ξέρω. Το βέβαιον είναι ότι ο δρόμος που βαδίζουμε σήμερα δεν οδηγεί πουθενά. Εκτός κι αν οδηγεί απλώς σε κάποια «κυβέρνηση Φρανκενστάιν».

jpretenteris@dolnet.gr
http://www.tovima.gr/