διεύθυνση επικοινωνίας delios2010@gmail.com

27 Απρ 2011

Πολύ λίγο, πολύ αργά...


Πολλές προσπάθειες έχουν γίνει για να αποδοθεί μονολεκτικά στη γλώσσα μας ο ξενικός όρος «timing», ωστόσο από όσο έχω υπ’ όψιν χωρίς επιτυχία. Ετσι, οι μεν ελληνίζοντες τον αποδίδουν περιφραστικά, οι δε του συρμού βολεύονται με την αγγλικούρα. Ομως, είτε με ελληνική λέξη για το «timing» είτε χωρίς, η σημασία της κατάλληλης χρονικής στιγμής για την εκδήλωση μιας κίνησης στην πολιτική μένει πάντα αμείωτη. Το αποδεικνύει το πρόσφατο γεγονός της επίσημης καταγγελίας από την ηγεσία της Ν.Δ. της υποτιθέμενης απογραφής, που πραγματοποίησε η κυβέρνηση Καραμανλή στην οικονομία, μόλις ανέλαβε το 2004
, με υπουργό Οικονομίας τον Γιώργο Αλογοσκούφη.
Λέω «υποτιθέμενη» την απογραφή, διότι θα ήταν ευχής έργον αν η τότε κυβέρνηση είχε κάνει αληθινή απογραφή, με την πλήρη έννοια του όρου. (Ενδεχομένως, να είχαμε ξεμπερδέψει μια ώρα αρχύτερα από τις αυταπάτες...) Στελέχη του οικονομικού επιτελείου της εποχής παραδέχονται σήμερα, σε ιδιωτικές συνομιλίες, ότι το λάθος τους ήταν ο επιφανειακός χαρακτήρας της απογραφής. Γιατί δεν προχώρησαν κάτω από την επιφάνεια; Ισως τους τρόμαξε αυτό που διαφαινόταν ότι θα προέκυπτε από τη διαδικασία. Ισως πάλι, με την παραδοσιακή λογική του «πονηρού πολιτευτάκου», να προτίμησαν να περιορίσουν τη διαδικασία σε ό,τι θα εξέθετε τους αντιπάλους τους, ώστε οι ίδιοι να διατηρήσουν ένα περιθώριο ελευθερίας με τον προϋπολογισμό. Ισως απλώς να βαρέθηκαν. (Εκδοχή ανοίκεια μεν, αλλά όχι και τόσο απίθανη για τα μέτρα τής τότε κυβέρνησης...)
Εν πάση περιπτώσει, έπειτα με τα χρόνια που πέρασαν έκτοτε, με τους κραδασμούς που έφερε στο διπολικό σύστημα η εκλογική πανωλεθρία της Κεντροδεξιάς το 2009, τον ακόμη βαθύτερο κλονισμό από την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας και, τέλος, τη διαφαινόμενη αποτυχία της προσπάθειας για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας, τα άλλοτε σπουδαία έχουν καταστεί σήμερα ολοτελώς ασήμαντα. Φαντασθείτε, ας πούμε, τον συνοδηγό σε ένα αυτοκίνητο, που συνέρχεται έπειτα από φοβερό αυτοκινητικό ατύχημα μέσα στο βάθος μιας χαράδρας. Γύρω του είναι νύχτα και το μόνο που ακούγεται είναι ο γκιώνης. Προφανώς, ουδείς έχει πληροφορηθεί το ατύχημα και αυτός βρίσκεται εγκλωβισμένος μέσα σε έναν άθλιο σωρό λαμαρίνες, που είχαν κάποτε μορφή αυτοκινήτου. Τότε, από τη διπλανή θέση έρχεται το ξέπνοο ψέλλισμα του οδηγού: «Τελικά, ήταν λάθος που πήρα τη στροφή με ανάποδο τιμόνι...». Θα νιώσει άραγε περισσότερο αισιόδοξος για το μέλλον του, ενδυναμωμένος με την αλήθεια; Πολύ αμφιβάλλω...
Ανάλογη ήταν η -μετά συγχωρήσεως- ξεκούδουνη διαπίστωση του εκπροσώπου της Ν.Δ. ότι η απογραφή ήταν λάθος. Μα ποιος νοιάζεται, εδώ που βρισκόμαστε; Είναι ενδεικτικό του κακού υπολογισμού της Ρηγίλλης (σ.τ.σ.: συγγνώμη, αλλά ακόμη δεν μπορώ να πω: «της Συγγρού») ότι μόλις έγινε γνωστή η είδηση τη Μεγάλη Πέμπτη, ελάχιστοι από εκείνους που θα έπρεπε κανονικά να τους εντυπωσιάσει την πήραν στα σοβαρά. Οι περισσότεροι διερωτώντο μήπως επρόκειτο για γκάφα του Γιάννη Μιχελάκη. Χρειάσθηκε να φθάσουμε στην Τρίτη του Πάσχα και να βγουν στα ραδιόφωνα οι πιο αφοσιωμένοι Σαμαροφύλακες (ο Χρύσανθος και ο Τζαβάρας), ώστε να γίνει καταληπτό από όλους ότι επρόκειτο για αλλαγή θέσης της Ν.Δ., προερχόμενη κατευθείαν από την ηγεσία της. Μόνο που ήλθε πολύ αργά και ήταν πολύ λίγο...
Αν αυτά είχαν ειπωθεί τότε που είχαν αξία, είναι βέβαιο ότι ο Α. Σαμαράς θα είχε κάνει -προσωρινώς μόνον- τη ζωή του δυσκολότερη μέσα στο ίδιο το κόμμα του. Μεσοπρόθεσμα, όμως, θα είχε κερδίσει την εκτίμηση των ψηφοφόρων, για την έντιμη και θαρραλέα στάση του. Σήμερα, καθώς οι πάντες προβληματίζονται για το τι θα κάνουμε από εδώ και εμπρός, ο ψηφοφόρος ακούει την (υποτίθεται τρομερή) παραδοχή της Ν.Δ. για τις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή και αναρωτιέται: «Τώρα, πώς του ’ρθε αυτουνού;».
Είναι φανερό ότι ο Α. Σαμαράς ανησυχεί για την πορεία του κόμματος και του εαυτού του και προσπαθεί να πείσει τους αποστασιοποιημένους πολίτες ότι αυτός είναι ο ηγέτης που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Αν θα το καταφέρει είναι κάτι το οποίο θα εξαρτηθεί πρωτίστως από τα όσα θα μας πει στις 9 Μαΐου από το Ζάππειο, σχετικά με το από εδώ και πέρα. Αν η οικονομική πολιτική της Ν.Δ., την οποία πρόκειται να παρουσιάσει, είναι σαφής, συγκεκριμένη, ρεαλιστική και πείθει ότι ο Α. Σαμαράς δεν διστάζει να συγκρουσθεί με τα κατεστημένα συμφέροντα του κρατισμού, τότε θα μπορεί να μιλάει όσο θέλει για τα άπλυτα των σπάταλων κυβερνήσεων του παρελθόντος και η κριτική του θα ενισχύει την αξιοπιστία των προθέσεων του. Ειδάλλως, ελπίδα με «άμπρα κατάμπρα» δεν γεννιέται, ούτε και ανάπτυξη με το δόγμα «δώσε χρήμα στον λαό να ξοδέψει»...

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου