διεύθυνση επικοινωνίας delios2010@gmail.com

22 Μαΐ 2011

Η αγωνία της αναμονής

Ας το διαπιστώσουμε ξανά: τα όσα δεν πάνε καλά πολλαπλασιάζονται. Δεν αφορούν μόνο την οικονομία και την κρίση αλλά το σύνολο της κοινωνικής ζωής. Δεν έχουν πάντα δίκιο όσοι κατηγορούν τους πάντες για τα πάντα. Η αυθόρμητη αλλά και τόσο συχνά καθοδηγούμενη υπερβολή, η αναγωγή του προσωπικού προβλήματος σε εθνικό ανήκει στην ψυχοπαθολογία μας. Συνήθως ελέγχεται. Τώρα όχι. Και αυτό δεν μπορεί να το αντιμετωπίσουμε με υπεροπτικά χαμόγελα ή με ξόρκια. Γιατί έχει προσλάβει πια
διαστάσεις ωκεάνιου κύματος.

Υπάρχουν δημοκρατικές λύσεις, αλλά αυτό το κύμα μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό και να μας πάει στα χειρότερα. Ολο και κάποιος «σωτήρας» θα βρεθεί και με λίγο ταλέντο αλλά και με πολλά στηρίγματα μπορεί να πείσει. Γεμάτη η ιστορία από τέτοια παραδείγματα. Τα μεν τραγικά. Τα άλλα κωμικά, αλλά με ποιο κόστος. Κοιτάζω γύρω μου. Στον χώρο μου. Είναι ήδη διακριτοί οι πρόθυμοι Γεωργαλάδες του κακού μέλλοντος.

Δεν υπάρχει, υποθέτω, σχέδιο ανατροπής. Ισως γιατί δεν χρειάζεται. Αρκούν οι εξελίξεις.

Και η αδυναμία των κομμάτων και της λεγόμενης κοινωνίας των πολιτών να τις αντιμετωπίσουν. Δεν βρισκόμαστε μακριά από ένα κενό εξουσίας. Στην πολιτική, στη Δικαιοσύνη, στον συνδικαλισμό, στις συντεχνίες- παντού! Οταν κανείς δεν σέβεται κανέναν και όλοι μαζί τους νόμους, η πρόκληση είναι μεγάλη για τον πρώτο τολμηρό τυχοδιώκτη να πει «εγώ». Χωρίς καν να χρειαστεί τανκς. Ο Μεταξάς δεν τα χρειάστηκε! Η λαϊκή αγωνία δεν πηγάζει μόνο από το μνημόνιο και, παρά τις θυσίες των ανίσχυρων, από το παρατεινόμενο χρηματοπιστωτικό αδιέξοδο. Αλλά και από την παρατεινόμενη διότι ανεξέλεγκτη διαφθορά, την πραγματική όσο και την υποθετική ανασφάλεια, όλα αυτά τα βαθιά θολά νερά όπου προσπαθούν να ψαρέψουν τόσοι και τόσοι. Αριστεροί «επαναστάτες». Αλλά και φασίστες. Αλλά και όσοι τους βρίσκουν δικαιολογίες.

Π.χ., με τη συστηματική αναφορά στους μετανάστες που τους εμφανίζουν σαν «εισβολείς». Που ισχυρίζονται ότι «μας πήραν τα σπίτια μας» (γράμμα αναγνώστη) ξεχνώντας ότι τα περισσότερα σπίτια του κέντρου της Αθήνας, του περίφημου «γκέτο», αυτοί τα εγκατέλειψαν πουλώντας τα ή νοικιάζοντάς τα για να πάνε, μαζί με τα σχολεία των παιδιών τους, στον «καθαρό αέρα» των βορείων προαστίων αρκετά πριν από το πρώτο μεταναστευτικό κύμα. Ενώ μερικοί άλλοι περιμένουν τώρα τη βίαιη εκκαθάριση των κρίσιμων περιοχών για να δουν τις περιουσίες τους να δεκαπλασιάζονται...

Οταν το κράτος «δεν μπορεί» (κλειστά επαγγέλματα, φάρμακα, καύσιμα, χωματερές και τόσα άλλα), πώς να μην αυξάνεται γεωμετρικά η αγωνία των πολλών; Με άλλα λόγια: κάτι περιμένει ο κόσμος στην αγορά. Ας ελπίσουμε ότι δεν περιμένει τους βάρβαρους.

somerit@otenet.gr 
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=402089&h1=true

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου