Το διάβασα στο ηλεκτρονικό Βήμα και δεν πίστευα στα μάτια μου: ο αρχισυντάκτης της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt, με ανοιχτή επιστολή του στον Γιώργο Παπανδρέου του λέει συγχαρητήρια για την ως τώρα προσπάθεια της Ελλάδας, πλην όμως, του ζητάει «να αποδεχθεί το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί την ελληνική οικονομία η πολιτική λιτότητας και να προχωρήσει με θάρρος στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, κηρύσσοντας ακόμα και στάση πληρωμών». Καλά, αφού λέει «μπράβο», που το βλέπει το αδιέξοδο και ζητάει αυτά που ζητάει; Και ποιος είναι που τα ζητάει; Και για λογαριασμού ποιου; Και η λιτότητα που κατηγορεί, από πού έρχεται;
Και γιατί δεν τα γράφει αυτά στην κυρία Μέρκελ που την επέβαλε;… Δεν πάμε καλά…
Λίγο πιο πέρα, σε παράπλευρη στήλη, η άλλη είδηση: το Spiegel online (ναι, αυτοί που μας έχουν… σταυρώσει εδώ και ενάμιση χρόνο) μόνον που δεν λένε ότι περίπου γίνεται θαύμα ανάκαμψης με την ελληνική οικονομία και την Ελλάδα, με την οποία, λένε σε άλλο, προχθεσινό δημοσίευμα, υπήρξαν και εκείνοι και άλλοι στη Γερμανία πολύ άδικοι…
Την ίδια στιγμή, η κυρία Μέρκελ περιμένει την έκθεση της Τρόικας για να διαμορφώσει γνώμη και, ως άλλη σφίγγα, δεν λέει κουβέντα. Δεν χρειάζεται σε όλα αυτά να προσθέσουμε δεκάδες επίσημες δηλώσεις, εκτιμήσεις, διαρροές, σχόλια και κάθε μορφής «ρουκέτες» που εκτοξεύονται περίπου καθημερινά και προς πάσα κατεύθυνση για το ελληνικό πρόβλημα από… γερμανικού εδάφους…
Συμπέρασμα: αν τ’ άκουγε όλα αυτά ο Οβελίξ, πιθανότατα θα αναφωνούσε: Είναι τρελοί αυτοί οι Γότθοι!... Όμως, μάλλον δεν θα είχε δίκιο. Δεν είναι τρελοί. Είναι αναποφάσιστοι.
Και είναι αναποφάσιστοι, γιατί υπάρχουν δύο πράγματα: ένα που ξέρουν κι ένα που δεν ξέρουν.
Το πρώτο, αυτό που ξέρουν, είναι ότι το πειραματικό «κουστούμι» που μας έραψαν με το Μνημόνιο, δεν βγαίνει πέρα. Φταίμε εμείς, φταίει αυτό, φταίνε όλα μαζί, όποιος και να φταίει τέλος πάντων, αυτό, στη μορφή που έχει λάβει, δεν βγαίνει πέρα. Το βλέπουν πια καθαρά. Γι αυτό λένε μεν «μπράβο», αλλά, προσθέτουν, πάτε και για μια στάση πληρωμών…
Το δεύτερο, που δεν ξέρουν, είναι το τι πραγματικά θέλουν όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά και για την ίδια την Ευρώπη: το «νέο ευρώ» που ουσιαστικά δημιουργείται μετά το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και την πολιτική του σκληρού νομίσματος του Βερολίνου θα είναι ένα «βαθύ» ευρώ του κλειστού κύκλου των ισχυρών οικονομιών.
Είναι όμως λίαν αμφίβολο αν έτσι θα μπορεί, μεσοπρόθεσμα, να είναι και ένα «ευρύ» ευρώ όπως το ξέρουμε σήμερα. Κι αυτό, πέρα από τα προβλήματα χρέους των «κακών» χωρών. Ξέρουν ότι οι προδιαγραφές που δημιουργούνται δύσκολα θα τηρηθούν χωρίς μεγάλες κοινωνικές ανατροπές και εντάσεις. Και αυτές μπορεί να φτάσουν κάποια στιγμή και μέσα στην ίδια τη Γερμανία: πολλά εκατομμύρια Γερμανοί βρίσκονται σήμερα είτε στην ανεργία, είτε στην «ελαστική» εργασία με αμοιβές 400 ευρώ…
Στην πραγματικότητα, δεν ξέρουν τι τελικά θέλουν – κι αυτό δεν είναι και τόσο παράδοξο, καθώς το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σύνθετο και τα κέντρα επιρροής και αποφάσεων πολλά. Εντάξει, τους κατανοούμε πλήρως και συμπαραστεκόμαστε…
Ομως, άμα το μάθουν, ας μας πουν κι εμάς να ξέρουμε. Τώρα που ανοίξαμε και αλληλογραφία, είναι το πιο απλό…
gmalouchos@tovima.gr
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=400602&h1=true
Και γιατί δεν τα γράφει αυτά στην κυρία Μέρκελ που την επέβαλε;… Δεν πάμε καλά…
Λίγο πιο πέρα, σε παράπλευρη στήλη, η άλλη είδηση: το Spiegel online (ναι, αυτοί που μας έχουν… σταυρώσει εδώ και ενάμιση χρόνο) μόνον που δεν λένε ότι περίπου γίνεται θαύμα ανάκαμψης με την ελληνική οικονομία και την Ελλάδα, με την οποία, λένε σε άλλο, προχθεσινό δημοσίευμα, υπήρξαν και εκείνοι και άλλοι στη Γερμανία πολύ άδικοι…
Την ίδια στιγμή, η κυρία Μέρκελ περιμένει την έκθεση της Τρόικας για να διαμορφώσει γνώμη και, ως άλλη σφίγγα, δεν λέει κουβέντα. Δεν χρειάζεται σε όλα αυτά να προσθέσουμε δεκάδες επίσημες δηλώσεις, εκτιμήσεις, διαρροές, σχόλια και κάθε μορφής «ρουκέτες» που εκτοξεύονται περίπου καθημερινά και προς πάσα κατεύθυνση για το ελληνικό πρόβλημα από… γερμανικού εδάφους…
Συμπέρασμα: αν τ’ άκουγε όλα αυτά ο Οβελίξ, πιθανότατα θα αναφωνούσε: Είναι τρελοί αυτοί οι Γότθοι!... Όμως, μάλλον δεν θα είχε δίκιο. Δεν είναι τρελοί. Είναι αναποφάσιστοι.
Και είναι αναποφάσιστοι, γιατί υπάρχουν δύο πράγματα: ένα που ξέρουν κι ένα που δεν ξέρουν.
Το πρώτο, αυτό που ξέρουν, είναι ότι το πειραματικό «κουστούμι» που μας έραψαν με το Μνημόνιο, δεν βγαίνει πέρα. Φταίμε εμείς, φταίει αυτό, φταίνε όλα μαζί, όποιος και να φταίει τέλος πάντων, αυτό, στη μορφή που έχει λάβει, δεν βγαίνει πέρα. Το βλέπουν πια καθαρά. Γι αυτό λένε μεν «μπράβο», αλλά, προσθέτουν, πάτε και για μια στάση πληρωμών…
Το δεύτερο, που δεν ξέρουν, είναι το τι πραγματικά θέλουν όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά και για την ίδια την Ευρώπη: το «νέο ευρώ» που ουσιαστικά δημιουργείται μετά το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και την πολιτική του σκληρού νομίσματος του Βερολίνου θα είναι ένα «βαθύ» ευρώ του κλειστού κύκλου των ισχυρών οικονομιών.
Είναι όμως λίαν αμφίβολο αν έτσι θα μπορεί, μεσοπρόθεσμα, να είναι και ένα «ευρύ» ευρώ όπως το ξέρουμε σήμερα. Κι αυτό, πέρα από τα προβλήματα χρέους των «κακών» χωρών. Ξέρουν ότι οι προδιαγραφές που δημιουργούνται δύσκολα θα τηρηθούν χωρίς μεγάλες κοινωνικές ανατροπές και εντάσεις. Και αυτές μπορεί να φτάσουν κάποια στιγμή και μέσα στην ίδια τη Γερμανία: πολλά εκατομμύρια Γερμανοί βρίσκονται σήμερα είτε στην ανεργία, είτε στην «ελαστική» εργασία με αμοιβές 400 ευρώ…
Στην πραγματικότητα, δεν ξέρουν τι τελικά θέλουν – κι αυτό δεν είναι και τόσο παράδοξο, καθώς το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σύνθετο και τα κέντρα επιρροής και αποφάσεων πολλά. Εντάξει, τους κατανοούμε πλήρως και συμπαραστεκόμαστε…
Ομως, άμα το μάθουν, ας μας πουν κι εμάς να ξέρουμε. Τώρα που ανοίξαμε και αλληλογραφία, είναι το πιο απλό…
gmalouchos@tovima.gr
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=400602&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου