Οι ιδιοκτήτες της κοινωνίας

Μάλιστα. Αυτό ήταν: τώρα πια, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Μετά το ερωτικό τους καυγαδάκι, το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου και το ΠΑΣΟΚ των άλλων (ποιοι ακριβώς είναι οι άλλοι παραμένει ασαφές), κάθησαν χθες και τα είπανε με τις ώρες. Τσακωθήκανε, εκτονωθήκανε, ηρεμήσανε και, στο τέλος, αγαπήθηκαν ξανά, χειροκροτήσανε αλλήλους και όλοι μαζί τον πρωθυπουργό που μόλις προχθές δήλωνε έτοιμος να μην είναι πρωθυπουργός, για να βγουν χαρούμενοι αργά το βράδυ να γιορτάσουν την αναγέννηση της… σχέσης τους.

Λησμόνησαν βέβαια, από πού ξεκίνησαν όλα αυτά: από τη διπλή, παταγώδη αποτυχία τους: τόσο να υπερασπιστούν μια κοινωνία που συνθλίβεται, όσο και να πετύχουν κάποια αποτελέσματα στην αδήριτη ανάγκη να πετύχουν τους στόχους που επιβάλλει η χρεοκοπία. Οσο κι αν δήθεν το παραδέχθηκαν, είναι σαφές ότι και πάλι ξέχασαν πως τα έχουν κάνει θάλασσα επειδή ακριβώς προσπάθησαν να καταφέρουν το δεύτερο, μέσω και αποκλειστικά του πρώτου… Μια ακόμα κοροιδία.
Ετσι λοιπόν, η κυρία Παπανδρέου που χθες το βράδυ, πριν μπει στην κοινοβουλευτική ομάδα, δήλωνε υπερθεματίζοντας ότι όλα, ακόμα και η ηγεσία, θα συζητηθούν, βγήκε και δεν δήλωνε πλέον τίποτα, επέλεγε τη σιωπή. Ενώ η κυρία Κατσέλη, η οποία, από την πρώτη μέρα, μονίμως διαφωνεί με την κυβέρνησή της αλλά μονίμως μέσα είναι και δεν κουνιέται με τίποτα, μας εξηγούσε τι ωραία ήταν που μίλησαν όλοι από καρδιάς και πόσο καλά πήγε η οικογενειακή τους συνάντηση…
Ε, ο μόνος που μπορεί να νιώθει πικραμένος απ όλα αυτά, είναι τελικά η κυρία… Ανίτα Πάνια που δεν την προτίμησαν γι αυτή την παράσταση ενώ, στο κάτω κάτω, είναι το είδος στο οποίο έχει και πατέντα και ειδίκευση…
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν, δια του ίδιου του κυρίου Παπανδρέου, δηλώνει τώρα ότι θα κάνει αυτά που έχει να κάνει, αλλά, πλέον, θα ακούσει και την κοινωνία. Δύο μέρες πριν, ο πάντοτε άκαμπτος κύριος Παπακωνσταντίνου, έπαιρνε πίσω το ένα μετά το άλλο τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου: ξαφνικά, όλα τα ευαγγέλια και τα ιερά θέσφατα, μπορούσαν να συζητηθούν.
Τελικά, ως επιστέγασμα αυτής της χθεσινής συνεύρεσης του ΠΑΣΟΚ με τον εαυτό του, ως καρπός της θυελλώδους αυτής σχέσης, μια «νέα» κυβέρνηση γεννιέται σήμερα. Και, όπως όλα δείχνουν σύμφωνα τουλάχιστον με τις διαρρέουσες, από τους ίδιους, πληροφορίες  -αλλά κρατώντας πάντα την επιφύλαξη της επίσημης ανακοίνωσης -, πάνε και τα ανοίγματα στην κοινωνία, πάνε και οι τεχνοκράτες, πάνε περίπατο και τα νέα πρόσωπα: μόνον κάποια «άλλοθι» συζητούνται σε αυτή την κατεύθυνση.
Όπως και να χει, την όλη ουσία της υπόθεσης τη διατύπωσε, λένε, προς τον πρωθυπουργό μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα η κυρία Παπανδρέου: «Δεν μπορείς να κυβερνάς άλλο με την παρέα σου», του είπε. Εκεί και μόνον εκεί είναι το ζήτημά τους…
Κάπως έτσι λοιπόν, αναμένεται σήμερα μια κυβέρνηση με… νέο αίμα: μετά από σειρά αρνήσεων που φαίνεται ότι εισέπραξε από παντού, ο κ. Παπανδρέου προχωρεί στην πιο μεγάλη πράσινη ανακύκλωση που γνώρισε ποτέ η χώρα – από μία άποψη, θα είναι εντελώς άδικο να λείπει η κυρία Μπιρμπίλη…
Όμως, εδώ που έχουμε φτάσει, το ποια θα είναι αυτή η κυβέρνηση, είναι τελικά δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι ότι το ΠΑΣΟΚ απέδειξε χθες, για πολλοστή φορά στην ιστορία του πως πιστεύει βαθειά μέσα του ότι η κοινωνία και η χώρα, με κάθε τρόπο, του ανήκουν, είτε στην εκδοχή Γιώργου, είτε στην εκδοχή βαθέως ΠΑΣΟΚ. Αυτομαστιγώθηκε, αυτοκαθαιρέθηκε, αυτοδοξάστηκε και ξανά προς τη δόξα τραβά. Δεν ονομάστηκε τυχαία «θεσμικό κόμμα»…
Τι είναι όλο αυτό; Είναι ο επιθανάτιος ρόγχος ενός συστήματος, που επιμένει να μην συνειδητοποιεί τι συμβαίνει γύρω του. Ο εγωισμός του είναι τέτοιος, που δεν του το επιτρέπει. Όπως θα διαπιστώσει σύντομα, το μόνο που πέτυχε, είναι να μεγαλώσει το ήδη επικίνδυνο χάσμα της κοινωνίας με την πολιτική εξουσία και το κοινοβούλιο. Κρίμα. Αλλά όταν νιώθεις ιδιοκτήτης της κοινωνίας, τι άλλο μπορείς να κάνεις;

gmalouchos@tovima.gr
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=406637&h1=true