διεύθυνση επικοινωνίας delios2010@gmail.com

22 Ιουν 2011

Η μεγάλη ελληνική ψευδαίσθηση

Roger Cohen
Η Ελλάδα ασκεί εδώ και χρόνια μια συναισθηματική επιρροή στην Ευρώπη. Χρωστάει αυτή την επιείκεια στο γεγονός ότι είναι το λίκνο του δυτικού πολιτισμού. Αλλά η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ήταν έτοιμη να προχωρήσει χέρι - χέρι με την γενέτειρα της δημοκρατίας.
Η δόξα του παρελθόντος είναι ένα υπέροχο πράγμα, αλλά κακός οδηγός για την παρούσα πολιτική. Αυτό είναι αλήθεια για τους Αγίους Τόπους, το Κοσσυφοπέδιο και την Αθήνα. Η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει γίνει δεκτή στο ευρώ. Δεν κατάφερε να μπει το 1999 γιατί δεν εκπληρούσε τα δημοσιονομικά κριτήρια. Οταν τα εκπλήρωσε, το 2001, η ένταξη έγινε με ψεύτικα στοιχεία. Αλλά όλοι έκαναν τα στραβά μάτια.
Ξεχάστε λοιπόν τον Σωκράτη. Διαβάστε το εξαιρετικό βιβλίο του Μπρους Κλαρκ "Δυο φορές ξένος" για τις επιπτώσεις που είχε στην ψυχή της σύγχρονης Ελλάδας η ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Ο Κλαρκ περιγράφει την Ελλάδα σαν μια κοινωνία "όπου οι δεσμοί αίματος είναι πολύ πιο σημαντικοί από την αφοσίωση στο κράτος ή στους επιχειρηματικούς εταίρους".
Δεν έχω ξαναδεί την Ευρώπη σε τόσο δυσχερή κατάσταση. Η Ελλάδα είναι γεμάτη με αγανακτισμένους, που διαμαρτύρονται για τις σκληρές περικοπές και τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων, που είναι αναγκαίες γιατί δεν υπάρχει πια δραχμή για να υποτιμηθεί προκειμένου να ξανακερδίσει η Ελλάδα ανταγωνιστικότητα.
Οπως οι διαδηλωτές στην Ισπανία, νιώθουν ότι οι φτωχοί και οι άνεργοι πληρώνουν για τα λάθη των πολιτικών, για τη φοροδιαφυγή των πλουσίων, και για ολόκληρο το παγκοσμιοποιημένο σύστημα που ανταμείβει τους μυημένους στην τεχνολογία και τιμωρεί όσους μένουν πίσω. Η οργή τους είναι κατανοητή.
Αλλά το συμπέρασμα είναι το εξής: μια νομισματική ένωση ανάμεσα σε ριζικά διαφορετικές οικονομίες χωρίς το οχυρό μιας δημοσιονομικής ή πολιτικής ένωσης δεν έχει πειστικό ιστορικό προηγούμενο.
Για ένα διάστημα, το εύκολο χρήμα επέτρεψε σε όλους να παραβλέψουν το γεγονός ότι περιφερειακές οικονομίες όπως της Ελλάδας και της Πορτογαλίας δεν κέρδιζαν σε ανταγωνιστικότητα ούτε "συνέκλιναν", αλλά συσσώρευαν τεράστια ελλείμματα και χρέη. Τώρα η σκληρή αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί.
Με δεδομένη την εκρηκτική πολιτική στην Ελλάδα, την γερμανική απόγνωση και τα όρια της υπομονής του ελληνικού λαού, πιστεύω ότι το καλύτερο αποτέλεσμα που μπορούμε να φανταστούμε είναι μια τακτική, παρά μια άτακτη, ελληνική χρεοκοπία.
Δεν υπάρχει καμμία προθυμία να γίνουν τα θεμελιώδη βήματα - όπως η έγκριση για την έκδοση ενός ευρωομολόγου ή η δημιουργία ενός υπουργείου Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης - που θα έπειθαν τις αγορές ότι η ευρωζώνη είναι έτοιμη να αναλάβει τη λογική μιας νομισματικής ένωσης.
Η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για το ευρώ. Το κλασικό της παρελθόν δεν έχει τόση σημασία όσο το πρόσφατο παρελθόν της. Το ψέμα είναι σαν τη χιονοστιβάδα: όσο περισσότερο κυλάει, τόσο μεγαλύτερο γίνεται. Καμμία επιχείρηση διάσωσης δεν μπορεί να το κρύψει αυτό. 
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=407330&h1=true

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου