διεύθυνση επικοινωνίας delios2010@gmail.com

29 Ιουν 2011

Πέρα από τον εύκολο λαϊκισμό

Ορισμένοι ακόμη κι αυτή την τελευταία ώρα, που η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, συνεχίζουν να υποστηρίζουν επιλογές και λύσεις εντελώς αστήρικτες, μη λαμβάνοντας υπ' όψιν βασικές παραμέτρους του ελληνικού οικονομικού προβλήματος και αγνοώντας κανόνες και δεσμεύσεις του ευρωπαϊκού και διεθνούς οικονομικού συστήματος στο οποίο είναι ενταγμένη η χώρα.
Λένε, για παράδειγμα, να αρνηθεί η Βουλή τον υποτιθέμενο ευρωπαϊκό εκβιασμό και να μην ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο. Και όταν τους επισημαίνεται ότι κάτι τέτοιο δεν θα επέτρεπε την εκταμίευση της πέμπτης δόσης, ο ένας σου λέει ότι «αποκλείεται να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε», επειδή, κατά την εκτίμησή του, «οι εταίροι μας θα χάσουν περισσότερα» και ο άλλος δηλώνει με βεβαιότητα ότι «αν κηρύξουμε στάση πληρωμών και δεν πληρώνουμε τόκους μας φθάνουν τα έσοδα του κράτους για μισθούς και συντάξεις, οπότε δεν θα επέλθει η χρεοκοπία και τα θα καταφέρουμε μόνοι μας».
Ενας τρίτος μπορεί να βεβαιώσει με ένταση ότι «έτσι θα βρούμε ξανά την ανεξαρτησία μας και το πολύ - πολύ να γυρίσουμε στη δραχμή και να προκόψουμε όπως οι εγγλέζοι ή οι γείτονές μας οι Τούρκοι». Αλλοι πάλι επίσης μπορεί να σας πουν ότι «αυτό που συμβαίνει εδώ είναι πρόβα της μεγάλης αλλαγής που εξελίσσεται στον κόσμο» από την οποία δεν μπορούν να απέχουν και άλλα πολλά.

Καθένα από τα παραπάνω επιχειρήματα που με ευκολία αναπτύσσονται απλώς δεν στέκουν. Το πρώτο έχει ήδη απαντηθεί από όλα τα ευρωπαϊκά όργανα.

Τις τελευταίες ημέρες όλες οι επίσημες αρχές της Ευρώπης και οι κυβερνήσεις ξεχωριστά έχουν μεταδώσει σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση ότι δεν υπάρχει δεύτερο σχέδιο ή πλάνο. Και ειδικώς οι Γερμανοί έχουν ξεκαθαρίσει ότι δύνανται να αντιμετωπίσουν και να χειρισθούν μια κρίση, που μπορεί να πηγάζει από ενδεχόμενη άρνηση της ελληνικής πολιτικής να συμβάλει στην αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος της χώρας μας.

Τίποτε λοιπόν δεν βεβαιώνει ότι αν εμείς αρνηθούμε το μεσοπρόθεσμο, εκείνοι θα σπεύσουν να μας χρηματοδοτήσουν για να μην πέσει επί των κεφαλών τους το πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα δηλώνουν ευθέως ότι έχουν έτοιμα εναλλακτικά σχέδια στην περίπτωση που η Ελλάδα αρνηθεί να αναλάβει το κόστος διάσωσής της.

Ετέρα πλάνη είναι αυτή που υποστηρίζουν διάφοροι ότι τάχα αρκούν τα έσοδά μας για να τη βγάλουμε αν αφαιρέσουμε τους τόκους.

Δυστυχώς για εμάς το πρωτογενές έλλειμμά μας είναι υψηλότερο των τόκων που καταβάλλουμε για τα δάνεια. Θα μας λείπουν και πάλι, ανάλογα με τη χρονιά, από 5 έως 8 δισ. ευρώ τουλάχιστον. Οπότε και οι τόκοι να αφαιρεθούν ή να χαριστούν πάλι θα πρέπει να λάβουμε δημοσιονομικά μέτρα για να εξασφαλίσουμε αυτάρκη λειτουργία του ελληνικού κράτους με την υπάρχουσα δομή. Και στην περίπτωση αυτή βεβαίως δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τι σημαίνει πρακτικά ενδεχόμενη στάση πληρωμών και εκούσια αποδοχή της χρεοκοπίας μας. Θα είναι τέτοιος ο αποκλεισμός και τόσες οι πρακτικές δυσκολίες στη διενέργεια των διεθνών συναλλαγών μας που το κόστος θα είναι δυσθεώρητο.

Θα πρέπει στην περίπτωση αυτή να βάλουμε δελτίο π.χ. στα εισαγόμενα καύσιμα, οι εισαγωγές πρώτων υλών θα απαιτούν μετρητά, η παραγωγή μας θα δυσκολέψει και θα ακριβύνει, η Ελλάδα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη να ζήσει σε καθεστώς μειωμένων δυνατοτήτων για πολλά χρόνια. Για να μην μιλήσουμε τι θα συμβεί με τον κατατεθειμένο στις Τράπεζες πλούτο των νοικοκυριών και τη θέση των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Τώρα όσον αφορά το σενάριο της ανεξαρτησίας και της επιστροφής στη δραχμή οφείλουν να γνωρίζουν όσοι το υποστηρίζουν ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει διάδοχο νόμισμα του ευρώ. Μια μετάβαση αυτής της μορφής για να είναι επιτυχής απαιτεί σιωπηλή προετοιμασία, ταχύτητα και αιφνιδιασμό. Τέτοιες προϋποθέσεις δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή και όποιος διακινεί τέτοια σενάρια προφανώς δεν ξέρει για τι μιλάει και επιπλέον αγνοεί ότι στο μεσοδιάστημα η καταστροφή θα έχει επέλθει. Οπότε η διεκδικούμενη ανεξαρτησία θα έχει απωλεσθεί στη διαδρομή προς τη δραχμή.

Ισως πιο ειλικρινές επιχείρημα να είναι αυτό της ανατροπής του καπιταλισμού, υπό τον όρο ότι αυτοί που το υποστηρίζουν να είναι έτοιμοι να αποδεχθούν πολλαπλάσιες θυσίες απ' αυτές του μεσοπρόθεσμου, στην περίπτωση που ο αγώνας τους πραγματοποιηθεί. Ωστόσο και στην περίπτωση αυτή οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι πρέπει πρώτα να πεισθεί ο ελληνικός λαός, ο οποίος για την ώρα δεν δείχνει διατεθειμένος για τέτοιου τύπου ανατροπή.

Θα έλεγε κανείς λοιπόν ότι στις παρούσες συνθήκες και στο βαθμό που το ευρωπαϊκό και διεθνές οικονομικό σύστημα δεν πρόκειται να αλλάξουν στο ορατό μέλλον, η επιλογή των προβλέψεων του μεσοπρόθεσμου και οι απορρέουσες απ' αυτό πιθανές ρυθμίσεις των χρεών, όπως και οι παρεπόμενες διευκολύνσεις στην απορρόφηση των κινητικών πόρων και άλλες πιθανές επενδυτικού χαρακτήρα ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, συνιστούν ίσως το μικρότερο κακό και την ρεαλιστικότερη επιλογή για την αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης που μαστίζει τη χώρα.

Τα υπόλοιπα, κακά τα ψέματα είναι αστήρικτα, ανεδαφικά και με κόστος θηριωδώς υψηλότερο για τη χώρα και τους πολίτες.

Θα ήταν εύκολο και ίσως δημοφιλές για ένα δημοσιογράφο και έναν αναλυτή να υπερασπίσει τα αντίθετα στις παρούσες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες. Ωστόσο μια τέτοια στάση θα ήταν πέρα για πέρα αντιεπιστημονική και απολύτως λαϊκίστικη, για να μην πούμε υποκριτική. Δεν είναι καιρός για χαΐδεμα αφτιών και γραπτά πλάνα. Αντίθετα είναι εποχή του ορθού λόγου, με το όποιο κόστος.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=408620&h1=true

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου