Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η παρούσα πολυσήμαντη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στην ανάδειξη της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στις δυνάμεις του εξευρωπαϊσμού και της μεταρρύθμισης και σε εκείνες της αντιμεταρρύθμισης, του λαϊκισμού και της μετάπτωσης στο βαλκανικό περιβάλλον. Οι 32 διανοούμενοι με τη διακήρυξή τους υπό τον τίτλο «Τολμήστε» δεν εξέφρασαν τίποτε άλλο παρά την αγωνία τους για τα απειλούμενα αγαθά, για τη θέση της χώρας στον κόσμο, για όσα θα χάσουμε αν επικρατήσουν οι δυνάμεις του απομονωτισμού και του λαϊκισμού. Και με την έκκλησή τους για μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης ουσιαστικά περιέγραψαν και την επερχόμενη μεταβολή.
Οι εμφύλιοι των λαϊκιστών
Ως τώρα, όπως λέει ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος , η πολιτική διαπάλη στην Ελλάδα εξελισσόταν μεταξύ αποχρώσεων του λαϊκισμού. Και υποστηρίζει ότι αυτό συνέβαινε στην κυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή και συνεχίζει να συμβαίνει στην κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου. Γι΄ αυτό, κατά την εκτίμησή του, το μνημόνιο δεν εφαρμόστηκε σύμφωνα με τις προβλέψεις του και τώρα μας οδηγεί σε ένα νέο επαχθέστερο και δυναμικότερο ως προς τους στόχους και τις επιδιώξεις του, προκαλώντας κύμα αντιδράσεων αλλά και νέας έξαρσης του λαϊκισμού. Κατά την εκδοχή έτερου ιστορικού στελέχους του ΠαΣοΚ, αν ο κ. Παπανδρέου δεν ήταν πρωθυπουργός, θα βρισκόταν τώρα στην πλατεία Συντάγματος ανάμεσα στους «αγανακτισμένους», παρέα με την κυρία Τίνα Μπιρμπίλη και ποιος ξέρει πόσους ακόμη. Ανεξαρτήτως αυτών, πάντως, η αλήθεια είναι ότι αυτή την ώρα, με ευθύνη των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων και συνολικά του πολιτικού συστήματος, η χώρα ζει κρίση βαθιά που σχεδόν ισοδυναμεί με πολεμική ήττα. Και είναι ακριβώς αυτή η ήττα που προκαλεί την κοινωνική έκρηξη, η οποία συνοδεύει τις διαβουλεύσεις με εταίρους και πιστωτές για την αποτροπή της χρεοκοπίας και απειλεί με κατάρριψη το όποιο αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, όσο ευνοϊκό κι αν είναι αυτό.
Από αυτή την ήττα και την απώλεια κάθε αίσθησης προοπτικής οι πολίτες αντιδρούν, εξεγείρονται, επιτρέποντας πρώτα στους κάθε λογής λαϊκιστές να στήνουν κρεμάλες και να απειλούν τους πάντες και τα πάντα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, δημιουργώντας συνθήκες γενικευμένης αντιπαράθεσης με τους πολιτικούς και περιβάλλον ανοχής, ακόμη και υποστήριξης, σε ακραίες συμπεριφορές, σαν κι αυτές που είδαμε έξω από τη Βουλή, στην Κέρκυρα ή στην Αργυρούπολη.
Οι «αμαρτίες» του Γιώργου
Για την κυβέρνηση τα πράγματα γίνονται ολοένα κρισιμότερα. Οσο κι αν προικοδοτηθεί από τις Βρυξέλλες, θα πρέπει να παλέψει με μια εχθρική κοινή γνώμη, που έχει σπάσει δεσμούς και σχέσεις με το παρελθόν και δρα με γνώμονα το αγωνιώδες και ανασφαλές παρόν. Κακά τα ψέματα, ο κ. Παπανδρέου πληρώνει όλες τις αμαρτίες του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος και βεβαίως τα δικά του λάθη και τις πολλές αδυναμίες που η διακυβέρνησή του φανέρωσε. Κυρίως έρχεται αντιμέτωπος με τη μεγάλη αντίφαση του προεκλογικού «λεφτά υπάρχουν» και της μνημονιακής συνέχειας. Γι΄ αυτό και αμφισβητείται με τέτοια ένταση. Μια αμφισβητούμενη εξουσία όμως προφανώς δεν θα μπορεί να κινήσει το παραμικρό στη χώρα.
Αντιθέτως, θα εξαγριώνει τα πλήθη και θα φέρνει τη σύγκρουση ολοένα πιο κοντά. Γι΄ αυτόν τον λόγο πολλοί προκρίνουν την ιδέα αξιοποίησης του χρόνου που θα προσφερθεί από την Ευρώπη για εθνικές εκλογές, οι οποίες μπορούν να λάβουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα και να κυριαρχηθούν από κρίσιμα και ουσιαστικά διλήμματα, όπως αυτά της ευρωπαϊκής προοπτικής, της παραμονής στην ευρωζώνη ή της επιστροφής στη δραχμή, της έκτασης του δημόσιου τομέα και του ιδιωτικού τομέα, της κρατικής ή της ανοιχτής φιλελεύθερης οικονομίας.
Μόνο από μια διαδικασία τέτοιων εκλογών θα δοθεί η δυνατότητα να αναδειχθεί κατά τρόπο ουσιαστικό το πρόβλημα της χώρας, να φανερωθούν οι πολλές απώλειες από μια πιθανή αντιευρωπαϊκή επιλογή, με την οποία «παίζουν» τελευταίως κάποιες αναδυόμενες αλλοπρόσαλλες δυνάμεις του εθνοκεντρισμού, της επιστροφής στη δραχμή και της υποτιθέμενης υπερήφανης εθνικής πολιτικής, που χαϊδεύουν τα πρόθυμα αφτιά του μικροαστικού χυλού ο οποίος δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι το πάρτι τελείωσε.
Η επόμενη ημέρα
Μια δημοψηφισματικού τύπου αναμέτρηση θα αναδείκνυε το διαρθρωτικό πρόβλημα των παραδοσιακών πολυσυλλεκτικών κομμάτων, θα φανέρωνε πόσο κενή περιεχομένου είναι στις ημέρες της κρίσης η αντιπαράθεση Κεντροδεξιάς- Κεντροαριστεράς, θα κατέληγε πιθανώς σε κυβερνήσεις συνεργασίας και σε επόμενο στάδιο θα οδηγούσε σε νέες οριζόντιες πολιτικές συνθέσεις και νέους κομματικούς σχηματισμούς στη βάση της πρωταρχικής αντίθεσης μεταξύ μεταρρυθμιστών και αντιμεταρρυθμιστών. Οσο περνά ο καιρός πείθονται ολοένα και περισσότεροι ότι η παρούσα εθνική κρίση θα τελειώσει τα περισσότερα των κομμάτων της Μεταπολίτευσης. Είναι το βάρος της κρίσης τέτοιο και τα αποτελέσματά της τόσο βαριά που δεν μπορεί παρά να αφήσουν βαθύ το αποτύπωμά τους και στο πολιτικό σύστημα. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ
Η κυβέρνηση, όπως λένε στις ιδιαίτερες συνομιλίες τους βουλευτές του ΠαΣοΚ, φαντάζει απονομιμοποιημένη, αμφισβητείται από σημαντικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να περάσει από το Κοινοβούλιο το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που, όπως και αν φιλοτεχνηθεί, θα είναι βαρύ και επαχθές, θα συμπληρώνει την αίσθηση απόλυτης εξάρτησης της χώρας από τους ξένους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι καθημερινές εκδηλώσεις στην πλατεία Συντάγματος ανησυχούν σφόδρα τους εμπειρότερους των πολιτικών, οι οποίοι διασθάνονται ότι μπορούν να εξελιχθούν σε χιονοστιβάδα και να ακυρώσουν τα πάντα, ακόμη και εκείνα που μπορεί να είναι πραγματικά διασωστικά για τη χώρα και την ελληνική κοινωνία.
Πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός κ.Κ. Σημίτηςφέρεται να εξέφρασε σε φιλικό κύκλο έντονα την ανησυχία του για όσα η πλατεία Συντάγματος μπορεί να μεταφέρει. Δεν είναι απίθανο σήμερα, Κυριακή, αν επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες των διοργανωτών για μαζική προσέλευση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών στο Σύνταγμα, όντως να διαμορφωθούν πιεστικές συνθήκες πολιτικών εξελίξεων.
Πράγμα που, αν επιβεβαιωθεί, θα πιέσει τους ήδη κλονισμένους βουλευτές όχι μόνο του κυβερνώντος κόμματος αλλά και της Νέας Δημοκρατίας, οι περισσότεροι των οποίων παλεύουν άλλοτε με το καραμανλικό ή μητσοτακικό παρελθόν τους και άλλοτε με το σαμαρικό παρόν, που άλλους έλκει και άλλους απωθεί.
Παραμονές πάντως παρουσίασης του νέου συμφωνητικού με την τρόικα το κλίμα είναι εκρηκτικό, οι πολίτες διεγερμένοι και οι πολιτικοί αμυντικοί, σχεδόν ανήμποροι να αντιτάξουν ουσιαστική επιχειρηματολογία στις πολλές αντιδράσεις των απανταχού αγανακτισμένων. Με άλλα λόγια, το πολιτικό πρόβλημα τείνει να γίνει σοβαρότερο του οικονομικού.
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=404721/ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου