Οτι οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης παίζουν παιγνίδια το γνωρίζουν όλοι. Και όσοι παρέμειναν δύσπιστοι, δικαιολογώντας τη στάση τους απέναντι στην Ελλάδα, επείσθησαν μετά την θρασύτατη και επί σκοπώ τετραπλή υποβάθμιση της Πορτογαλίας, παρ' ότι η συγκεκριμένη χώρα επέβαλε δραστικά δημοσιονομικά μέτρα με οικουμενική στήριξη.
Παντού πια στην Ευρώπη αντιλαμβάνονται ότι οι οίκοι αξιολόγησης δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκφράσεις του διεθνούς κερδοσκοπικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, που συνεπικουρείται από τον διασυνδεδεμένο και διαθέτοντα ισχυρή επιρροή στα διεθνή οικονομικά κέντρα ''έγκυρο'' αγγλοσαξονικό Τύπο.
Απόλυτα αναξιόπιστοι, αποδεδειγμένα συνδεδεμένοι με τους κύκλους της κερδοσκοπίας, οι οίκοι αξιολόγησης δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μακρύ τους χέρι. Πρόκειται για σχήματα επιβολής γεγονότων και διαμόρφωσης συνθηκών, τα οποία δεν λογοδοτούν και δεν ελέγχονται από κανένα.
Είναι οι ίδιοι οίκοι που το φθινόπωρο του 2008 έδιδαν στην Lehman Brothers και στις άλλες καταρρέουσες αμερικανικές Τράπεζες πιστοποιητικά ΑΑΑ και χαντάκωσαν εκατομμύρια επενδυτές παντού στον κόσμο.
Τους τελευταίους είκοσι μήνες ειδικά στην Ευρώπη παίζουν ανοιχτά το παιγνίδι της κερδοσκοπίας, θέτοντας υπό πίεση ακόμη και τις ισχυρότερες των χωρών.
Επιδρούν στα ευρωπαικά πράγματα, δεν αφήνουν να πέσει τίποτε κάτω.
Μια δράκα θρησκόληπτων χαρτογιακάδων, που ομνύει στην ασύδοτη ελευθερία των αγορών, προσπαθεί να επιβάλει τη θέλησή της παντού στην Ευρώπη. Ξεκίνησε από την ασταθή και ευτελισμένη Ελλάδα, έπιασε τώρα την Πορτογαλία, προσεχώς θα κινηθεί επιθετικά απέναντι στην Ιρλανδία, θα περάσει στην Ισπανία, στην Ιταλία, στο Βέλγιο και γιατί όχι στη Γαλλία στην προσπάθειά της να δημιουργήσει τετελεσμένα και να προπαρασκευάσει την κατάρρευση συνολικά της ευρωζώνης.
Το κακό είναι ότι αυτές οι εκφράσεις του διεθνούς κερδοσκοπικού πλούτου, έχουν απέναντί τους μια ηγεσία το ίδιο διασυνδεδεμένη με το χρήμα. Γι' αυτό και είναι απολύτως ασθενική και ψελλίζει, δεν αντιδρά, παρά δίνει ανώδυνες μάχες για τα μάτια του κόσμου, αγνοώντας τη δύναμη και την ισχύ των λαών που εκπροσωπεί.
Ιστορικά, ωστόσο, έχει καταδειχθεί Οτι τα οικονομικά προβλήματα είναι πρωτίστως πολιτικά προβλήματα.
Στην προηγούμενη μεγάλη διεθνή οικονομική κρίση υπήρξαν θαρραλέοι πολιτικοί και φωτισμένοι διανοούμενοι που στήθηκαν με αποφασιστικότητα και δύναμη απέναντι στον ίδιο μονομερή και θρασύ κύκλο. Έδωσαν μάχες, συγκρούσθηκαν και επέβαλαν τελικά τη θέλησή τους.
Το ίδιο μπορεί να γίνει και τώρα. Αρκεί οι ευρωπαίοι πολιτικοί και ηγέτες να αντιληφθούν ότι όλος αυτός ο κύκλος της οικονομίας του τζόγου, αυτές οι δήθεν φανταχτερές Τράπεζες και οι περισπούδαστοι οίκοι αξιολόγησης δεν είναι τίποτε άλλο παρά αδειανά πουκάμισα. Κατασκευάσματα ενός παρηκμασμένου και άδικου κόσμου, που δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς παραχωρήσεις και αναδιανομή του πλούτου.
akarakousis@dolnet.gr
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=409837&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου