Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: η κυβέρνηση κατάφερε να περάσει το Μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό νόμο κυρίως χάρη στον Ευ. Βενιζέλο. Ο νέος υπουργός Οικονομικών βρέθηκε στο στοιχείο του, ανέπτυξε τις γνωστές ικανότητές του και επιδόθηκε επί τετραήμερο σε ένα πραγματικό κοινοβουλευτικό «one man show».
Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, ο ανασχηματισμός έβγαλε ήδη τα λεφτά του. Αλλά ως εκεί... Διότι από αύριο ανεβαίνει νέα παράσταση: Ποιος θα εφαρμόσει τον εφαρμοστικό;
Μη ρωτάτε, δεν έχω καμία απάντηση.
Οχι μόνο επειδή δεν βλέπω πολλά χέρια σηκωμένα. Αλλά επειδή υποψιάζομαι ότι κάπου εκεί κινδυνεύει να ολοκληρωθεί άδοξα και το ειδύλλιο του Πρωθυπουργού με τον νέο αντιπρόεδρό του.
Ασυμφωνία χαρακτήρων; Οχι. Ασυμφωνία στρατηγικών. Ο Γ. Παπανδρέου έχει κάθε προσωπικό λόγο να παρατείνει όσο μπορεί τη ζωή της κυβέρνησής του. Με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα οι εκλογές κινδυνεύουν να αποδειχθούν τεράστια δοκιμασία και για τον ίδιο και για το ΠαΣοΚ- ως εκ τούτου, θα προσπαθήσει να τις αποφύγει όσο είναι δυνατόν...
Και τι θα αλλάξει; ίσως ρωτήσετε. Δεν κινδυνεύουν τα πράγματα να γίνουν χειρότερα;
Ισως ναι. Ισως όχι. Αλλά θυμίζω την ιστορία με τον βαρυποινίτη στον οποίο ο βασιλιάς έδωσε αναστολή εκτέλεσης ποινής για έναν χρόνο υπό τον όρο ότι θα μάθαινε στο άλογό του να μιλάει.
- Και δέχτηκες; τον ρώτησαν.
- Ασφαλώς, απάντησε. Τι έχω να χάσω; Μέσα σε έναν χρόνο μπορεί να πεθάνει ο βασιλιάς, μπορεί να πεθάνω εγώ, άσε που μπορεί να μάθει και το άλογο να μιλάει!
Αντιθέτως, ο Βενιζέλος έχει κάθε λόγο και κάθε συμφέρον να επιταχυνθούν οι εξελίξεις.
Αφενός, για να μη διαιωνιστεί η παρουσία του στο υπουργείο Οικονομικών, όπου (αργά ή γρήγορα- μάλλον γρήγορα...) θα υποστεί την αναπόφευκτη φθορά μιας πολιτικής που και ο ίδιος αποδοκίμασε.
Αφετέρου, επειδή όσο νωρίτερα γίνουν οι εκλογές τόσο περισσότερο μπορεί να ελπίζει ότι θα παραλάβει μετεκλογικά το ΠαΣοΚ σε σχετικά αξιοπρεπή κατάσταση- εφόσον φυσικά αποφασίσει ο σημερινός αρχηγός του κόμματος να του ανοίξει τον δρόμο...
Για όλους αυτούς τους λόγους η άποψη των 180 ψήφων για τη νέα δανειακή σύμβαση που διατύπωσαν και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ο Α. Λοβέρδος αποκτά ιδιαίτερη σημασία: αποτελεί ουσιαστικά την εύσχημη ενεργοποίηση του εκλογικού σεναρίου.
Αλλά δεν είναι μόνο ο Βενιζέλος. Μέσα από διαφορετικές διεργασίες τα περισσότερα κορυφαία στελέχη της κυβερνητικής παράταξης φαίνεται να καταλήγουν στην εκτίμηση πως η επιτάχυνση των πραγμάτων αποτελεί την καλύτερη μέθοδο προσωπικής τους επιβίωσης στο μετεκλογικό σκηνικό.
- Δεν ξέρω πώς θα εφαρμοστεί ο εφαρμοστικός νόμος αλλά το καλύτερο για εμάς είναι να τον εφαρμόσει κανένας άλλος, παραδεχόταν (με αρκετή δόση κυνισμού, είναι αλήθεια...) ένας υπουργός που μετέχει στην Κυβερνητική Επιτροπή.
Αν αυτή η εκτίμηση αποκρυσταλλωθεί σε πολιτικό αίτημα (κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί στη διάρκεια του καλοκαιριού...), τότε η ηγεσία της κυβερνητικής παράταξης κινδυνεύει να κλυδωνιστεί σοβαρά από τις πρώτες εβδομάδες του φθινοπώρου.
Τότε που (τι σύμπτωση!) θα έλθει η νέα επιθεώρηση της τρόικας για την έκτη δόση και θα πρέπει να προχωρήσουν οι πρώτες αποκρατικοποιήσεις.
Είναι αλήθεια ότι οι «τροϊκανοί» δεν έχουν καμία όρεξη να στηθούν κάλπες. Αλλά ούτε μπορούν να τις αποτρέψουν από τη στιγμή που ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο. Αλλωστε, και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία έκαναν εκλογές χωρίς να τεθεί σε αμφισβήτηση η δανειακή στήριξή τους. Στην περίπτωσή μας, βεβαίως, τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά.
Διότι οι «τροϊκανοί» φοβούνται ότι οι εκλογές μπορεί να οδηγήσουν εκ των πραγμάτων σε μια νέα διαπραγμάτευση με μια νέα κυβέρνηση.
Και γι΄ αυτό άλλωστε πίεζαν και πιέζουν φορτικά την αντιπολίτευση να συναινέσει με το Μεσοπρόθεσμο από τώρα: όχι επειδή τους κόφτει η κρισιμότητα της κατάστασης αλλά επειδή θέλουν να πιστεύουν ότι ο «Φάκελος Ελλάδα» έκλεισε γι΄ αυτούς με τις τελευταίες ψηφοφορίες της Βουλής.
Με άλλα λόγια, κανείς στις Βρυξέλλες ή στην Ουάσιγκτον ή στη Φραγκφούρτη δεν επιθυμεί να ξανανοίξει η κουβέντα, έστω κι αν καταλήξει σε παραπλήσιο αποτέλεσμα.
Ακόμη χειρότερα: πολλοί φοβούνται ότι έστω και το ενδεχόμενο μιας νέας διαπραγμάτευσης θα λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά για όλο το ευρωπαϊκό σύστημα. Με απρόβλεπτες, όπως λένε, συνέπειες.
Ολα αυτά όμως μένει να αποδειχθούν- αν αποδειχθούν... Το βέβαιον είναι ότι στα προφορικά ο Βενιζέλος τα πήγε μια χαρά. Μένει τώρα να δούμε τι θα κάνει και στα γραπτά.
jpretenteris@dolnet.gr
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=409254&h1=true
Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, ο ανασχηματισμός έβγαλε ήδη τα λεφτά του. Αλλά ως εκεί... Διότι από αύριο ανεβαίνει νέα παράσταση: Ποιος θα εφαρμόσει τον εφαρμοστικό;
Μη ρωτάτε, δεν έχω καμία απάντηση.
Οχι μόνο επειδή δεν βλέπω πολλά χέρια σηκωμένα. Αλλά επειδή υποψιάζομαι ότι κάπου εκεί κινδυνεύει να ολοκληρωθεί άδοξα και το ειδύλλιο του Πρωθυπουργού με τον νέο αντιπρόεδρό του.
Ασυμφωνία χαρακτήρων; Οχι. Ασυμφωνία στρατηγικών. Ο Γ. Παπανδρέου έχει κάθε προσωπικό λόγο να παρατείνει όσο μπορεί τη ζωή της κυβέρνησής του. Με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα οι εκλογές κινδυνεύουν να αποδειχθούν τεράστια δοκιμασία και για τον ίδιο και για το ΠαΣοΚ- ως εκ τούτου, θα προσπαθήσει να τις αποφύγει όσο είναι δυνατόν...
Και τι θα αλλάξει; ίσως ρωτήσετε. Δεν κινδυνεύουν τα πράγματα να γίνουν χειρότερα;
Ισως ναι. Ισως όχι. Αλλά θυμίζω την ιστορία με τον βαρυποινίτη στον οποίο ο βασιλιάς έδωσε αναστολή εκτέλεσης ποινής για έναν χρόνο υπό τον όρο ότι θα μάθαινε στο άλογό του να μιλάει.
- Και δέχτηκες; τον ρώτησαν.
- Ασφαλώς, απάντησε. Τι έχω να χάσω; Μέσα σε έναν χρόνο μπορεί να πεθάνει ο βασιλιάς, μπορεί να πεθάνω εγώ, άσε που μπορεί να μάθει και το άλογο να μιλάει!
Αντιθέτως, ο Βενιζέλος έχει κάθε λόγο και κάθε συμφέρον να επιταχυνθούν οι εξελίξεις.
Αφενός, για να μη διαιωνιστεί η παρουσία του στο υπουργείο Οικονομικών, όπου (αργά ή γρήγορα- μάλλον γρήγορα...) θα υποστεί την αναπόφευκτη φθορά μιας πολιτικής που και ο ίδιος αποδοκίμασε.
Αφετέρου, επειδή όσο νωρίτερα γίνουν οι εκλογές τόσο περισσότερο μπορεί να ελπίζει ότι θα παραλάβει μετεκλογικά το ΠαΣοΚ σε σχετικά αξιοπρεπή κατάσταση- εφόσον φυσικά αποφασίσει ο σημερινός αρχηγός του κόμματος να του ανοίξει τον δρόμο...
Για όλους αυτούς τους λόγους η άποψη των 180 ψήφων για τη νέα δανειακή σύμβαση που διατύπωσαν και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ο Α. Λοβέρδος αποκτά ιδιαίτερη σημασία: αποτελεί ουσιαστικά την εύσχημη ενεργοποίηση του εκλογικού σεναρίου.
Αλλά δεν είναι μόνο ο Βενιζέλος. Μέσα από διαφορετικές διεργασίες τα περισσότερα κορυφαία στελέχη της κυβερνητικής παράταξης φαίνεται να καταλήγουν στην εκτίμηση πως η επιτάχυνση των πραγμάτων αποτελεί την καλύτερη μέθοδο προσωπικής τους επιβίωσης στο μετεκλογικό σκηνικό.
- Δεν ξέρω πώς θα εφαρμοστεί ο εφαρμοστικός νόμος αλλά το καλύτερο για εμάς είναι να τον εφαρμόσει κανένας άλλος, παραδεχόταν (με αρκετή δόση κυνισμού, είναι αλήθεια...) ένας υπουργός που μετέχει στην Κυβερνητική Επιτροπή.
Αν αυτή η εκτίμηση αποκρυσταλλωθεί σε πολιτικό αίτημα (κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί στη διάρκεια του καλοκαιριού...), τότε η ηγεσία της κυβερνητικής παράταξης κινδυνεύει να κλυδωνιστεί σοβαρά από τις πρώτες εβδομάδες του φθινοπώρου.
Τότε που (τι σύμπτωση!) θα έλθει η νέα επιθεώρηση της τρόικας για την έκτη δόση και θα πρέπει να προχωρήσουν οι πρώτες αποκρατικοποιήσεις.
Είναι αλήθεια ότι οι «τροϊκανοί» δεν έχουν καμία όρεξη να στηθούν κάλπες. Αλλά ούτε μπορούν να τις αποτρέψουν από τη στιγμή που ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο. Αλλωστε, και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία έκαναν εκλογές χωρίς να τεθεί σε αμφισβήτηση η δανειακή στήριξή τους. Στην περίπτωσή μας, βεβαίως, τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά.
Διότι οι «τροϊκανοί» φοβούνται ότι οι εκλογές μπορεί να οδηγήσουν εκ των πραγμάτων σε μια νέα διαπραγμάτευση με μια νέα κυβέρνηση.
Και γι΄ αυτό άλλωστε πίεζαν και πιέζουν φορτικά την αντιπολίτευση να συναινέσει με το Μεσοπρόθεσμο από τώρα: όχι επειδή τους κόφτει η κρισιμότητα της κατάστασης αλλά επειδή θέλουν να πιστεύουν ότι ο «Φάκελος Ελλάδα» έκλεισε γι΄ αυτούς με τις τελευταίες ψηφοφορίες της Βουλής.
Με άλλα λόγια, κανείς στις Βρυξέλλες ή στην Ουάσιγκτον ή στη Φραγκφούρτη δεν επιθυμεί να ξανανοίξει η κουβέντα, έστω κι αν καταλήξει σε παραπλήσιο αποτέλεσμα.
Ακόμη χειρότερα: πολλοί φοβούνται ότι έστω και το ενδεχόμενο μιας νέας διαπραγμάτευσης θα λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά για όλο το ευρωπαϊκό σύστημα. Με απρόβλεπτες, όπως λένε, συνέπειες.
Ολα αυτά όμως μένει να αποδειχθούν- αν αποδειχθούν... Το βέβαιον είναι ότι στα προφορικά ο Βενιζέλος τα πήγε μια χαρά. Μένει τώρα να δούμε τι θα κάνει και στα γραπτά.
jpretenteris@dolnet.gr
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=409254&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου