Το σχέδιο για τη συμμετοχή των ιδιωτών (κυρίως Τραπεζών) στην μετακύληση του ελληνικού χρέους, την επιμήκυνση δηλαδή των ομολόγων που λήγουν μέχρι το 2014, ώστε να προωθηθεί, κατά την απαίτηση των Γερμανών, η νέα δανειακή σύμβαση που θα απαλλάξει την χώρα μας για τρία χρόνια από το οξύ χρηματοδοτικό πρόβλημα, φαίνεται να ''κολλάει'' στην απροθυμία και στην ακαμψία της ελίτ των ευρωπαικών τραπεζών.
Το σχήμα που διαπραγματεύονται για τη συμμετοχή τους στο τριετές πρόγραμμα δανεισμού της χώρας μας όχι μόνο ελαχιστοποιεί το αναλαμβανόμενο ρίσκο από την πλευρά τους, αλλά δημιουργεί και προυποθέσεις για υπερκέρδη.
Πράγμα που σημαίνει ότι οι τραπεζίτες, ακόμη και σε αυτές τις τόσο επικίνδυνες διεθνείς οικονομικές συνθήκες, παραμένουν αδιόρθωτοι, σχεδόν θεολογικά δογματικοί, χωρίς συναίσθηση των πραγματικών κινδύνων και της μεγάλης απειλής που απορρέουν από την άκαμπτη στάση τους.
Οχυρωμένοι πίσω από τις αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις των οίκων αξιολόγησης και με τη βεβαιότητα ότι η ισχύς και η εξουσία τους είναι εδραιωμένη παραμένουν πιστοί στο αποτυχημένο δόγμα των απορυθμισμένων αγορών.
Ωστόσο, όσο περνά ο καιρός γίνεται φανερό ότι η παρούσα κρίση δεν είναι απλή. Αντιθέτως είναι πολύ σύνθετη, με κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις, ικανές να οδηγήσουν σε εξελίξεις απρόβλεπτες. Γεγονός που δεν επιτρέπεται η διαχείρισή της να μείνει στα χέρια της ξεμωραμένης, από το χρήμα και τη γκλαμουριά της πολυτελούς διαβίωσης, τραπεζικής ελίτ.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν συναίσθηση των οικονομικών και κοινωνικών διεργασιών που συντελούνται παγκοσμίως εξαιτίας της μονομερούς στάσης τους.
Φαντάζονται εαυτούς μικρούς θεούς, μόνο και μόνο επειδή ανέπτυξαν και καλλιέργησαν τις τεχνικές του χρήματος. Δεν αντιλαμβάνονται ότι το χρήμα είναι μέσο και εργαλείο, δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός και οδηγός των κοινωνιών.
Ηδη οι ιστορικοί της οικονομίας διερωτώνται αν ζούμε το τέλος μιας ακόμη περιόδου του καπιταλισμού.Αυτής του ''χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού'', ο οποίος εμφανώς δεν στέκει, δεν μπορεί να υπηρετηθεί άλλο, χωρίς ρύθμιση, επανασχεδιασμό, αναμόρφωση και υιοθέτηση νέων αξιών. Θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε καταρρεύσεις και εξεγέρσεις.
Η πρώιμη φάση του ''άναρχου καπιταλισμού'' της βιομηχανικής εποχής κατέρρευσε με την ανάδειξη και ανάπτυξη των κινημάτων, του συνδικαλισμού και της εδραίωσης των εθνών - κρατών, τα οποία επέβαλαν τη ρύθμιση στις εθνικές οικονομίες και αποκάλυψαν αυτό που ιστορικοί έχουν περιγράψει ως ''ρυθμιζόμενο καπιταλισμό''.
Αυτός με τη σειρά του οδηγήθηκε σε αδιέξοδο στη δεκαετία του 70, οπότε κι άρχισε μια διαδικασία μετάπτωσης στον τρέχοντα ''χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό'', ο οποίος εξελισσόμενος οδήγησε στην απελευθέρωση και από εκεί στις φούσκες και στην κρίση διαρκείας, που συνοδεύει σταθερά το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα από το 2007 και εντεύθεν.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι ελίτ επειδή κινούνται στον μικρόκοσμό τους δεν αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των επιλογών τους.Μένοντας σε κάστρα προστατευτικά δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν την εξελισσόμενη κοινωνική διεργασία και απλώς υποθέτουν ότι συνεχίζουν να διαθέτουν ισχύ.
Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα ηγετών και ηγεσιών που έκπληκτοι είδαν αυτοκρατορίες και σχήματα ηγεμονικά να καταρρέουν εν μια νυκτί.
Δεν είναι απίθανο, λοιπόν, αυτή την περίοδο να είμαστε μάρτυρες μιας διαδικασίας αποκαθήλωσης των διασυνδεδεμένων ελίτ του χρήματος και της πολιτικής και να μην την αντιλαμβανόμαστε.
Με βεβαιότητα μπορεί να πει κανείς πάντως ότι η ελίτ του χρήματος ανοητεύει. Παρ' ότι παραγωγός της κρίσης επιμένει να θεωρεί πως μπορεί να ορίζει ακόμη τις τύχες του κόσμου, μη αποδεχόμενη την ευθύνη και την ανάγκη αλλαγής στάσης και συμπεριφοράς.
Αν οι τραπεζίτες συνεχίσουν το βιολί τους δεν θα κάνουν τίποτε άλλο παρά να επιταχύνουν την πτώση τους και να περιορισθούν στη γωνιά που τους πρέπει.
akarakousis@dolnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου