Άλλη μια μέρα, άλλο ένα σχέδιο διάσωσης

Του Γιώργου Καισάριου
Για την ιστορία, όσον αφορά τα σχέδια διάσωσης, σημειώστε παρακαλώ ότι πριν από μερικές μέρες είχαμε μείνει στο περιβόητο γαλλικό σχέδιο, όπου η Ελλάδα θα δανειζόταν με επιτόκιο από 5,5-11%, ανάλογα τις μετρήσεις του καθενός.
Στη συνέχεια, ορισμένοι τραπεζίτες αποφάσισαν ότι το σχέδιο δεν μπορεί να πετύχει, διότι το επιτόκιο ήταν υψηλό!!!
Στη συνέχεια, κάπου στο ενδιάμεσο, κυκλοφόρησε κάποιο από τα περίφημα γερμανικά σχέδια, για να το διαδεχτεί ένα βελτιωμένο γαλλικό σχέδιο και τελικά να καταλήξουν όλοι ότι κανένα από τα σχέδια δεν θα λύσουν το πρόβλημα και φτου και πάλι από την αρχή. Χτες βέβαια είχαμε και τα διάφορα παρακλάδια των σχεδίων αυτών. Περίπου τρεις διαφοροποιήσεις επί του γαλλικού σχεδίου.

Καπάκι κάπου πήρε το μάτι μου για επαναγορές χρέους κτλ. Τα σχέδια διάσωσης δίνουν και παίρνουν αγαπητέ αναγνώστη.

Οι κακές γλώσσες αναφέρουν ότι ο κύριος Σόιμπλε έκανε χαλάστρα στους Γάλλους και έβαλε στο τραπέζι κάποιο άλλο σχέδιο με διαφορετικούς όρους επιμήκυνσης. Και ενώ προχτές συναντήθηκαν οι πιστωτές μας στο Παρίσι, χτες συναντήθηκαν στη Ρώμη!

Πόσα πιστωτικά clubs υπάρχουν άραγε σε αυτή την ήπειρο;; Προσωπικά ήξερα μεν για τη λέσχη των Παρισίων, αλλά τώρα μας προέκυψε και η λέσχη της Ρώμης; Είναι δηλαδή και οι Ιταλοί πιστωτές; Είπε ο υπερχρεωμένος τον υπερχρεωμένο, υπερχρεωμένο, λέω εγώ.

Στο μεταξύ, τον κύριο Trichet είναι να τον λυπάται κανείς! Δεν ξέρει τι να κάνει και έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Στην αρχή δεν ήθελε να ακούσει για roll over και τώρα που το ήθελε, δεν έχει κανένα νόημα διότι έτσι και αλλιώς θα θεωρηθεί default! Δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για ιδιωτική συμμετοχή, αλλά τώρα δεν έχει πρόβλημα, αρκεί αυτή να είναι εθελοντική. Το κερασάκι είναι οι απειλές περί του ότι δεν θα δεχτεί ελληνικά ομόλογα αν βαθμολογηθούν με default. Τώρα όχι μόνο δεν θα λογαριάσει τι θα πουν οι καλοί οίκοι, αλλά θα χρηματοδοτεί τα ελληνικά ομόλογα ακόμα και αν πάνε στο μηδέν! Για την δε Πορτογαλία, επίσης δεν έχει σημασία τι θα πουν οι κάλοι οίκοι.

Κατά τη βελγική εφημερίδα De Standaard, ο αγαπητός κύριος Trichet ετοιμάζει το κόλπο Grosso του αιώνα! Η ΕΚΤ θα λαμβάνει υπόψη τις αξιολογήσεις τεσσάρων οίκων και μόνο. Το καινούργιο όνομα που ακούγεται είναι κάποια DRBS του Καναδά.

Έχω μια καλύτερη ιδέα, για ποιο λόγο να λαμβάνει υπόψη τους οίκους στο ελάχιστο; Η καλύτερα, για ποιο λόγο δεν φτιάχνει ο κύριος Trichet έναν δικό του οίκο και να μας βαθμολογήσει με ΑΑΑ, έτσι ώστε να μας δώσει όσα λεφτά θέλουμε; Η γιατί δεν αναθέτει τις αξιολογήσεις στον καλό Ευρωπαϊκό οίκο Feri της Γερμανίας;

Η απάντηση είναι ότι ο κύριος Trichet δεν θέλει να αγοράσει ο ίδιος (η ΕΚΤ), αλλά να πείσει τους ιδιώτες να αγοράσουν. Και το πρόβλημα (του κυρίου Trichet) είναι ότι δεν έχει καμία σημασία τι θα πει αυτός, ή ποιανού οίκου θα λάβει υπόψη την αξιολόγηση, αλλά ποιον πιστεύει η αγορά. Και η αγορά προς το παρόν, πιστεύει τους γνωστούς μεγάλους οίκους και όχι τους κινεζικούς οίκους ή τους γερμανικούς.

Στο μεταξύ, ο κύριος Dallara μας λέει ότι δεν νομίζω ότι μια παροδική περίοδος επιλεκτικής χρεοκοπίας όπως έχει προσδιοριστεί στο παρελθόν για τα κράτη, είναι απαραιτήτως το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί”. Χμμμμ, πως αλλάζουν οι απόψεις ενόψει αδιεξόδου λέω εγώ. Το ερώτημα είναι, τι εστί επιλεκτική χρεοκοπία κατά τον κύριο Dallara. Διότι με εξαίρεση η συνταγή να έχει διαγραφές και απομειώσεις στα ιδιωτικά χαρτοφυλάκια, αδυνατώ να καταλάβω πως θα επιλύσει το πρόβλημα της Ελλάδος.

Μέσα σε όλα αυτά, οι της Goldman Sachs βλέπουν τις ανακοινώσεις κάθε ώρα από την Ευρώπη και τρίβουν τα χεράκια τους. Αναρωτιούνται αν:

- θα πρέπει να πουλήσουν το EURUSD short,

- θα πρέπει να το κάρα-πουλήσουν short

- ή αν πρέπει να το πουλήσουν short βάζοντας και τον νιπτήρα της κουζίνας μέσα (Αγγλοσαξονικό ρητό που υπονοεί ακραία συμπεριφορά);

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι της Ευρώπης θα κάνουν ορισμένους traders πάρα πολύ πλούσιους με όλα αυτά που ακούμε αγαπητέ αναγνώστη.

Κάθε μέρα (το πολύ κάθε δεύτερη μέρα) διαβάζουμε για κάποιο καινούργιο σχέδιο διάσωσης. Η ελληνική πολιτική ηγεσία είναι έτοιμη να προσυπογράψει τα πάντα, αρκεί να μην ακουστεί η μαγική λέξη default (πτώχευση κατά την κοινή ελληνική διάλεκτο) για να κρατηθούν λίγο ακόμα στις καρέκλες τους.

Κανείς δεν αναρωτιέται που είναι η Ελλάδα σε αυτές τις διαπραγματεύσεις και αν υπάρχει Έλληνας επίτροπος σε αυτές τις συζητήσεις.

Διότι όλα αυτά τα σχέδια μου θυμίζουν τα καραγκιοζλίκια που έχουμε εδώ στην Ελλάδα με την εφορία. Η εφορία λέει έχει βεβαιώσει φόρους, αλλά οι μηχανισμοί δεν μπορούν να τους εισπράξουν. Και ο λόγος που δεν μπορούν να τις εισπράξουν είναι διότι απλά αυτά τα λεφτά δεν υπάρχουν. Όσο θα εισπράξει η εφορία τους βεβαιωμένους φόρους από τους Έλληνες πολίτες, άλλο τόσο θα εισπράξουν τους τόκους τους και το κεφάλαιο από την Ελλάδα οι πιστωτές μας λέω εγώ.

Με λίγα λόγια, όλα αυτά τα σχέδια διάσωσης λογαριάζονται χωρίς τον ξενοδόχο.

Ευτυχώς όμως που μεσολαβεί σαββατοκύριακο, για να πάρουμε ανάσα από όλα αυτά τα σχέδια διάσωσης. Αν άκουγα άλλο ένα σχέδιο αυτή την εβδομάδα θα τρελαινόμουν.

Τα έχουμε πει άπειρες φορές. Όλα αυτά τα σχέδια δεν θα πετύχουν τίποτα διότι δεν έχουν καμία σχέση με τους κανόνες και τη λογική της αγοράς. 1+1=2 και όχι 22. Και μέχρι να αλλάξουν οι φυσικοί νόμοι των μαθηματικών, όσα σχέδια διάσωσης και να σκαρώσουν στην Ευρώπη, τίποτα δεν θα γίνει διότι δεν έχουν κανένα νόημα και δεν θα επιλύσουν κανένα πρόβλημα και δεν θα κάνουν την Ελλάδα βιώσιμη...

Καλό Σαββατοκύριακο και καλά μπάνια σε όλους.

george.kesarios@capital.gr