Μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ελληνικό αδιέξοδο

Του Γιώργου Καισάριου
Η στιγμή της αλήθειας για την Ευρώπη έχει φτάσει. Πολύ νωρίτερα από ό,τι και εγώ υπολόγισα, αγαπητέ αναγνώστη. Αυτό σημαίνει ότι η αγορά θα αναγκάσει την Ευρώπη να φτιάξει τα του οίκου της, είτε προβλέπεται από τις Ευρωπαϊκές συνθήκες είτε όχι. Διότι αν δεν προβλέπεται, τότε οι συνθήκες πρέπει να αλλάξουν. Αυτό συμπεριλαμβάνει και την ΕΚΤ.
Μπορεί ο μηχανισμός EFSF να μπορεί να κάνει backstop την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, άλλα δεν είναι αρκετός για να κάνει backstop την Ισπανία και την Ιταλία. Για τη Γαλλία, ούτε λόγος.
Το πρόβλημα με το μηχανισμό αυτό είναι ότι βασίζεται σε συνδρομές χωρών που έχουν το πρόβλημα. Η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, ακόμα και η Ελλάδα, είναι μέτοχοι στο ταμείο και υποτίθεται ότι θα συνεισφέρουν λεφτά για να σώσουν τον εαυτό τους. Ο μόνος τρόπος για το EFSF να μπορεί να κάνει backstop όλη την Ευρώπη

, είναι αν τα κεφάλαια αυξηθούν στα 2,5 τρισ. και άνω. Κάτι που δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει.

Ο άλλος τρόπος, όπως έχω πει, είναι να χρησιμοποιηθεί η δημιουργική λογιστική που μόνο η κεντρική τράπεζα μπορεί να προσφέρει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τη δημιουργική λογιστική των κατά τόπου περιφερειακών  κεντρικών τραπεζών ανά την Ευρώπη.

Ο φίλος μου ο καθηγητής Παναγιώτης Οικονομόπουλος, μου είπε ότι, κατόπιν μελέτης που έκανε, δεν υπάρχει τίποτα μέσα στο καταστατικό της Τράπεζας της Ελλάδος, που να απαγορεύει την αγορά εμπράγματων δικαιωμάτων (εγώ δεν έχω μελετήσει το θέμα, αλλά αφού μου λέει ο Παναγιώτης Οικονομόπουλος ότι είναι έτσι, εμπιστεύομαι την κρίση του).

Εν ολίγοις αν επιθυμεί η ΤτΕ να διοχετεύσει ρευστότητα στην οικονομία, μπορεί να αγοράσει σχεδόν τα πάντα. Όχι μόνο μετοχές, αλλά και ακίνητα και αέρα κοπανιστό αν θέλετε. Όχι μόνο αυτό, αλλά κανένας δεν μπορεί να της πει πως να κοστολογήσει αυτό που θα αγοράσει. Οι συνδυασμοί είναι άπειροι και περιορίζονται μόνο από την φαντασία του κεντρικού τραπεζίτη. Το μόνο που επί της ουσίας απαγορεύεται ρητά στην ΤτΕ να κάνει, είναι να αγοράσει ομόλογα απευθείας από το δημόσιο.

Για όποιον έχει διαβάσει τον λόγο του Ben Bernanke: Deflation: Making Sure "It" Doesn΄t Happen Here, θα καταλάβει πολύ καλά τι εννοώ.

Αυτό ανοίγει νέους ορίζοντες που δεν είχα σκεφτεί. Πέραν του ότι η ΤτΕ μπορεί να αγοράσει μετοχές σε ένα σχήμα που θα κάνει αύξηση κεφαλαίου στις τράπεζες, με ρευστότητα που μπορεί να χορηγηθεί από την ιδια την ΤτΕ (διαβάστε: Μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ελληνικό αδιέξοδο), υπάρχει και κάτι άλλο ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Αντί η ελληνική κυβέρνηση να πουλήσει περιουσία αξίας 50 δισ. ευρώ σε ξένους (τώρα το αν υπάρχει αυτή η περιουσία προς πώληση είναι άλλο θέμα, για χάρη της κουβέντας να υποθέσουμε ότι υπάρχει), για ποιο λόγο να μην αγοράσει αυτή την περιουσία η ίδια η ΤτΕ ή να χορηγήσει ρευστότητα με υποθήκη αυτής; Από τη στιγμή που το μόνο που δεν μπορεί να κάνει η ΤτΕ είναι να αγοράσει ομόλογα από το δημόσιο, σημαίνει ότι όλα τα άλλα μπορεί να τα κάνει. Για ποιο λόγο να μην προσφέρει αυτή τη ρευστότητα η ΤτΕ με τους όρους τους δικούς μας, σε ό,τι αποτιμήσεις θέλουμε εμείς;

Τα νομιμοποιητικά έγγραφα που πιστοποιούν ότι αυτές οι διαδικασίες είναι νόμιμες είναι τα εξής. Η Συνθήκη της Λισαβόνας" παράγραφος 123 και, Protocol on the Statute of the European System of Central Banks.

Ειδικά όσον αφορά το δεύτερο σύνδεσμο παρακαλώ σημειώστε πολύ προσεκτικά τι λέει: 14.4. Οι εθνικές περιφερειακές κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκτελέσουν και λειτουργίες άλλες από εκείνες που καθορίζονται στο καταστατικό, εκτός αν το Διοικητικό Συμβούλιο αποφανθεί, με πλειοψηφία των δύο τρίτων, ότι αυτές παρακωλύουν τους στόχους και τα καθήκοντα του ESCB. Τέτοιες λειτουργίες εκτελούνται με την ευθύνη των εθνικών κεντρικών τραπεζών και δεν θεωρούνται ότι αποτελούν μέρος των λειτουργιών του ESCB.

Σημειώστε ότι οι περιφερειακές κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκτελέσουν λειτουργίες που ούτε η ίδια η ΕΚΤ δεν μπορεί. Αυτό μεταξύ άλλων σημαίνει ότι μπορούν να διενεργήσουν open market operations που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ασύμβατες με αυτό που όλοι ξέρουμε.

Το πιο καλό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι η δημιουργική λογιστική δεν σταματά εδώ. Με μια απλή νομοθετική πράξη, μπορεί παράλληλα να κρατικοποιηθεί η Τράπεζα της Ελλάδος η ίδια (κάτι που έχει αργήσει να γίνει έτσι και αλλιώς).

Αυτό σημαίνει ότι όσο και αν είναι ο τόκος που πληρώνει το υπουργείο οικονομικών στην ΤτΕ, στο τέλος τα όποια κέρδη επιστρέφονται στο ταμείο του υπουργείου οικονομικών σαν μέρισμα από την ΤτΕ. Το κόστος δηλαδή στο τέλος για το κράτος και τον Έλληνα φορολογούμενο είναι σχεδόν μηδέν.

Και για όσους αμφισβητούσουν αυτό που μόλις είπα, αυτό ακριβώς το παιχνιδάκι παίζει το Αμερικανό υπουργείο οικονομικών με την FED. Για το 2010, η FED έκανε καθαρό κέρδος $80,9 δισ. και επέστρεψε στο υπουργείο οικονομικών $78,4 δισ.

Η κατάληξη είναι ότι αυτή η κρίση στην Ευρώπη θα λυθεί μόνο και μόνο όταν βρεθεί τρόπος να μειωθεί το χρέος με διαγραφές, ή να χρησιμοποιηθεί η δημιουργική λογιστική της κεντρικής τράπεζας. Είτε το ένα είτε το άλλο, για την αγορά το ίδιο κάνει.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει το πότε οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες θα έρθουν στα συγκαλά τους. θα πρέπει η ίδια η Ελλάδα να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να εκμεταλλευτεί τις τρύπες που υπάρχουν στις Ευρωπαϊκές συνθήκες (από αμέλεια ή εξεπίτηδες), που μας επιτρέπουν να βγούμε από αυτό τον φαύλο κύκλο του χρέους και να καταστεί άμεσα αυτή η οικονομία βιώσιμη. Και μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορεί να γίνει αυτό, είναι επιστρατεύοντας τη δημιουργική λογιστική που μας επιτρέπουν οι Ευρωπαϊκές συνθήκες.

Ειδικός σε Ευρωπαϊκά νομικά θέματα δεν είμαι, αλλά αν κάποιος έχει να μου αντιπαραθέσει Ευρωπαϊκές αποφάσεις, νόμους, συνθήκες ή οτιδήποτε που να προσκρούει σε όλα αυτά που διαβάσατε, θα χαρώ πολύ να μου στείλει ένα email.

george.kesarios@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr