«Oυπς, λάθος», παραδέχθηκε η Standard & Poor’s (S&P) για τα επιπλέον 2 τρισεκατομμύρια δολάρια που πρόσθεσε κατά λάθος στην πρόβλεψη για το αμερικανικό χρέος. Μπορεί ο Λευκός Οίκος να επέμενε μέχρι την τελευταία στιγμή το Σάββατο ότι η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ από ΑΑΑ σε ΑΑ+ ήταν άδικη, αλλά η απάντηση του οίκου ήταν σαφής: θεωρούμε ότι η πολιτική ηγεσία στην Ουάσιγκτον δεν μπορεί να χειριστεί την κρίση χρέους. Ο οίκος, ένας από τους τρεις μεγαλύτερους, ανακοίνωσε χαρακτηριστικά ότι έλαβε την απόφαση αυτή καθώς «το χάσμα μεταξύ των πολιτικών κομμάτων» περιόρισε την εμπιστοσύνη του στην ικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί την οικονομία.
Οι αριστεροί ανά τον κόσμο θα πρέπει να αισθάνονται πλήρως δικαιωμένοι, καθώς έχουμε φτάσει στο σημείο οι οίκοι αξιολόγησης να βαθμολογούν την αποτελεσματικότητα και αξιοπιστία των πολιτικών ηγετών. Η ίδια διαπίστωση όμως μπορεί να διαβαστεί και ανάποδα. Αίφνης οι οίκοι αξιολόγησης και τα διεθνή χρηματιστήρια περιμένουν από τους πολιτικούς να σώσουν την παγκόσμια οικονομία. Ο μύθος περί αυτάρκειας και αυτορρύθμισης των αγορών καταλύεται. Η πολιτική ανακτά τη χαμένη τιμή της.
Αντίστοιχες προσδοκίες από τους πολιτικούς διατυπώνονται, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. Εκδηλη ήταν η ενόχληση του ευρωπαϊκού Τύπου για την αδράνεια των πολιτικών ηγετών κατά την τελευταία ταραγμένη εβδομάδα, οπότε ξεκίνησε η κερδοσκοπική επίθεση σε Ιταλία και Ισπανία. Απόντες και ανεπαρκείς χαρακτηρίζονται εσχάτως οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στη Γερμανία νοσταλγούν τον Χέλμουτ Κολ, στη Γαλλία τον Φρανσουά Μιτεράν. Η Αγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί δεν εδέησαν καν να διακόψουν τις διακοπές τους, την ώρα που απειλούνταν τα θεμέλια της Ευρωζώνης. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αρκείτο σε αστεϊσμούς με τον υπουργό Οικονομικών του, Τζούλιο Τρεμόντι και ο Χοσέ Λουί Θαπατέρο, προτίμησε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τον Νοέμβριο και να διασώσει τους σοσιαλιστές παρά να θωρακίσει τη χώρα του από την απειλή του ντόμινο.
Πράγματι οι πολιτικοί στην Ευρώπη αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά το σημαντικό είναι πώς διατυπώνεται πλέον απερίφραστα το αίτημα για ένα νέο πολιτικό όραμα στην Ε.Ε., για μια νέα φουρνιά ηγετών με αποφασιστικότητα και ακλόνητη πίστη στην ευρωπαϊκή προοπτική. Η μέχρι πρότινος παγιωμένη πεποίθηση ότι μια στρατιά τεχνοκρατών αρκεί για να λύσει το υπαρξιακό πρόβλημα της Ευρωζώνης διαψεύδεται με τον πλέον ηχηρό τρόπο. «It’s the politics, stupid!» είναι το σύνθημα που έχει σήμερα νόημα, για να παραφράσουμε τη γνωστή επιτυχημένη φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο Μπιλ Κλίντον το 1992 κατά του Τζορτζ Μπους (It’s the economy, stupid!).
Tης Ξενιας Κουναλακη / xkounalaki@kathimerini.gr
Οι αριστεροί ανά τον κόσμο θα πρέπει να αισθάνονται πλήρως δικαιωμένοι, καθώς έχουμε φτάσει στο σημείο οι οίκοι αξιολόγησης να βαθμολογούν την αποτελεσματικότητα και αξιοπιστία των πολιτικών ηγετών. Η ίδια διαπίστωση όμως μπορεί να διαβαστεί και ανάποδα. Αίφνης οι οίκοι αξιολόγησης και τα διεθνή χρηματιστήρια περιμένουν από τους πολιτικούς να σώσουν την παγκόσμια οικονομία. Ο μύθος περί αυτάρκειας και αυτορρύθμισης των αγορών καταλύεται. Η πολιτική ανακτά τη χαμένη τιμή της.
Αντίστοιχες προσδοκίες από τους πολιτικούς διατυπώνονται, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. Εκδηλη ήταν η ενόχληση του ευρωπαϊκού Τύπου για την αδράνεια των πολιτικών ηγετών κατά την τελευταία ταραγμένη εβδομάδα, οπότε ξεκίνησε η κερδοσκοπική επίθεση σε Ιταλία και Ισπανία. Απόντες και ανεπαρκείς χαρακτηρίζονται εσχάτως οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στη Γερμανία νοσταλγούν τον Χέλμουτ Κολ, στη Γαλλία τον Φρανσουά Μιτεράν. Η Αγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί δεν εδέησαν καν να διακόψουν τις διακοπές τους, την ώρα που απειλούνταν τα θεμέλια της Ευρωζώνης. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αρκείτο σε αστεϊσμούς με τον υπουργό Οικονομικών του, Τζούλιο Τρεμόντι και ο Χοσέ Λουί Θαπατέρο, προτίμησε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τον Νοέμβριο και να διασώσει τους σοσιαλιστές παρά να θωρακίσει τη χώρα του από την απειλή του ντόμινο.
Πράγματι οι πολιτικοί στην Ευρώπη αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά το σημαντικό είναι πώς διατυπώνεται πλέον απερίφραστα το αίτημα για ένα νέο πολιτικό όραμα στην Ε.Ε., για μια νέα φουρνιά ηγετών με αποφασιστικότητα και ακλόνητη πίστη στην ευρωπαϊκή προοπτική. Η μέχρι πρότινος παγιωμένη πεποίθηση ότι μια στρατιά τεχνοκρατών αρκεί για να λύσει το υπαρξιακό πρόβλημα της Ευρωζώνης διαψεύδεται με τον πλέον ηχηρό τρόπο. «It’s the politics, stupid!» είναι το σύνθημα που έχει σήμερα νόημα, για να παραφράσουμε τη γνωστή επιτυχημένη φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο Μπιλ Κλίντον το 1992 κατά του Τζορτζ Μπους (It’s the economy, stupid!).
Tης Ξενιας Κουναλακη / xkounalaki@kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου