ΠΑΡΑ ΤΑ ταρατατζούμ για τη μεγάλη διεύρυνση του 2003, οι Ανατολικοευρωπαίοι δεν κόλλησαν ποτέ πραγματικά στην ΕΕ. Δύο παραδείγματα: Στον πόλεμο του Ιράκ πήγαν αναφανδόν με τους Αμερικανούς. Και στις διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη της Λισαβώνας, ο ανενδοτισμός τους παραλίγο να τα τινάξει όλα στον αέρα.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ δεν είναι άσχετα με την παρουσία του Τιμ Γκάιτνερ στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης. Τυπικά - αφού για όλα χρειάζεται πρόσχημα - ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών είναι προσκεκλημένος της πολωνικής προεδρίας. Ενδιαφέρον έχει όμως και η ουσία. Οι μεν Πολωνοί, που ασκούν την εξάμηνη εκ περιτροπής προεδρία, έχουν σκυλιάσει διότι οι Γαλλο-Γερμανοί τούς έχουν αποκλείσει από τις διαβουλεύσεις για τον χειρισμό του ελληνικού προβλήματος, το οποίο έχει πλέον μεταλλαχθεί σε κρίση του ευρώ. Παρίσι και Βερολίνο λειτουργούν ως άτυπο διευθυντήριο, γεγονός που ενοχλεί τον εγωισμό της Βαρσοβίας.
ΟΙ ΠΟΛΩΝΟΙ καλούν, λοιπόν, τους Αμερικανούς. Αλλά μεταξύ μας, οι Αμερικανοί έχουν εδώ και καιρό αυτοπροσκληθεί στην ευρωζώνη. Αυτό το «ντου από παντού», που κατ' έκφρασιν Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από τον κλοιό της κρίσης, το επιχειρεί η Ουάσιγκτον. Κάθε φορά που ο κόμπος έφθανε στο χτένι, ο Ομπάμα σήκωνε το τηλέφωνο κι ο Γκάιτνερ έπαιρνε το βαλιτσάκι του και πήγαινε στο Βερολίνο. Τούτη τη φορά η παρέμβαση λαμβάνει πιο θεσμικό χαρακτήρα.
ΓΙΑΤΙ ΤΑ κάνουν όλα αυτά οι Αμερικανοί; Οχι τόσο γιατί ο Ομπάμα έχει εκλογές του χρόνου, όπως έχει κατ' επανάληψη ειπωθεί από διάφορους πονηρούς σχολιαστές. Αλλά γιατί είναι σοβαροί. Κρίση της Ελλάδας σημαίνει κρίση της ευρωζώνης. Πριν θεριέψουν για τα καλά οι φωτιές σε Ισπανία και Ιταλία, έχουν γίνει παρανάλωμα οι γαλλικές τράπεζες. Ακόμη περισσότερο: κρίση της ευρωζώνης σημαίνει κρίση της διεθνούς οικονομίας και γενικευμένη ύφεση. Η χρεοκοπία της Ελλάδας - με την οποία φλερτάρουν οι ακραίοι Γερμανοί - είναι γεγονός με απρόβλεπτες συνέπειες. Κοινώς, τα πράγματα μετά θα είναι ασυμμάζευτα. Και, σε αντίθεση με το 2008, οι κυβερνήσεις δεν έχουν άλλα λεφτά για να σώσουν τις τράπεζες ή να ξαναβάλουν μπροστά την οικονομία.
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ είναι επίσης πρακτικοί. Η περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι η πρώτη - το ξέρουν καλά στη χώρα της Ενρον, του Μέιντοφ και των σάπιων τιτλοποιημένων ομολόγων - όπου γίνονται ατασθαλίες με τα στοιχεία. Και είναι γνωστό πώς αντιμετώπισαν οι Γαλλο-Γερμανοί το 2004 το Σύμφωνο Σταθερότητας, όταν δεν τους βόλευε. Συνεπώς, η γραμμή της Ουάσιγκτον είναι ότι η λιτότητα δεν είναι λύση. Οχι μόνο για τους γνωστούς εκρηκτικούς πολιτικοκοινωνικούς λόγους. Αλλά και γιατί δεν αποδίδει από οικονομική άποψη. Αντε να τα πεις αυτά στον γερμανό ιέρακα Γιούργκεν Σταρκ, που τα βρόντηξε την περασμένη εβδομάδα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διότι αυτή «μολύνει» τα λογιστικά της βιβλία αγοράζοντας ομόλογα χωρών του Νότου.
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ο Γκάιτνερ πάει Πολωνία. Οπερ σημαίνει ότι η Αμερική του Ομπάμα, έπειτα από μια περίοδο απομονωτισμού, περνάει ξανά τον Ατλαντικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου