Προς τρεις κατευθύνσεις, που όμως έχουν άμεση και ουσιώδη μεταξύ τους σύνδεση, «έδειξε τα δόντια της» τις τελευταίες 48 ώρες η Αγκυρα. Πρώτα, ήταν οι δηλώσεις του υπουργού για θέματα Ε.Ε. Έγκεμεν Μπαγκίς, ο οποίος, αναφερόμενος στην τάφρο που κατασκευάζεται στον Εβρο - το έργο, την πορεία και το πλήρες σχεδιάγραμμά του έφερε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα Το Βήμα online στις 4 Αυγούστου - δήλωσε ότι ελπίζει ότι η Ελλάδα δε θέλει να προκαλέσει μία κρίση εξωτερικής πολιτικής για να αποσπάσει την προσοχή από τα οικονομικά της προβλήματα. Εξέφρασε επίσης την απορία του για το πώς η Ελλάδα πραγματοποιεί ένα τέτοιο έργο την ώρα που αντιμετωπίζει οικονομική κρίση.
Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι νέες ευθείες απειλές που εκτόξευσε
χθες ο ίδιος για άμεση στρατιωτική δράση εναντίον της Κύπρου σε περίπτωση που η Λευκωσία προχωρήσει στις υποθαλάσσιες έρευνες.
Τέλος, επίσης χθες, με εντολή του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμετ Νταβούτογλου, διατάχθηκε η αποχώρηση του Ισραηλινού πρέσβη από την Αγκυρα και η υποβάθμιση της διπλωματικής εκπροσώπησης του Ισραήλ στη χώρα σε επίπεδο γραμματέως Β΄, με αφορμή το ότι το Ισραήλ εξακολουθεί να μην ζητά «συγνώμη» από την Τουρκία για το περσινό επισόδειο με τον στολίσκο για τη Γάζα. Ταυτόχρονα, ίσως πιο σημαντικό, ανακοινώθηκε η διακοπή των προγραμμάτων στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών. Μάλιστα, η Αγκυρα επιφυλάχθηκε, όπως είπε ο κ. Νταβούτογλου και για περαιτέρω «μέτρα» εναντίον του Ισραήλ.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η χρονική «σύμπτωση» της απέλασης του Ισραηλινού πρέσβη και, ιδίως, της διακοπής της στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών, μετά από τόσο καιρό, με δύο άλλα γεγονότα. Εδώ, δεν πρόκειται για το γνωστό αστείο: «τυχαίο; Δεν νομίζω;». Εδώ, ασφαλώς δεν υπάρχει απολύτως τίποτα τυχαίο. Ποια είναι τα γεγονότα;
Αφενός, το πολύ σημαντικό, ειδικά αυτή τη στιγμή, ταξίδι στο Ισραήλ του υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Μπεγλίτη, στο οποίο αναμένεται να συμφωνηθεί η άμεση και ευρεία εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ.
Και, αφετέρου, οι κυπριακές υποθαλάσσιες έρευνες, οι οποίες, όπως όλα δείχνουν, ξεκινούν το αργότερο την 1η Οκτωβρίου, δηλαδή, σε λιγότερο από ένα μήνα από σήμερα και για τις οποίες Κύπρος και Ισραήλ, συνεργάζονται στενότατα, μαζί άλλωστε και με τις ΗΠΑ, αφού οι εμπλεκόμενες εταιρείες είναι συμφερόντων των δύο αυτών κρατών: σύμφωνα δε με πληροφορίες, το ερευνητικό σκάφος θα αποπλεύσει φέροντας όχι μόνον την Κυπριακή, αλλά και την Ευρωπαική, την Ισραηλινή και την Αμερικανική σημαία.
Η Ελλάδα δεν έχει συμμετοχή στο κυπριακό ερευνητικό σχέδιο, όμως, από τη στιγμή που η ασφάλεια της Κύπρου απειλείται ανοικτά πλέον με στρατιωτικές ενέργειες από την Αγκυρα, η Ελλάδα είναι αυτονόητο ότι θα είναι παρούσα: τόσο για λόγους ουσίας, όσο και επειδή το επιβάλλουν και οι ίδιες οι ιδρυτικές συνθήκες της Κυπριακής Δημοκρατίας, για την οποία η Ελλάδα είναι μια από τις εγγυήτριες δυνάμεις έναντι κάθε εξωτερικής απειλής, όπως αυτή που τώρα εκτοξεύεται.
Διαμορφώνονται συνεπώς, με τουρκική πρωτοβουλία και ευθύνη, απολύτως ορατά οι προυποθέσεις για ενδεχόμενο εξαιρετικά σοβαρής κρίσης τόσο με την Κύπρο, όσο και με την Ελλάδα και το Ισραήλ, στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Και αυτό είναι το πιο ουσιώδες σημείο: ότι οι τρεις χώρες, που γίνονται ταυτόχρονα αποδέκτες της τουρκικής απειλής, οφείλουν και δικαιούνται να αντιμετωπίσουν από κοινού αυτή την απειλή στο σύνολό της. Αυτό είναι το κλειδί της προετοιμασίας μέχρι την 1η Οκτωβρίου. Και αυτό σημαίνει ότι οι τρεις χώρες πρέπει να είναι από κοινού διπλωματικά και στρατιωτικά προετοιμασμένες, καταβάλλοντας ταυτόχρονα κάθε δυνατή προσπάθεια να πετύχουν και τη θετική προς αυτές στάση των ΗΠΑ.
Οι τουρκικές απειλές κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι ταυτόχρονα απειλές και κατά ισραηλινών συμφερόντων και ως τέτοιες εκλαμβάνονται, πρέπει να αντιμετωπιστούν πάρα πολύ σοβαρά. Το ίδιο σοβαρά όμως πρέπει να εκληφθεί και το ενδεχόμενο η Τουρκία να μην προχωρήσει στην πραγματοποίησή τους ακριβώς λόγω της αποφασιστικότητας που θεωρείται δεδομένη και από τα τρία κράτη. Σε τέτοια περίπτωση, όμως, αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο η πιθανότητα η Αγκυρα να στραφεί σε κάποιας μορφής επιθετικά «αντίποινα» στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα οφείλει συνεπώς να διασφαλίσει άμεσα ότι οι τρεις σύμμαχες χώρες, όπως περίπου θέλοντας και μη η Αγκυρα ήδη περίπου τις κατέστησε – κι ίσως αυτό είναι το μεγάλο σφάλμα της - θα αντιμετωπίσουν όλες τις απειλές από κοινού. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο σημείο και σε αυτό πρέπει να εστιαστούν από σήμερα οι διπλωματικές και πολιτικές επαφές, με πρώτες εκείνες του υπουργού Αμυνας. Οι δύο κυβερνήσεις, της Ελλάδας και του Ισραήλ, πρέπει να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή όπως ακριβώς είναι στην πραγματικότητα, όπως άλλωστε ήδη επίτ της ουσίας εκδηλώθηκε αυτό το 48ωρο. Ως κοινή.
Κάθε άλλη αντιμετώπιση θα είναι αποσπασματική και θα βοηθήσει την Αγκυρα στους στόχους της: ποιος μπορεί να φανταστεί την «ομαλή» εξέλιξη των υποθαλάσσιων ερευνών για τις οποίες ενδιαφέρεται σφόδρα το Ισραήλ, ή ακόμα και της ίδιας της ασφάλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν η Ελλάδα βρεθεί μόνη σε κρίση στο Αιγαίο; Αυτό είναι λοιπόν το πιο κρίσιμο στοιχείο και, σύμφωνα με όλες τις μέχρι στιγμής ενδείξεις, αυτό διέπει και τη λογική των επαφών των δύο κυβερνήσεων, που βρίσκονται άλλωστε σε «ανοιχτή γραμμή» με τους Αμερικανούς.
Όμως, οι ενδείξεις δεν αρκούν πια. Από εδώ και πέρα, απαιτείται άμεση κοινή προετοιμασία σε πολλά επίπεδα και βεβαιότητα για την αποφασιστικότητα και τη δέσμευση όλων, που, θα ήταν πολύ σημαντικό να εκφραστεί και δημόσια, το ταχύτερο και το σαφέστερο δυνατόν.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=417661&h1=true/Γεώργιος Π. Μαλούχος
Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι νέες ευθείες απειλές που εκτόξευσε
χθες ο ίδιος για άμεση στρατιωτική δράση εναντίον της Κύπρου σε περίπτωση που η Λευκωσία προχωρήσει στις υποθαλάσσιες έρευνες.
Τέλος, επίσης χθες, με εντολή του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμετ Νταβούτογλου, διατάχθηκε η αποχώρηση του Ισραηλινού πρέσβη από την Αγκυρα και η υποβάθμιση της διπλωματικής εκπροσώπησης του Ισραήλ στη χώρα σε επίπεδο γραμματέως Β΄, με αφορμή το ότι το Ισραήλ εξακολουθεί να μην ζητά «συγνώμη» από την Τουρκία για το περσινό επισόδειο με τον στολίσκο για τη Γάζα. Ταυτόχρονα, ίσως πιο σημαντικό, ανακοινώθηκε η διακοπή των προγραμμάτων στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών. Μάλιστα, η Αγκυρα επιφυλάχθηκε, όπως είπε ο κ. Νταβούτογλου και για περαιτέρω «μέτρα» εναντίον του Ισραήλ.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η χρονική «σύμπτωση» της απέλασης του Ισραηλινού πρέσβη και, ιδίως, της διακοπής της στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών, μετά από τόσο καιρό, με δύο άλλα γεγονότα. Εδώ, δεν πρόκειται για το γνωστό αστείο: «τυχαίο; Δεν νομίζω;». Εδώ, ασφαλώς δεν υπάρχει απολύτως τίποτα τυχαίο. Ποια είναι τα γεγονότα;
Αφενός, το πολύ σημαντικό, ειδικά αυτή τη στιγμή, ταξίδι στο Ισραήλ του υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Μπεγλίτη, στο οποίο αναμένεται να συμφωνηθεί η άμεση και ευρεία εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ.
Και, αφετέρου, οι κυπριακές υποθαλάσσιες έρευνες, οι οποίες, όπως όλα δείχνουν, ξεκινούν το αργότερο την 1η Οκτωβρίου, δηλαδή, σε λιγότερο από ένα μήνα από σήμερα και για τις οποίες Κύπρος και Ισραήλ, συνεργάζονται στενότατα, μαζί άλλωστε και με τις ΗΠΑ, αφού οι εμπλεκόμενες εταιρείες είναι συμφερόντων των δύο αυτών κρατών: σύμφωνα δε με πληροφορίες, το ερευνητικό σκάφος θα αποπλεύσει φέροντας όχι μόνον την Κυπριακή, αλλά και την Ευρωπαική, την Ισραηλινή και την Αμερικανική σημαία.
Η Ελλάδα δεν έχει συμμετοχή στο κυπριακό ερευνητικό σχέδιο, όμως, από τη στιγμή που η ασφάλεια της Κύπρου απειλείται ανοικτά πλέον με στρατιωτικές ενέργειες από την Αγκυρα, η Ελλάδα είναι αυτονόητο ότι θα είναι παρούσα: τόσο για λόγους ουσίας, όσο και επειδή το επιβάλλουν και οι ίδιες οι ιδρυτικές συνθήκες της Κυπριακής Δημοκρατίας, για την οποία η Ελλάδα είναι μια από τις εγγυήτριες δυνάμεις έναντι κάθε εξωτερικής απειλής, όπως αυτή που τώρα εκτοξεύεται.
Διαμορφώνονται συνεπώς, με τουρκική πρωτοβουλία και ευθύνη, απολύτως ορατά οι προυποθέσεις για ενδεχόμενο εξαιρετικά σοβαρής κρίσης τόσο με την Κύπρο, όσο και με την Ελλάδα και το Ισραήλ, στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Και αυτό είναι το πιο ουσιώδες σημείο: ότι οι τρεις χώρες, που γίνονται ταυτόχρονα αποδέκτες της τουρκικής απειλής, οφείλουν και δικαιούνται να αντιμετωπίσουν από κοινού αυτή την απειλή στο σύνολό της. Αυτό είναι το κλειδί της προετοιμασίας μέχρι την 1η Οκτωβρίου. Και αυτό σημαίνει ότι οι τρεις χώρες πρέπει να είναι από κοινού διπλωματικά και στρατιωτικά προετοιμασμένες, καταβάλλοντας ταυτόχρονα κάθε δυνατή προσπάθεια να πετύχουν και τη θετική προς αυτές στάση των ΗΠΑ.
Οι τουρκικές απειλές κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι ταυτόχρονα απειλές και κατά ισραηλινών συμφερόντων και ως τέτοιες εκλαμβάνονται, πρέπει να αντιμετωπιστούν πάρα πολύ σοβαρά. Το ίδιο σοβαρά όμως πρέπει να εκληφθεί και το ενδεχόμενο η Τουρκία να μην προχωρήσει στην πραγματοποίησή τους ακριβώς λόγω της αποφασιστικότητας που θεωρείται δεδομένη και από τα τρία κράτη. Σε τέτοια περίπτωση, όμως, αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο η πιθανότητα η Αγκυρα να στραφεί σε κάποιας μορφής επιθετικά «αντίποινα» στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα οφείλει συνεπώς να διασφαλίσει άμεσα ότι οι τρεις σύμμαχες χώρες, όπως περίπου θέλοντας και μη η Αγκυρα ήδη περίπου τις κατέστησε – κι ίσως αυτό είναι το μεγάλο σφάλμα της - θα αντιμετωπίσουν όλες τις απειλές από κοινού. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο σημείο και σε αυτό πρέπει να εστιαστούν από σήμερα οι διπλωματικές και πολιτικές επαφές, με πρώτες εκείνες του υπουργού Αμυνας. Οι δύο κυβερνήσεις, της Ελλάδας και του Ισραήλ, πρέπει να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή όπως ακριβώς είναι στην πραγματικότητα, όπως άλλωστε ήδη επίτ της ουσίας εκδηλώθηκε αυτό το 48ωρο. Ως κοινή.
Κάθε άλλη αντιμετώπιση θα είναι αποσπασματική και θα βοηθήσει την Αγκυρα στους στόχους της: ποιος μπορεί να φανταστεί την «ομαλή» εξέλιξη των υποθαλάσσιων ερευνών για τις οποίες ενδιαφέρεται σφόδρα το Ισραήλ, ή ακόμα και της ίδιας της ασφάλειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν η Ελλάδα βρεθεί μόνη σε κρίση στο Αιγαίο; Αυτό είναι λοιπόν το πιο κρίσιμο στοιχείο και, σύμφωνα με όλες τις μέχρι στιγμής ενδείξεις, αυτό διέπει και τη λογική των επαφών των δύο κυβερνήσεων, που βρίσκονται άλλωστε σε «ανοιχτή γραμμή» με τους Αμερικανούς.
Όμως, οι ενδείξεις δεν αρκούν πια. Από εδώ και πέρα, απαιτείται άμεση κοινή προετοιμασία σε πολλά επίπεδα και βεβαιότητα για την αποφασιστικότητα και τη δέσμευση όλων, που, θα ήταν πολύ σημαντικό να εκφραστεί και δημόσια, το ταχύτερο και το σαφέστερο δυνατόν.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=417661&h1=true/Γεώργιος Π. Μαλούχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου