Η κρίση δημοσίου χρέους σε ορισμένες χώρες της ευρωζώνης έχει εξελιχθεί πλέον σε γενικευμένη αναταραχή, με τις αγορές να «χτυπούν» αδιάκριτα όχι μόνο τους «αδύναμους κρίκους», αλλά και τις λεγόμενες «υγιείς» δημοσιονομικά χώρες του κοινοτικού βορρά, που βλέπουν τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων να έχουν πάρει την ανιούσα.
Την εβδομάδα που πέρασε καταγράφηκαν ιστορικά ρεκόρ στα επιτόκια των ομολόγων ορισμένων χωρών, όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας, όπου ξεπέρασαν το 7%. Και στις δύο αυτές χώρες η διατήρηση αυτού του επιτοκίου ακόμη και μεσοπρόθεσμα καθιστά αδύνατη την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους. Το ίδιο και στο Βέλγιο, όπου το επιτόκιο ξεπέρασε το 5%, δημιουργώντας επίσης ρεκόρ από σύστασης ευρωζώνης για την εν λόγω χώρα.
Ομως η είδηση της εβδομάδας, που οδηγεί σε ορισμένα πολύ σημαντικά συμπεράσματα, είναι η αύξηση των επιτοκίων στις χώρες με τη μέγιστη δυνατή πιστοληπτική ικανότητα, δηλαδή τις λεγόμενες χώρες «ΑΑΑ». Πρόκειται για τη Γαλλία, την Αυστρία, τη Φινλανδία και την Ολλανδία, με τα επιτόκια δανεισμού να αυξάνονται εξαιρετικά επικίνδυνα και να απομακρύνονται σε επίπεδο-ρεκόρ από τα γερμανικά ομόλογα, τα οποία ήταν τα μόνα στην Ευρώπη που παρέμεναν σταθερά κοντά στο 1,8%. Ακόμη και το ομόλογο που εκδίδει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) με τη συμμετοχή όλων των χωρών της ευρωζώνης έχει πάρει την ανιούσα.
Η αυξητική τάση στα επιτόκια των χωρών «ΑΑΑ» καταδεικνύει ότι στο εξής η κρίση δεν περιορίζεται μόνο στον κοινοτικό νότο και στην Ιρλανδία, αλλά επεκτείνεται στο σύνολο της ευρωζώνης, πλην Γερμανίας. Καταρρίπτεται έτσι το επιχείρημα του Βερολίνου ότι εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε μία κρίση δημόσιου χρέους η οποία θα ξεπεραστεί όταν οι «αδύναμοι κρίκοι» πείσουν τις αγορές πως τα μέτρα εξυγίανσης που έχουν λάβει θα έχουν αποτέλεσμα. Εάν ίσχυε αυτό το επιχείρημα, τότε η αγορά θα επιβράβευε και δεν θα πίεζε τις χώρες με υγιή δημοσιονομικά.
Με άλλα λόγια, οι αγορές δεν λαμβάνουν πλέον υπόψη τα σκληρά μέτρα λιτότητας της ιταλικής, της ισπανικής, της πορτογαλικής ή της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτό που θέλουν να τεστάρουν είναι η πολιτική βούληση των κυβερνήσεων της ευρωζώνης, δηλαδή να δουν ποια θα είναι η αντίδραση. Οσο δεν υπάρχει αντίδραση τόσο θα πιέζουν μέχρι να φτάσουν σε ακραίες καταστάσεις.
Αυτό που καταγράφουν σήμερα οι αγορές είναι μια τραγική αδυναμία των χωρών της ευρωζώνης να συντονιστούν και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στη Γερμανία. Πώς να πάρουν στα σοβαρά την ευρωζώνη τη στιγμή που οι κυβερνήσεις της όχι μόνο δεν λαμβάνουν μέτρα αλλά έφτασαν στο εξευτελιστικό σημείο να παρακαλούν τις αναδυόμενες οικονομίες, δηλαδή την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία, να συνδράμουν στην αύξηση των πόρων του ΕΤΧΣ.
Οι εταίροι έχουν φτάσει σ’ αυτό το θλιβερό σημείο γιατί η Ανγκελα Μέρκελ αποδεικνύεται τραγικά ανεπαρκής στην αντιμετώπιση της κρίσης. Ενώ προέρχεται από μια μεγάλη χώρα που ανέδειξε ιστορικούς ηγέτες στην Ευρώπη, όπως οι Αντενάουερ, Μπραντ, Σμιτ και Κολ, η Γερμανίδα καγκελάριος ακολουθεί μια πορεία που χαράσσεται με βάση τις επιθυμίες της εκλογικής πελατείας της. Το τραγικό για την ίδια είναι ότι δεν έχει φέρει μόνο την ευρωζώνη σε δεινή θέση, αλλά δεν επωφελείται ούτε στο εσωτερικό, καθώς με τα σημερινά δεδομένα θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι στις εκλογές του 2013 θα ηττηθεί.
Η Μέρκελ φέρει τη βασική ευθύνη για τη σημερινή κρίση με τις παλινωδίες της στις αρχές του 2010, όταν εμφανίστηκε το ελληνικό πρόβλημα. Αντί να δράσει κεραυνοβόλα, καθυστέρησε τουλάχιστον έξι μήνες, είναι αλήθεια ότι είχε πέσει και πάνω σε έναν ανύπαρκτο Ελληνα πρωθυπουργό, με αποτέλεσμα η φωτιά να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη πυρκαγιά, κλονίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη των επενδυτών έναντι της Ελλάδας αρχικά και ολόκληρης της ευρωζώνης στη συνέχεια.
Πάντως, η επιδείνωση της κρίσης και η επέκταση στο σύνολο της ευρωζώνης μπορεί να δημιουργήσουν σημαντικά προβλήματα στην Ελλάδα, διότι υπάρχουν «καυτά» ζητήματα που βρίσκονται σε εκκρεμότητα, όπως η εκταμίευση της έκτης δόσης, οι διαπραγματεύσεις με τους τραπεζίτες για το «κούρεμα» του χρέους και οι διαβουλεύσεις με τους εταίρους για το νέο Μνημόνιο.
Αν η κατάσταση δεν βελτιωθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες, η διάσωση της Ελλάδας δεν θα αποτελεί προτεραιότητα, αφού ο καθένας θα κοιτάζει να διασωθεί ο ίδιος. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να κλείσει το συντομότερο το θέμα της αποδέσμευσης της έκτης δόσης των 8 δισ. ευρώ και να προχωρήσουν οι συζητήσεις για το «κούρεμα» του χρέους.
Από εκεί και πέρα, αν τα επιτόκια παραμείνουν σ’ αυτά τα επίπεδα, δηλαδή στο 7% για Ισπανία και Ιταλία, τότε είναι βέβαιο ότι το επόμενο δάνειο που θα λάβουν από τους εταίρους, στο πλαίσιο της απόφασης της 27ης Οκτωβρίου, θα έχει πολύ υψηλότερο επιτόκιο από το 3,5%-4% που είναι ο στόχος.
Νίκος Μπέλλος από τις Βρυξέλλες για τον “Τύπο της Κυριακής”
http://www.antinews.gr/2011/11/20/134409/
Την εβδομάδα που πέρασε καταγράφηκαν ιστορικά ρεκόρ στα επιτόκια των ομολόγων ορισμένων χωρών, όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας, όπου ξεπέρασαν το 7%. Και στις δύο αυτές χώρες η διατήρηση αυτού του επιτοκίου ακόμη και μεσοπρόθεσμα καθιστά αδύνατη την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους. Το ίδιο και στο Βέλγιο, όπου το επιτόκιο ξεπέρασε το 5%, δημιουργώντας επίσης ρεκόρ από σύστασης ευρωζώνης για την εν λόγω χώρα.
Ομως η είδηση της εβδομάδας, που οδηγεί σε ορισμένα πολύ σημαντικά συμπεράσματα, είναι η αύξηση των επιτοκίων στις χώρες με τη μέγιστη δυνατή πιστοληπτική ικανότητα, δηλαδή τις λεγόμενες χώρες «ΑΑΑ». Πρόκειται για τη Γαλλία, την Αυστρία, τη Φινλανδία και την Ολλανδία, με τα επιτόκια δανεισμού να αυξάνονται εξαιρετικά επικίνδυνα και να απομακρύνονται σε επίπεδο-ρεκόρ από τα γερμανικά ομόλογα, τα οποία ήταν τα μόνα στην Ευρώπη που παρέμεναν σταθερά κοντά στο 1,8%. Ακόμη και το ομόλογο που εκδίδει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) με τη συμμετοχή όλων των χωρών της ευρωζώνης έχει πάρει την ανιούσα.
Η αυξητική τάση στα επιτόκια των χωρών «ΑΑΑ» καταδεικνύει ότι στο εξής η κρίση δεν περιορίζεται μόνο στον κοινοτικό νότο και στην Ιρλανδία, αλλά επεκτείνεται στο σύνολο της ευρωζώνης, πλην Γερμανίας. Καταρρίπτεται έτσι το επιχείρημα του Βερολίνου ότι εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε μία κρίση δημόσιου χρέους η οποία θα ξεπεραστεί όταν οι «αδύναμοι κρίκοι» πείσουν τις αγορές πως τα μέτρα εξυγίανσης που έχουν λάβει θα έχουν αποτέλεσμα. Εάν ίσχυε αυτό το επιχείρημα, τότε η αγορά θα επιβράβευε και δεν θα πίεζε τις χώρες με υγιή δημοσιονομικά.
Με άλλα λόγια, οι αγορές δεν λαμβάνουν πλέον υπόψη τα σκληρά μέτρα λιτότητας της ιταλικής, της ισπανικής, της πορτογαλικής ή της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτό που θέλουν να τεστάρουν είναι η πολιτική βούληση των κυβερνήσεων της ευρωζώνης, δηλαδή να δουν ποια θα είναι η αντίδραση. Οσο δεν υπάρχει αντίδραση τόσο θα πιέζουν μέχρι να φτάσουν σε ακραίες καταστάσεις.
Αυτό που καταγράφουν σήμερα οι αγορές είναι μια τραγική αδυναμία των χωρών της ευρωζώνης να συντονιστούν και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στη Γερμανία. Πώς να πάρουν στα σοβαρά την ευρωζώνη τη στιγμή που οι κυβερνήσεις της όχι μόνο δεν λαμβάνουν μέτρα αλλά έφτασαν στο εξευτελιστικό σημείο να παρακαλούν τις αναδυόμενες οικονομίες, δηλαδή την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία, να συνδράμουν στην αύξηση των πόρων του ΕΤΧΣ.
Οι εταίροι έχουν φτάσει σ’ αυτό το θλιβερό σημείο γιατί η Ανγκελα Μέρκελ αποδεικνύεται τραγικά ανεπαρκής στην αντιμετώπιση της κρίσης. Ενώ προέρχεται από μια μεγάλη χώρα που ανέδειξε ιστορικούς ηγέτες στην Ευρώπη, όπως οι Αντενάουερ, Μπραντ, Σμιτ και Κολ, η Γερμανίδα καγκελάριος ακολουθεί μια πορεία που χαράσσεται με βάση τις επιθυμίες της εκλογικής πελατείας της. Το τραγικό για την ίδια είναι ότι δεν έχει φέρει μόνο την ευρωζώνη σε δεινή θέση, αλλά δεν επωφελείται ούτε στο εσωτερικό, καθώς με τα σημερινά δεδομένα θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι στις εκλογές του 2013 θα ηττηθεί.
Η Μέρκελ φέρει τη βασική ευθύνη για τη σημερινή κρίση με τις παλινωδίες της στις αρχές του 2010, όταν εμφανίστηκε το ελληνικό πρόβλημα. Αντί να δράσει κεραυνοβόλα, καθυστέρησε τουλάχιστον έξι μήνες, είναι αλήθεια ότι είχε πέσει και πάνω σε έναν ανύπαρκτο Ελληνα πρωθυπουργό, με αποτέλεσμα η φωτιά να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη πυρκαγιά, κλονίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη των επενδυτών έναντι της Ελλάδας αρχικά και ολόκληρης της ευρωζώνης στη συνέχεια.
Πάντως, η επιδείνωση της κρίσης και η επέκταση στο σύνολο της ευρωζώνης μπορεί να δημιουργήσουν σημαντικά προβλήματα στην Ελλάδα, διότι υπάρχουν «καυτά» ζητήματα που βρίσκονται σε εκκρεμότητα, όπως η εκταμίευση της έκτης δόσης, οι διαπραγματεύσεις με τους τραπεζίτες για το «κούρεμα» του χρέους και οι διαβουλεύσεις με τους εταίρους για το νέο Μνημόνιο.
Αν η κατάσταση δεν βελτιωθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες, η διάσωση της Ελλάδας δεν θα αποτελεί προτεραιότητα, αφού ο καθένας θα κοιτάζει να διασωθεί ο ίδιος. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να κλείσει το συντομότερο το θέμα της αποδέσμευσης της έκτης δόσης των 8 δισ. ευρώ και να προχωρήσουν οι συζητήσεις για το «κούρεμα» του χρέους.
Από εκεί και πέρα, αν τα επιτόκια παραμείνουν σ’ αυτά τα επίπεδα, δηλαδή στο 7% για Ισπανία και Ιταλία, τότε είναι βέβαιο ότι το επόμενο δάνειο που θα λάβουν από τους εταίρους, στο πλαίσιο της απόφασης της 27ης Οκτωβρίου, θα έχει πολύ υψηλότερο επιτόκιο από το 3,5%-4% που είναι ο στόχος.
Νίκος Μπέλλος από τις Βρυξέλλες για τον “Τύπο της Κυριακής”
http://www.antinews.gr/2011/11/20/134409/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου