Γεώργιος Π. Μαλούχος
Στην τελική επίθεση περνά σήμερα το Βερολίνο που, επικουρούμενο δυστυχώς και από μία Γαλλία σε παραζάλη, επιχειρεί την πλήρη ηγεμόνευση της Ευρώπης. Η προσπάθεια της Γερμανίας στηρίχθηκε στην έντεχνη παρακώλυση κάθε πολιτικής που θα μπορούσε να ανασχέσει την κρίση και στην επιβολή κάθε πολιτικής που θα ήταν δυνατό να τη βαθύνει. Σταδιακά, όχι μόνον η Ελλάδα, αλλά ολόκληρη η ευρωζώνη, έγινε τραγικά ευάλωτη, με τη Γερμανία να τα έχει πλέον όλα στα πόδια της: ο εκβιασμός φτάνει, με αυτή τη Σύνοδο Κορυφής, στην έσχατη και τελική του φάση.
Παρά το γεγονός ότι η γερμανική πολιτική κινείται εδώ και δύο περίπου χρόνια συστηματικά και χωρίς παρεκκλίσεις προς αυτή την κατεύθυνση, μόλις τις λίγες τελευταίες εβδομάδες είναι που έχει πλέον λάβει διαστάσεις καθολικής επίθεσης τύπου Blitzkrieg, του κεραυνοβόλου πολέμου – α, και αν σπεύσει κανείς να στηλιτεύσει αυτή την αναφορά, ας κάνει πρώτα τον κόπο να διαβάσει τι είπε μόλις προχθές ο ιστορικός ηγέτης της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ, μιλώντας στο συνέδριο του SPD...
Η τελική φάση και η πλήρης εξέλιξη αυτού του πολέμου ξεκίνησαν από την ώρα που οι Γερμανοί επέβαλαν την αδιανόητη άποψη ότι μπορούν να ληφθούν τέτοιου τύπου αποφάσεις σαν και αυτές που επιδιώκουν με τη μέθοδο της παράκαμψης των ευρωπαικών Συνθηκών.
Ετσι, με τον τρόμο των «αγορών» να επικρατεί κατά κράτος εξυπηρετώντας κατ΄ ουσία απολύτως τη γερμανική ηγεμονική πολιτική, έρχεται τώρα και η εξόφθαλμη θεσμική παρέκβαση να δέσει χειροπόδαρα την ευρωζώνη στο άρμα των επιδιώξεων του Βερολίνου.
Η κλιμάκωση της τελικής προετοιμασίας αυτής της Συνόδου Κορυφής θα μείνει στην ιστορία της «κοινής» Ευρώπης ως μια καταστροφική περίοδος στη διάρκεια της οποίας η Γερμανία επιχείρησε να επιβάλλει τη δική της νέα τάξη πραγμάτων εκβιάζοντας, τρομοκρατώντας, καταστρατηγώντας και, τελικά, θυσιάζοντας, ότι είχε απομείνει από το «κοινό» νόμισμα.
Είναι άλλωστε απολύτως προφανές ότι αν το Βερολίνο δεν καταφέρει να επιβάλλει κατά κράτος τη θέλησή του, σύντομα θα οδηγηθεί στο «σχέδιο Β», που δεν είναι άλλο από μια ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, πιθανόν και με τον πλήρη εξοβελισμό χωρών όπως η Ελλάδα. Κάτι που, μέσα στην μανία της ηγεμονίας της, η Γερμανία δεν είναι σε θέση να δει πόσο γρήγορα και καταστροφικά θα στραφεί τελικά εναντίον της…
Αυτό είναι άλλωστε και το σφάλμα της πολιτικής του Βερολίνου: στην «αντιμετώπιση» της κρίσης δεν έκανε τα σφάλματα που του χρεώνουν. Δεν ήθελε να την αντιμετωπίσει, γιατί κέρδιζε πολλαπλά από αυτή. Το σφάλμα είναι άλλο: ότι πιστεύει ότι όλο αυτό το εγχείρημα μπορεί τελικά να πετύχει…
Η γερμανική ηγεσία, πολιτική και οικονομική - τουλάχιστον ως προς τον καθοριστικό τραπεζικό τομέα, επιχειρεί σήμερα βίαια να εκπληρώσει εκείνο που θεωρεί μέλλον και πεπρωμένο της και το οποίο, ομολογημένα πλέον, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τυφλό όραμα εθνικιστικής ισχύος που σε τίποτα δεν έχει να κάνει με την κοινή Ευρώπη η οποία διαμορφώθηκε μετά τον πόλεμο και διατηρήθηκε μέχρι τη γερμανική επανένωση και τη συνακόλουθή της δημιουργία του «κοινού» νομίσματος.
Μένει να δούμε τι αντιστάσεις θα βρει τελικά μπροστά του αυτός ο γερμανικός οδοστρωτήρας που επιχειρεί να σαρώσει τα πάντα.
Αλλά κι αν ακόμα δεν τις βρει από τους ευρωπαίους ηγέτες αυτές τις δύο ημέρες στις Βρυξέλλες, καθώς ο εκβιασμός είναι φοβερός, σύντομα θα βρει από τους λαούς που, ότι κι αν κάνει το Βερολίνο, εξακολουθούν να έχουν ακόμα φωνή στην Ευρώπη και θα την υψώσουν όταν έρθει η προβλεπόμενη στιγμή.
Και δεν είναι μόνον οι λαοί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γερμανική πολιτική θα οδηγήσει πολλές χώρες στα έσχατα. Όμως, οι αντιδράσεις και οι νέες συσσωματώσεις δυνάμεων που θα γεννήσει αυτός ο Blitzkrieg, θα είναι τέτοιες, που σύντομα, εκείνοι που τον καλλιέργησαν και τελικά τον εξαπέλυσαν, θα μετανιώσουν πικρά.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=433806&h1=true
Στην τελική επίθεση περνά σήμερα το Βερολίνο που, επικουρούμενο δυστυχώς και από μία Γαλλία σε παραζάλη, επιχειρεί την πλήρη ηγεμόνευση της Ευρώπης. Η προσπάθεια της Γερμανίας στηρίχθηκε στην έντεχνη παρακώλυση κάθε πολιτικής που θα μπορούσε να ανασχέσει την κρίση και στην επιβολή κάθε πολιτικής που θα ήταν δυνατό να τη βαθύνει. Σταδιακά, όχι μόνον η Ελλάδα, αλλά ολόκληρη η ευρωζώνη, έγινε τραγικά ευάλωτη, με τη Γερμανία να τα έχει πλέον όλα στα πόδια της: ο εκβιασμός φτάνει, με αυτή τη Σύνοδο Κορυφής, στην έσχατη και τελική του φάση.
Παρά το γεγονός ότι η γερμανική πολιτική κινείται εδώ και δύο περίπου χρόνια συστηματικά και χωρίς παρεκκλίσεις προς αυτή την κατεύθυνση, μόλις τις λίγες τελευταίες εβδομάδες είναι που έχει πλέον λάβει διαστάσεις καθολικής επίθεσης τύπου Blitzkrieg, του κεραυνοβόλου πολέμου – α, και αν σπεύσει κανείς να στηλιτεύσει αυτή την αναφορά, ας κάνει πρώτα τον κόπο να διαβάσει τι είπε μόλις προχθές ο ιστορικός ηγέτης της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ, μιλώντας στο συνέδριο του SPD...
Η τελική φάση και η πλήρης εξέλιξη αυτού του πολέμου ξεκίνησαν από την ώρα που οι Γερμανοί επέβαλαν την αδιανόητη άποψη ότι μπορούν να ληφθούν τέτοιου τύπου αποφάσεις σαν και αυτές που επιδιώκουν με τη μέθοδο της παράκαμψης των ευρωπαικών Συνθηκών.
Ετσι, με τον τρόμο των «αγορών» να επικρατεί κατά κράτος εξυπηρετώντας κατ΄ ουσία απολύτως τη γερμανική ηγεμονική πολιτική, έρχεται τώρα και η εξόφθαλμη θεσμική παρέκβαση να δέσει χειροπόδαρα την ευρωζώνη στο άρμα των επιδιώξεων του Βερολίνου.
Η κλιμάκωση της τελικής προετοιμασίας αυτής της Συνόδου Κορυφής θα μείνει στην ιστορία της «κοινής» Ευρώπης ως μια καταστροφική περίοδος στη διάρκεια της οποίας η Γερμανία επιχείρησε να επιβάλλει τη δική της νέα τάξη πραγμάτων εκβιάζοντας, τρομοκρατώντας, καταστρατηγώντας και, τελικά, θυσιάζοντας, ότι είχε απομείνει από το «κοινό» νόμισμα.
Είναι άλλωστε απολύτως προφανές ότι αν το Βερολίνο δεν καταφέρει να επιβάλλει κατά κράτος τη θέλησή του, σύντομα θα οδηγηθεί στο «σχέδιο Β», που δεν είναι άλλο από μια ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, πιθανόν και με τον πλήρη εξοβελισμό χωρών όπως η Ελλάδα. Κάτι που, μέσα στην μανία της ηγεμονίας της, η Γερμανία δεν είναι σε θέση να δει πόσο γρήγορα και καταστροφικά θα στραφεί τελικά εναντίον της…
Αυτό είναι άλλωστε και το σφάλμα της πολιτικής του Βερολίνου: στην «αντιμετώπιση» της κρίσης δεν έκανε τα σφάλματα που του χρεώνουν. Δεν ήθελε να την αντιμετωπίσει, γιατί κέρδιζε πολλαπλά από αυτή. Το σφάλμα είναι άλλο: ότι πιστεύει ότι όλο αυτό το εγχείρημα μπορεί τελικά να πετύχει…
Η γερμανική ηγεσία, πολιτική και οικονομική - τουλάχιστον ως προς τον καθοριστικό τραπεζικό τομέα, επιχειρεί σήμερα βίαια να εκπληρώσει εκείνο που θεωρεί μέλλον και πεπρωμένο της και το οποίο, ομολογημένα πλέον, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τυφλό όραμα εθνικιστικής ισχύος που σε τίποτα δεν έχει να κάνει με την κοινή Ευρώπη η οποία διαμορφώθηκε μετά τον πόλεμο και διατηρήθηκε μέχρι τη γερμανική επανένωση και τη συνακόλουθή της δημιουργία του «κοινού» νομίσματος.
Μένει να δούμε τι αντιστάσεις θα βρει τελικά μπροστά του αυτός ο γερμανικός οδοστρωτήρας που επιχειρεί να σαρώσει τα πάντα.
Αλλά κι αν ακόμα δεν τις βρει από τους ευρωπαίους ηγέτες αυτές τις δύο ημέρες στις Βρυξέλλες, καθώς ο εκβιασμός είναι φοβερός, σύντομα θα βρει από τους λαούς που, ότι κι αν κάνει το Βερολίνο, εξακολουθούν να έχουν ακόμα φωνή στην Ευρώπη και θα την υψώσουν όταν έρθει η προβλεπόμενη στιγμή.
Και δεν είναι μόνον οι λαοί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η γερμανική πολιτική θα οδηγήσει πολλές χώρες στα έσχατα. Όμως, οι αντιδράσεις και οι νέες συσσωματώσεις δυνάμεων που θα γεννήσει αυτός ο Blitzkrieg, θα είναι τέτοιες, που σύντομα, εκείνοι που τον καλλιέργησαν και τελικά τον εξαπέλυσαν, θα μετανιώσουν πικρά.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=433806&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου