Του ΣΤΑΥΡΟΥ Π. ΨΥΧΑΡΗ
Πριν από 50 χρόνια ο Γεώργιος Παπανδρέου ξεκίνησε τον Ανένδοτο Αγώνα ζητώντας εκλογές. Σήµερα, µισόν αιώνα αργότερα, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου δεν απεδέχθη την πρόκληση του κ. Αντώνη Σαµαρά για πρόωρες εκλογές. Και στη µία και στην άλλη περίπτωση οι ζητούντες τις εκλογές είχαν την πεποίθηση ότι η σύνθεση της Βουλής δεν ανταποκρινόταν στη λαϊκή θέληση. Πίστευαν ότι θα κέρδιζαν την πλειοψηφία.
Αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά πράγµατα. Ταυτόχρονα παραµένει βασικός όρος του πολιτικού παιχνιδιού το ότι το δηµοκρατικό πολίτευµα δεν έχει αδιέξοδα – η προσφυγή στον Λαό δίνει τη λύση.
Το τι συνέβη τους τελευταίους µήνες στην Ελλάδα είναι επίσης γνωστό. Μια αυτοδύναµη σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία κυβέρνηση αναγκάστηκε να φύγει και να δώσει τη θέση της σε ένα σχήµα κυβερνήσεως συνεργασίας κατ’ απαίτηση των ξένων δανειστών µας. Η κατάσταση στην οποία επέστρεψε ο κ. Γ. Παπανδρέου από τις Κάννες, όπου τον είχαν καλέσει τελεσιγραφικώς η καγκελάριος της Γερµανίας και ο πρόεδρος της Γαλλίας, καλύτερα να λησµονηθεί...
Με την απειλή της χρεοκοπίας και της καταρρεύσεως της χώρας έλαβε µέρος στο εγχείρηµα της συνεργασίας ο κ. Αντ. Σαµαράς, ο οποίος συνέδεσε τη στήριξη της νέας κυβερνήσεως µε την προσφυγή στις κάλπες µόλις τελειώσουν οι ρυθµίσεις µε τους δανειστές. ∆εν έδειξαν να νοιάζονται για εκλογές αµέσως οι κκ. Παπανδρέου και Καρατζαφέρης.
Φθάνουµε έτσι στην… αρχή. Ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν εκλογές. Είναι γνωστοί – το παιχνίδι που παίζεται στα παρασκήνια είναι γενικώς γνωστό.
Ο νέος και απρόβλεπτος παράγων είναι ο κ. Παπαδήµος. Αλλά δεν µπορεί και δεν πρέπει να διακυβεύεται το µέλλον για λίγες ηµέρες ή εβδοµάδες εµπρός ή πίσω.
Ο κ. Παπαδήµος και ο κ. Σαµαράς δεν αρκεί να συµφωνήσουν. Πρέπει και να διασφαλίσουν την τελική λύση της τραγωδίας που είναι οι εκλογές.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=436261&h1=true
Πριν από 50 χρόνια ο Γεώργιος Παπανδρέου ξεκίνησε τον Ανένδοτο Αγώνα ζητώντας εκλογές. Σήµερα, µισόν αιώνα αργότερα, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου δεν απεδέχθη την πρόκληση του κ. Αντώνη Σαµαρά για πρόωρες εκλογές. Και στη µία και στην άλλη περίπτωση οι ζητούντες τις εκλογές είχαν την πεποίθηση ότι η σύνθεση της Βουλής δεν ανταποκρινόταν στη λαϊκή θέληση. Πίστευαν ότι θα κέρδιζαν την πλειοψηφία.
Αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά πράγµατα. Ταυτόχρονα παραµένει βασικός όρος του πολιτικού παιχνιδιού το ότι το δηµοκρατικό πολίτευµα δεν έχει αδιέξοδα – η προσφυγή στον Λαό δίνει τη λύση.
Το τι συνέβη τους τελευταίους µήνες στην Ελλάδα είναι επίσης γνωστό. Μια αυτοδύναµη σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία κυβέρνηση αναγκάστηκε να φύγει και να δώσει τη θέση της σε ένα σχήµα κυβερνήσεως συνεργασίας κατ’ απαίτηση των ξένων δανειστών µας. Η κατάσταση στην οποία επέστρεψε ο κ. Γ. Παπανδρέου από τις Κάννες, όπου τον είχαν καλέσει τελεσιγραφικώς η καγκελάριος της Γερµανίας και ο πρόεδρος της Γαλλίας, καλύτερα να λησµονηθεί...
Με την απειλή της χρεοκοπίας και της καταρρεύσεως της χώρας έλαβε µέρος στο εγχείρηµα της συνεργασίας ο κ. Αντ. Σαµαράς, ο οποίος συνέδεσε τη στήριξη της νέας κυβερνήσεως µε την προσφυγή στις κάλπες µόλις τελειώσουν οι ρυθµίσεις µε τους δανειστές. ∆εν έδειξαν να νοιάζονται για εκλογές αµέσως οι κκ. Παπανδρέου και Καρατζαφέρης.
Φθάνουµε έτσι στην… αρχή. Ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν εκλογές. Είναι γνωστοί – το παιχνίδι που παίζεται στα παρασκήνια είναι γενικώς γνωστό.
Ο νέος και απρόβλεπτος παράγων είναι ο κ. Παπαδήµος. Αλλά δεν µπορεί και δεν πρέπει να διακυβεύεται το µέλλον για λίγες ηµέρες ή εβδοµάδες εµπρός ή πίσω.
Ο κ. Παπαδήµος και ο κ. Σαµαράς δεν αρκεί να συµφωνήσουν. Πρέπει και να διασφαλίσουν την τελική λύση της τραγωδίας που είναι οι εκλογές.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=436261&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου