Tου Αλεξη Παπαχελα
Η χώρα πρέπει να σταθεί στα πόδια της, να μείνει στο ευρώ και να πάρει γρήγορα τον δρόμο της ανάπτυξης. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά έχουμε να περάσουμε από ορισμένα αναγκαστικά, όσο και κρίσιμα, στάδια. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να τελειώσει και να ενεργοποιηθεί η συμφωνία για τη διαγραφή του ελληνικού χρέους, το λεγόμενο ΡSI. Θα δώσει μια πολύ μεγάλη ανάσα στη χώρα, καθώς θα ελαφρύνει κατά πολύ τις πληρωμές που πρέπει να κάνει για την αποπληρωμή του χρέους. Ταυτόχρονα θα απαλλάξει την επόμενη κυβέρνηση από τον βραχνά των τριμηνιαίων αξιολογήσεων της τρόικας και υπ’ αυτήν την έννοια δίνει πολύ μεγαλύτερα περιθώρια χειρισμών, αλλαγής του μείγματος πολιτικής κ. λπ. Οι Ευρωπαίοι, και το ΔΝΤ
, θα μπορούν να δώσουν μεγαλύτερο «τράτο» αν και θα υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να «τραβήξουν την πρίζα», μιας και όλα τα τείχη ασφαλείας θα έχουν ήδη κτισθεί για να προστατεύσουν την υπόλοιπη Ε.Ε. από μια ελληνική χρεοκοπία.
Η ενεργοποίηση της συμφωνίας θα φέρει και μια άλλη μεγάλη αλλαγή: θα επανακεφαλαιοποιήσει τις ελληνικές τράπεζες με 30 δισ. ευρώ, τα οποία θα δώσουν την πολυπόθητη ρευστότητα στην απολύτως στεγνή ελληνική αγορά. Είναι όμως προφανές ότι για να μπούμε σε κάποιες ράγες ασφαλείας η τρόικα θα ζητήσει την ψήφιση ενός ακόμη πακέτου μέτρων, ως προϋπόθεση για το PSI.
Η διαπραγμάτευση του πακέτου θα γίνει από την κυβέρνηση Παπαδήμου, προφανώς με συμμετοχή και της Ν.Δ. Οι Ευρωπαίοι περιμένουν ότι ο κ. Σαμαράς θα ψηφίσει το πακέτο και κατόπιν τη δανειακή σύμβαση. Αν δεν το πράξει, αν δηλαδή δεν ψηφίσει το νέο «πρόγραμμα» όπως αποκαλείται το Μνημόνιο, τα πράγματα θα δυσκολέψουν πάρα πολύ. Υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως π. χ. να απόσχει από την ψηφοφορία ή να αποσύρει τους υπουργούς του από την κυβέρνηση Παπαδήμου χωρίς να τη ρίξει. Θα έχουμε όμως απέναντί μας, ως χώρα, ένα σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο που δύσκολα θα υποχωρήσει από τη γραμμή που ακολούθησε στο θέμα των περίφημων επιστολών.
Κάποιοι θεωρούν ότι η μεγάλη κρίση που χτυπάει την Ευρωζώνη θα καταστήσει ανενεργή τη συμφωνία του Οκτωβρίου και άρα είναι καλύτερο να επαναδιαπραγματευθούμε τα πάντα από την αρχή, δηλαδή να διεκδικήσουμε ένα ολοκληρωτικό κούρεμα ή άλλως μια συνολική διαγραφή του χρέους. Πιστεύουν οι εν λόγω «κύκλοι» ότι η Ελλάδα θα καλυφθεί πίσω από μια συμμαχία των νοτίων με τη Γαλλία και θα καταφέρει μια καλύτερη συμφωνία.
Πρακτικά αυτό θα μπορούσε να δοκιμασθεί αν η Ν.Δ. έριχνε την κυβέρνηση Παπαδήμου με αφορμή το νέο Μνημόνιο που θα έλθει, πριν από τη δανειακή σύμβαση, στη Βουλή. Οσοι γνωρίζουν την Ευρώπη καλά, προτείνουν να μην το δοκιμάσουμε ως μεθόδευση γιατί, όπως φάνηκε στις Κάννες μετά το φιάσκο του δημοψηφίσματος, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν αποτελεί πια ταμπού. Οι γνωρίζοντες το ευρωπαϊκό παιχνίδι επισημαίνουν επίσης ότι αν κάποιοι δεν θέλουν την Ελλάδα σε μια συμμαχία έναντι του Βερολίνου, αυτοί είναι οι Γάλλοι, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί.
Εδώ που βρισκόμαστε το λογικό θα ήταν να κάνουμε μια παρένθεση στα πολιτικά μας παιχνίδια και με επικεφαλής τον κ. Παπαδήμο να διαπραγματευθούμε όσο καλύτερα γίνεται, με τη βοήθεια και τη συμμετοχή του κ. Σαμαρά και των συμβούλων του, μια συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους και παραμονής στο ευρώ. Αν δεν το καταφέρουμε, είμαι πολύ περίεργος να ανακαλύψω το PLAN B που έχουν κάποιοι άνθρωποι στο μυαλό τους, είτε αν η Ελλάδα δεν έχει το PSI ως δεδομένο είτε αν κάποιος ονειρεύεται τη «δραχμούλα» ως εφικτή εναλλακτική λύση.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_04/12/2011_1296989
Η χώρα πρέπει να σταθεί στα πόδια της, να μείνει στο ευρώ και να πάρει γρήγορα τον δρόμο της ανάπτυξης. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά έχουμε να περάσουμε από ορισμένα αναγκαστικά, όσο και κρίσιμα, στάδια. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να τελειώσει και να ενεργοποιηθεί η συμφωνία για τη διαγραφή του ελληνικού χρέους, το λεγόμενο ΡSI. Θα δώσει μια πολύ μεγάλη ανάσα στη χώρα, καθώς θα ελαφρύνει κατά πολύ τις πληρωμές που πρέπει να κάνει για την αποπληρωμή του χρέους. Ταυτόχρονα θα απαλλάξει την επόμενη κυβέρνηση από τον βραχνά των τριμηνιαίων αξιολογήσεων της τρόικας και υπ’ αυτήν την έννοια δίνει πολύ μεγαλύτερα περιθώρια χειρισμών, αλλαγής του μείγματος πολιτικής κ. λπ. Οι Ευρωπαίοι, και το ΔΝΤ
, θα μπορούν να δώσουν μεγαλύτερο «τράτο» αν και θα υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να «τραβήξουν την πρίζα», μιας και όλα τα τείχη ασφαλείας θα έχουν ήδη κτισθεί για να προστατεύσουν την υπόλοιπη Ε.Ε. από μια ελληνική χρεοκοπία.
Η ενεργοποίηση της συμφωνίας θα φέρει και μια άλλη μεγάλη αλλαγή: θα επανακεφαλαιοποιήσει τις ελληνικές τράπεζες με 30 δισ. ευρώ, τα οποία θα δώσουν την πολυπόθητη ρευστότητα στην απολύτως στεγνή ελληνική αγορά. Είναι όμως προφανές ότι για να μπούμε σε κάποιες ράγες ασφαλείας η τρόικα θα ζητήσει την ψήφιση ενός ακόμη πακέτου μέτρων, ως προϋπόθεση για το PSI.
Η διαπραγμάτευση του πακέτου θα γίνει από την κυβέρνηση Παπαδήμου, προφανώς με συμμετοχή και της Ν.Δ. Οι Ευρωπαίοι περιμένουν ότι ο κ. Σαμαράς θα ψηφίσει το πακέτο και κατόπιν τη δανειακή σύμβαση. Αν δεν το πράξει, αν δηλαδή δεν ψηφίσει το νέο «πρόγραμμα» όπως αποκαλείται το Μνημόνιο, τα πράγματα θα δυσκολέψουν πάρα πολύ. Υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως π. χ. να απόσχει από την ψηφοφορία ή να αποσύρει τους υπουργούς του από την κυβέρνηση Παπαδήμου χωρίς να τη ρίξει. Θα έχουμε όμως απέναντί μας, ως χώρα, ένα σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο που δύσκολα θα υποχωρήσει από τη γραμμή που ακολούθησε στο θέμα των περίφημων επιστολών.
Κάποιοι θεωρούν ότι η μεγάλη κρίση που χτυπάει την Ευρωζώνη θα καταστήσει ανενεργή τη συμφωνία του Οκτωβρίου και άρα είναι καλύτερο να επαναδιαπραγματευθούμε τα πάντα από την αρχή, δηλαδή να διεκδικήσουμε ένα ολοκληρωτικό κούρεμα ή άλλως μια συνολική διαγραφή του χρέους. Πιστεύουν οι εν λόγω «κύκλοι» ότι η Ελλάδα θα καλυφθεί πίσω από μια συμμαχία των νοτίων με τη Γαλλία και θα καταφέρει μια καλύτερη συμφωνία.
Πρακτικά αυτό θα μπορούσε να δοκιμασθεί αν η Ν.Δ. έριχνε την κυβέρνηση Παπαδήμου με αφορμή το νέο Μνημόνιο που θα έλθει, πριν από τη δανειακή σύμβαση, στη Βουλή. Οσοι γνωρίζουν την Ευρώπη καλά, προτείνουν να μην το δοκιμάσουμε ως μεθόδευση γιατί, όπως φάνηκε στις Κάννες μετά το φιάσκο του δημοψηφίσματος, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν αποτελεί πια ταμπού. Οι γνωρίζοντες το ευρωπαϊκό παιχνίδι επισημαίνουν επίσης ότι αν κάποιοι δεν θέλουν την Ελλάδα σε μια συμμαχία έναντι του Βερολίνου, αυτοί είναι οι Γάλλοι, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί.
Εδώ που βρισκόμαστε το λογικό θα ήταν να κάνουμε μια παρένθεση στα πολιτικά μας παιχνίδια και με επικεφαλής τον κ. Παπαδήμο να διαπραγματευθούμε όσο καλύτερα γίνεται, με τη βοήθεια και τη συμμετοχή του κ. Σαμαρά και των συμβούλων του, μια συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους και παραμονής στο ευρώ. Αν δεν το καταφέρουμε, είμαι πολύ περίεργος να ανακαλύψω το PLAN B που έχουν κάποιοι άνθρωποι στο μυαλό τους, είτε αν η Ελλάδα δεν έχει το PSI ως δεδομένο είτε αν κάποιος ονειρεύεται τη «δραχμούλα» ως εφικτή εναλλακτική λύση.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_04/12/2011_1296989
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου