Ι. Κ. Πρετεντέρης
Ως τώρα οι εκλογές στη δηµοκρατία ήταν διέξοδος. Πολύ φοβούµαι ότι στη σηµερινή Ελλάδα έχουν εξελιχθεί σε ίντριγκα. Πρόσωπα, κόµµατα και συµφέροντα αντιµετωπίζουν το ενδεχόµενο εκλογών τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο όχι µέσα από τις απαιτήσεις του τόπου ή της δηµοκρατίας, αλλά µέσα από τις επιδιώξεις ή τους φόβους τους.
Εχουµε λοιπόν το εξής παράδοξο: Μια κυβέρνηση που συγκροτήθηκε από τρία κόµµατα µε συγκεκριµένο σκοπό και για συγκεκριµένο χρονικό διάστηµα καλείται να ερµηνεύσει τη συµφωνία που τη συγκρότησε όχι ως δεδοµένο αλλά ανάλογα µε τις σκοπιµότητες του ενός ή του άλλου – όλοι βεβαίως εµφανίζονται σε ρόλο αυτόκλητου διερµηνέα των «συµφερόντων του τόπου».
Σε αυτό το κακόγουστο και επικίνδυνο παιχνίδι έχουν συγκροτηθεί δύο αντίθετα και ετερογενή µέτωπα: οι «καλπολάτρες» και οι «καλποµάχοι».
Από τη µια πλευρά, όσοι επιθυµούν την τήρηση της συµφωνίας και πάντως την προσφυγή στις κάλπες µέσα σε εύλογο χρονικό πλαίσιο. Είναι κυρίως εκείνοι που προσδοκούν να βγουν ενισχυµένοι από τις εκλογές.
Μεταξύ τους η Ν∆ του Αντ. Σαµαρά, το σύνολο των κοµµάτων της Αριστεράς και όσοι στο ΠΑΣΟΚ επιθυµούν µια ταχεία εκκαθάριση του θέµατος της ηγεσίας µε την αποµάκρυνση του Γ. Παπανδρέου.
Από την άλλη πλευρά, οι γαλοπούλες που προσπαθούν να αναβάλουν την έλευση των Χριστουγέννων. Οσοι δηλαδή φοβούνται την εκλογική διαδικασία ή (κυρίως) το διαφαινόµενο αποτέλεσµά της.
Μεταξύ τους, οι εσωκοµµατικοί αντίπαλοι του Σαµαρά στη Ν∆, ο Γ. Παπανδρέου που προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να παραµείνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στελέχη του ΠΑΣΟΚ που φοβούνται ότι µια ταχεία και προεκλογική διευθέτηση της αρχηγίας λειτουργεί υπέρ του Ευ. Βενιζέλου (µε πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις της Αννας ∆ιαµαντοπούλου και του Ι. Ραγκούση ) και µικρότερα κόµµατα που πιέζονται εκλογικά, όπως η ∆ηµοκρατική Συµµαχία της Ντόρας Μπακογιάννη.
Κάπου µεταξύ των δύο µπλοκ και µε τη συνηθισµένη κίνηση του ασταθούς εκκρεµούς κινείται ο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη . Θέλει ή δεν θέλει εκλογές ανάλογα µε τη δηµοσκόπηση της εβδοµάδας – στην τελευταία του εκδοχή, δεν θέλει... Ως εδώ τα πράγµατα µοιάζουν περίπου καθαρά. Η υπόθεση των εκλογών είναι ουσιαστικά η ίντριγκα της γαλοπούλας εναντίον των Χριστουγέννων.
Η υπόθεση όµως έχει αποκτήσει δύο πρόσθετες διαστάσεις: Η πρώτη είναι η εικόνα της κυβερνητικής ασυµφωνίας και η ραγδαία φθορά της κυβέρνησης Παπαδήµου, η οποία µέσα σε έναν µήνα έπεσε (σύµφωνα µε την τελευταία µέτρηση της MRB) σε µόλις 24,5% θετικές γνώµες. Αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, τότε οι εκλογές θα εξελιχθούν σε µονόδροµο σωτηρίας.
Η δεύτερη αναφέρεται σε διάφορα επιχειρηµατικά και εκδοτικά συµφέροντα που ποντάρουν στην παράταση, ακόµη και στη µονιµοποίηση, «µεταβατικών λύσεων», σε µια προσπάθεια να ελέγξουν, να καθοδηγήσουν, ακόµη και να ενταφιάσουν το πολιτικό σύστηµα. Λογικό. Οταν σιωπά το προσκήνιο, ο λόγος περνάει στο παρασκήνιο.
Θεωρητικά οι «καλπολάτρες» εµφανίζονται ισχυρότεροι. Εχουν υπέρ τους όχι µόνο τη συµφωνία συγκρότησης της κυβέρνησης ή τη φθορά του κυβερνητικού σχήµατος, αλλά και το σκιάχτρο της ακυβερνησίας. Πώς και πόσο µπορεί να κυβερνήσει µια κυβέρνηση χωρίς την ουσιαστική προγραµµατική συµφωνία όσων την αποτελούν;
Οι «καλποµάχοι» όµως ποντάρουν στην καθυστέρηση. Ελπίζουν δηλαδή ότι η µετάθεση των εκλογών θα προκύψει από την αδυναµία της κυβέρνησης να διεκπεραιώσει όσα έχει αναλάβει. Αρα, είτε για τη δανειακή σύµβαση, είτε για το PSI, είτε για τα νέα µέτρα, θα πάµε σε κάποια παράταση.
Για να το πω σκωπτικά, το παράδοξο είναι ότι όσοι θέλουν παράταση της κυβέρνησης προσεύχονται να αποτύχει κι όσοι θέλουν να ξεµπερδεύουν µαζί της παρακαλάνε να πετύχει.
Τι θα συµβεί βεβαίως ουδείς µπορεί να το προεξοφλήσει. Παρ’ όλο που ως τώρα δεν διαφαίνονται καθυστερήσεις.
Οι εταίροι (µε πρώτη τη Γερµανία) πιέζουν να κλείσουν οι εκκρεµότητες το ταχύτερο δυνατόν και η κυβέρνηση Παπαδήµου έχει ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή της όχι επειδή το συµφώνησαν τα τρία κόµµατα αλλά επειδή αυτό της επιβάλλουν οι περιστάσεις τις οποίες εκλήθη να υπηρετήσει.
∆εν είναι τυχαίο λοιπόν ότι σε όλη τη συζήτηση περί εκλογών έχει αποφύγει να αναµειχθεί ο ίδιος ο Λ. Παπαδήµος – ο µόνος θεωρητικά που διαθέτει σαφή και υπεύθυνη εικόνα της πορείας των πραγµάτων. Υποθέτω ότι αν η κυβέρνησή του είχε πρόβληµα χρόνου θα το ήξερε πρώτος.
jpretenteris@dolnet.gr
Ως τώρα οι εκλογές στη δηµοκρατία ήταν διέξοδος. Πολύ φοβούµαι ότι στη σηµερινή Ελλάδα έχουν εξελιχθεί σε ίντριγκα. Πρόσωπα, κόµµατα και συµφέροντα αντιµετωπίζουν το ενδεχόµενο εκλογών τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο όχι µέσα από τις απαιτήσεις του τόπου ή της δηµοκρατίας, αλλά µέσα από τις επιδιώξεις ή τους φόβους τους.
Εχουµε λοιπόν το εξής παράδοξο: Μια κυβέρνηση που συγκροτήθηκε από τρία κόµµατα µε συγκεκριµένο σκοπό και για συγκεκριµένο χρονικό διάστηµα καλείται να ερµηνεύσει τη συµφωνία που τη συγκρότησε όχι ως δεδοµένο αλλά ανάλογα µε τις σκοπιµότητες του ενός ή του άλλου – όλοι βεβαίως εµφανίζονται σε ρόλο αυτόκλητου διερµηνέα των «συµφερόντων του τόπου».
Σε αυτό το κακόγουστο και επικίνδυνο παιχνίδι έχουν συγκροτηθεί δύο αντίθετα και ετερογενή µέτωπα: οι «καλπολάτρες» και οι «καλποµάχοι».
Από τη µια πλευρά, όσοι επιθυµούν την τήρηση της συµφωνίας και πάντως την προσφυγή στις κάλπες µέσα σε εύλογο χρονικό πλαίσιο. Είναι κυρίως εκείνοι που προσδοκούν να βγουν ενισχυµένοι από τις εκλογές.
Μεταξύ τους η Ν∆ του Αντ. Σαµαρά, το σύνολο των κοµµάτων της Αριστεράς και όσοι στο ΠΑΣΟΚ επιθυµούν µια ταχεία εκκαθάριση του θέµατος της ηγεσίας µε την αποµάκρυνση του Γ. Παπανδρέου.
Από την άλλη πλευρά, οι γαλοπούλες που προσπαθούν να αναβάλουν την έλευση των Χριστουγέννων. Οσοι δηλαδή φοβούνται την εκλογική διαδικασία ή (κυρίως) το διαφαινόµενο αποτέλεσµά της.
Μεταξύ τους, οι εσωκοµµατικοί αντίπαλοι του Σαµαρά στη Ν∆, ο Γ. Παπανδρέου που προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να παραµείνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στελέχη του ΠΑΣΟΚ που φοβούνται ότι µια ταχεία και προεκλογική διευθέτηση της αρχηγίας λειτουργεί υπέρ του Ευ. Βενιζέλου (µε πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις της Αννας ∆ιαµαντοπούλου και του Ι. Ραγκούση ) και µικρότερα κόµµατα που πιέζονται εκλογικά, όπως η ∆ηµοκρατική Συµµαχία της Ντόρας Μπακογιάννη.
Κάπου µεταξύ των δύο µπλοκ και µε τη συνηθισµένη κίνηση του ασταθούς εκκρεµούς κινείται ο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη . Θέλει ή δεν θέλει εκλογές ανάλογα µε τη δηµοσκόπηση της εβδοµάδας – στην τελευταία του εκδοχή, δεν θέλει... Ως εδώ τα πράγµατα µοιάζουν περίπου καθαρά. Η υπόθεση των εκλογών είναι ουσιαστικά η ίντριγκα της γαλοπούλας εναντίον των Χριστουγέννων.
Η υπόθεση όµως έχει αποκτήσει δύο πρόσθετες διαστάσεις: Η πρώτη είναι η εικόνα της κυβερνητικής ασυµφωνίας και η ραγδαία φθορά της κυβέρνησης Παπαδήµου, η οποία µέσα σε έναν µήνα έπεσε (σύµφωνα µε την τελευταία µέτρηση της MRB) σε µόλις 24,5% θετικές γνώµες. Αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, τότε οι εκλογές θα εξελιχθούν σε µονόδροµο σωτηρίας.
Η δεύτερη αναφέρεται σε διάφορα επιχειρηµατικά και εκδοτικά συµφέροντα που ποντάρουν στην παράταση, ακόµη και στη µονιµοποίηση, «µεταβατικών λύσεων», σε µια προσπάθεια να ελέγξουν, να καθοδηγήσουν, ακόµη και να ενταφιάσουν το πολιτικό σύστηµα. Λογικό. Οταν σιωπά το προσκήνιο, ο λόγος περνάει στο παρασκήνιο.
Θεωρητικά οι «καλπολάτρες» εµφανίζονται ισχυρότεροι. Εχουν υπέρ τους όχι µόνο τη συµφωνία συγκρότησης της κυβέρνησης ή τη φθορά του κυβερνητικού σχήµατος, αλλά και το σκιάχτρο της ακυβερνησίας. Πώς και πόσο µπορεί να κυβερνήσει µια κυβέρνηση χωρίς την ουσιαστική προγραµµατική συµφωνία όσων την αποτελούν;
Οι «καλποµάχοι» όµως ποντάρουν στην καθυστέρηση. Ελπίζουν δηλαδή ότι η µετάθεση των εκλογών θα προκύψει από την αδυναµία της κυβέρνησης να διεκπεραιώσει όσα έχει αναλάβει. Αρα, είτε για τη δανειακή σύµβαση, είτε για το PSI, είτε για τα νέα µέτρα, θα πάµε σε κάποια παράταση.
Για να το πω σκωπτικά, το παράδοξο είναι ότι όσοι θέλουν παράταση της κυβέρνησης προσεύχονται να αποτύχει κι όσοι θέλουν να ξεµπερδεύουν µαζί της παρακαλάνε να πετύχει.
Τι θα συµβεί βεβαίως ουδείς µπορεί να το προεξοφλήσει. Παρ’ όλο που ως τώρα δεν διαφαίνονται καθυστερήσεις.
Οι εταίροι (µε πρώτη τη Γερµανία) πιέζουν να κλείσουν οι εκκρεµότητες το ταχύτερο δυνατόν και η κυβέρνηση Παπαδήµου έχει ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή της όχι επειδή το συµφώνησαν τα τρία κόµµατα αλλά επειδή αυτό της επιβάλλουν οι περιστάσεις τις οποίες εκλήθη να υπηρετήσει.
∆εν είναι τυχαίο λοιπόν ότι σε όλη τη συζήτηση περί εκλογών έχει αποφύγει να αναµειχθεί ο ίδιος ο Λ. Παπαδήµος – ο µόνος θεωρητικά που διαθέτει σαφή και υπεύθυνη εικόνα της πορείας των πραγµάτων. Υποθέτω ότι αν η κυβέρνησή του είχε πρόβληµα χρόνου θα το ήξερε πρώτος.
jpretenteris@dolnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου