Του Γιώργου Καισάριου
Δεν θέλω να γίνω κακός με κανέναν. Δεν είμαι εγώ που έχω πάρει τις αποφάσεις. Επίσης, στο ερώτημα του τι θα έκανα εγώ αν είχα την δυνατότητα να πάρω τις αποφάσεις σήμερα, η απάντηση μου είναι ότι αν είχα εγώ την πρωτοβουλία των κινήσεων, δεν θα είχαμε φτάσει εδώ.
Έχοντας πει αυτό όμως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι έχουμε φτάσει εδώ που είμαστε σήμερα και κάποιος θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για να γίνει αυτό που πρέπει να γίνει, να βγούμε από την κρίση, άσχετα αν δεν τα έχει κάνει αυτός.
Ναι μεν θα πρέπει να τιμωρηθούν όλοι αυτοί που μας έχουν φέρει εδώ (ποινικά, νομικά, πολιτικά κτλ), αλλά τα λεφτά έχουν φαγωθεί. Ακόμα και αν φέρουμε πίσω τη γκιλοτίνα και υποβάλουμε στο μαρτύριο όλους τους υπεύθυνους, τα προβλήματα θα παραμένουν... ακόμα και αν κατασχέσουμε όλη τους την περιουσία (συμπεριλαμβανομένων όσων υπάρχουν στην Ελβετία).
Δεν θέλω να γίνω κακός με κανέναν. Δεν είμαι εγώ που έχω πάρει τις αποφάσεις. Επίσης, στο ερώτημα του τι θα έκανα εγώ αν είχα την δυνατότητα να πάρω τις αποφάσεις σήμερα, η απάντηση μου είναι ότι αν είχα εγώ την πρωτοβουλία των κινήσεων, δεν θα είχαμε φτάσει εδώ.
Έχοντας πει αυτό όμως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι έχουμε φτάσει εδώ που είμαστε σήμερα και κάποιος θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για να γίνει αυτό που πρέπει να γίνει, να βγούμε από την κρίση, άσχετα αν δεν τα έχει κάνει αυτός.
Ναι μεν θα πρέπει να τιμωρηθούν όλοι αυτοί που μας έχουν φέρει εδώ (ποινικά, νομικά, πολιτικά κτλ), αλλά τα λεφτά έχουν φαγωθεί. Ακόμα και αν φέρουμε πίσω τη γκιλοτίνα και υποβάλουμε στο μαρτύριο όλους τους υπεύθυνους, τα προβλήματα θα παραμένουν... ακόμα και αν κατασχέσουμε όλη τους την περιουσία (συμπεριλαμβανομένων όσων υπάρχουν στην Ελβετία).
Όπως θα διαβάσατε χτες, για τους 11 μήνες του 2011, το ΙΚΑ έχει τρύπα 2,177 δισ. πλέον 1 δισ. ευρώ από τον ΟΑΕΔ, που μας κάνει 3,2 δισ. ευρώ περίπου. Τα συνολικά έσοδα του ΙΚΑ είναι μειωμένα κατά 14,54% από πέρσι.
Άσχετα για ποιο λόγο είναι μειωμένα τα έσοδα και ποιος φταίει, αυτό που έχει σημασία είναι ότι από κάπου πρέπει να πληρωθούν συντάξεις. Το ερώτημα είναι όμως πόσα πρέπει να πληρωθούν;
Εδώ δυστυχώς είναι που αρχίζουν και μπλέκονται τα πράγματα. Διότι αυτοί που κάνουν να λαμβάνουν (οι σημερινοί συνταξιούχοι) θεωρούν ότι δικαιούνται περισσότερα και αυτοί που πρέπει να πληρώσουν (οι σημερινοί εργαζόμενοι), θεωρούν ότι δεν πρέπει να πληρώσουν, διότι δεν φταίνε αυτοί για την κατάντια του σημερινού συστήματος.
Άσχετα του ποιος έχει δίκαιο, αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά για να πληρωθούν οι σημερινές συντάξεις.
Όσο και να λέμε φέρτε πίσω τα λεφτά, λεφτά δεν θα δούμε. Τα περί εισφοροδιαφυγής κτλ σας έχω εξηγήσει είναι παραμύθια. Όσοι νομίζουν ότι πιάνοντας την εισφοροδιαφυγή θα βρεθούν αρκετά λεφτά για να συντηρηθεί το σημερινό συνταξιοδοτικό καθεστώς, απλά κάνουν λάθος και είναι οι ίδιοι που δεν αντιλαμβάνονται ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.
Το σύστημα θέλει πολλές αλλαγές. Δυστυχώς δεν βλέπω κανέναν να σχεδιάζει αυτές τις αλλαγές πόσο μάλιστα να τις υλοποιεί.
Δεν είναι δυνατόν να μας λένε ότι υπάρχουν 800.000 επιχειρήσεις (νομικά και φυσικά πρόσωπα) στην Ελλάδα που χρωστούν εισφορές. Δεν είναι δυνατόν όποιον ελεύθερο επαγγελματία και να ρωτήσω χρωστάει από 10.000 ευρώ και πάνω στον ΟΑΕΕ. Αυτό μου λέει ότι οι εισφορές αυτές δεν μπορούν να πληρωθούν. Και όπως χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν, το ίδιο και οι εισφορές.
Δεν είναι επίσης δυνατόν η πολιτεία να έχει απαίτηση κάποιος να είναι γραμμένος στον ΟΑΕΕ, όταν έχει εισόδημα λιγότερο από 6-7.000 τον χρόνο, τη στιγμή που ο ΟΑΕΕ κοστίζει τουλάχιστον 3.500 ευρώ τον χρόνο.
Επίσης δεν είναι δυνατόν κάποιος που αποστρατεύτηκε από τον στρατό να παίρνει 3.000 σύνταξη στα 50 του χρόνια, όταν οι οικοδόμοι στην καλύτερη περίπτωση παίρνουν 700 ευρώ. Ούτε είναι σωστό να έχουμε ανύπαντρες θυγατέρες με 3 παιδιά να παίρνουν σύνταξη.
Πουθενά στον κόσμο οι εργαζόμενοι (κυρίως νέοι) δεν παίρνουν λιγότερα από τους περισσότερους συνταξιούχους. Μόνο στην Ελλάδα έχει κάποιος κίνητρο να βγει στη σύνταξη από το να δουλεύει, πουθενά αλλού στον κόσμο.
Θα μπορούσα να γράφω άπειρα άρθρα για τις δυσλειτουργίες του συστήματος και του τι πρέπει να αλλάξει. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να σας πω ότι θα πρέπει να μειωθούν οι μεγάλες συντάξεις για να κάνουμε εξοικονόμηση πόρων.
Δεν θα ας πω τίποτα περί αυτού, διότι δεν με πληρώνει κανένας να παίρνω τέτοιες αποφάσεις. Αυτό που θα σας πω είναι ότι το σύστημα απλά δεν δουλεύει και χρειάζεται παρεμβάσεις σε πολλαπλά επίπεδα.
Τα λεφτά δυστυχώς δεν φτάνουν για όλους, άσχετα του τι έχει πληρώσει ο κάθε ένας. Και αν υποθέσουμε ότι πράγματι υπάρχουν 800.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα που χρωστούν εισφορές, τότε από που περιμένει ο κάθε ένας πάρει σύνταξη, όταν όλη η Ελλάδα χρωστά στον εαυτό της;
Το πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν θέλει ακόμα να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για το θέμα, φοβούμενοι προφανώς το πολιτικό κόστος. Δύστυχος αυτή η μέριμνα για το πολιτικό κόστος μας έχει φέρει έως εδώ.
Δεν με ενδιαφέρει τι πρέπει να γίνει για να φτιάξει το σύστημα και ποιος θα θιχτεί. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι το συνταξιοδοτικό πρόβλημα είναι μακράν το μεγαλύτερο πρόβλημα (ακόμα μεγαλύτερο και από αυτό του δημοσίου χρέους) που έχει η χώρα μας. Κάποιος πρέπει να ανοίξει τη συζήτηση και κάποιος επιτέλους πρέπει να κάνει προτάσεις που να έχουν κάποιο νόημα που να αποσκοπούν στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του συστήματος.
Υπάρχει αυτός άραγε; Εγώ δεν τον βλέπω πουθενά...
george.kesarios@capital.gr
Εδώ δυστυχώς είναι που αρχίζουν και μπλέκονται τα πράγματα. Διότι αυτοί που κάνουν να λαμβάνουν (οι σημερινοί συνταξιούχοι) θεωρούν ότι δικαιούνται περισσότερα και αυτοί που πρέπει να πληρώσουν (οι σημερινοί εργαζόμενοι), θεωρούν ότι δεν πρέπει να πληρώσουν, διότι δεν φταίνε αυτοί για την κατάντια του σημερινού συστήματος.
Άσχετα του ποιος έχει δίκαιο, αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά για να πληρωθούν οι σημερινές συντάξεις.
Όσο και να λέμε φέρτε πίσω τα λεφτά, λεφτά δεν θα δούμε. Τα περί εισφοροδιαφυγής κτλ σας έχω εξηγήσει είναι παραμύθια. Όσοι νομίζουν ότι πιάνοντας την εισφοροδιαφυγή θα βρεθούν αρκετά λεφτά για να συντηρηθεί το σημερινό συνταξιοδοτικό καθεστώς, απλά κάνουν λάθος και είναι οι ίδιοι που δεν αντιλαμβάνονται ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.
Το σύστημα θέλει πολλές αλλαγές. Δυστυχώς δεν βλέπω κανέναν να σχεδιάζει αυτές τις αλλαγές πόσο μάλιστα να τις υλοποιεί.
Δεν είναι δυνατόν να μας λένε ότι υπάρχουν 800.000 επιχειρήσεις (νομικά και φυσικά πρόσωπα) στην Ελλάδα που χρωστούν εισφορές. Δεν είναι δυνατόν όποιον ελεύθερο επαγγελματία και να ρωτήσω χρωστάει από 10.000 ευρώ και πάνω στον ΟΑΕΕ. Αυτό μου λέει ότι οι εισφορές αυτές δεν μπορούν να πληρωθούν. Και όπως χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν, το ίδιο και οι εισφορές.
Δεν είναι επίσης δυνατόν η πολιτεία να έχει απαίτηση κάποιος να είναι γραμμένος στον ΟΑΕΕ, όταν έχει εισόδημα λιγότερο από 6-7.000 τον χρόνο, τη στιγμή που ο ΟΑΕΕ κοστίζει τουλάχιστον 3.500 ευρώ τον χρόνο.
Επίσης δεν είναι δυνατόν κάποιος που αποστρατεύτηκε από τον στρατό να παίρνει 3.000 σύνταξη στα 50 του χρόνια, όταν οι οικοδόμοι στην καλύτερη περίπτωση παίρνουν 700 ευρώ. Ούτε είναι σωστό να έχουμε ανύπαντρες θυγατέρες με 3 παιδιά να παίρνουν σύνταξη.
Πουθενά στον κόσμο οι εργαζόμενοι (κυρίως νέοι) δεν παίρνουν λιγότερα από τους περισσότερους συνταξιούχους. Μόνο στην Ελλάδα έχει κάποιος κίνητρο να βγει στη σύνταξη από το να δουλεύει, πουθενά αλλού στον κόσμο.
Θα μπορούσα να γράφω άπειρα άρθρα για τις δυσλειτουργίες του συστήματος και του τι πρέπει να αλλάξει. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να σας πω ότι θα πρέπει να μειωθούν οι μεγάλες συντάξεις για να κάνουμε εξοικονόμηση πόρων.
Δεν θα ας πω τίποτα περί αυτού, διότι δεν με πληρώνει κανένας να παίρνω τέτοιες αποφάσεις. Αυτό που θα σας πω είναι ότι το σύστημα απλά δεν δουλεύει και χρειάζεται παρεμβάσεις σε πολλαπλά επίπεδα.
Τα λεφτά δυστυχώς δεν φτάνουν για όλους, άσχετα του τι έχει πληρώσει ο κάθε ένας. Και αν υποθέσουμε ότι πράγματι υπάρχουν 800.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα που χρωστούν εισφορές, τότε από που περιμένει ο κάθε ένας πάρει σύνταξη, όταν όλη η Ελλάδα χρωστά στον εαυτό της;
Το πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν θέλει ακόμα να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για το θέμα, φοβούμενοι προφανώς το πολιτικό κόστος. Δύστυχος αυτή η μέριμνα για το πολιτικό κόστος μας έχει φέρει έως εδώ.
Δεν με ενδιαφέρει τι πρέπει να γίνει για να φτιάξει το σύστημα και ποιος θα θιχτεί. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι το συνταξιοδοτικό πρόβλημα είναι μακράν το μεγαλύτερο πρόβλημα (ακόμα μεγαλύτερο και από αυτό του δημοσίου χρέους) που έχει η χώρα μας. Κάποιος πρέπει να ανοίξει τη συζήτηση και κάποιος επιτέλους πρέπει να κάνει προτάσεις που να έχουν κάποιο νόημα που να αποσκοπούν στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του συστήματος.
Υπάρχει αυτός άραγε; Εγώ δεν τον βλέπω πουθενά...
george.kesarios@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου