Tου Αλεξη Παπαχελα
Να φύγει από πάνω μας η κατάρα της δραχμής! Αυτός είναι ο πιο σημαντικός εθνικός στόχος για το 2012. Μέχρι το περασμένο καλοκαίρι όλοι οι ξένοι μιλούσαν για το «ρίσκο της χώρας» (country risk), εννοώντας την πολιτική αστάθεια, τη δυνατότητα του πολιτικού συστήματος να κάνει μεταρρυθμίσεις και να μειώσει τα ελλείμματα. Εδώ και μερικούς μήνες έχουν αρχίσει να μιλάνε ανοιχτά για το «ρίσκο εξόδου από το ευρώ» (currency risk), γεγονός το οποίο έχει ασύλληπτες παρενέργειες. Δεν υπάρχει ξένη τράπεζα, μεγάλος ή μικρός επενδυτής, καταθέτης που έχει βάλει τα λεφτά του σε σεντούκι, που να είναι διατεθειμένοι να πάρουν αποφάσεις όσο
αιωρείται ο κίνδυνος της δραχμής.
Η μεγάλη καταστροφή έγινε βεβαίως με τον ανεύθυνο χειρισμό της υπόθεσης του δημοψηφίσματος. Τότε, στις Κάννες, οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι ηγέτες εκστόμισαν για πρώτη φορά ως απειλή αυτό που ψιθύριζαν διάφοροι μεσαίοι και ανώτεροι αξιωματούχοι πίσω από κλειστές πόρτες. Οταν κάποιος ακούει την κ. Μέρκελ ή τον κ. Μπαρόζο να μιλάει για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, είναι απολύτως λογικό να σχεδιάζει κάθε κίνησή του πολύ πολύ προσεκτικά.
Ξορκίσαμε λοιπόν την απειλή με τον Λουκά Παπαδήμο. Προσωρινά όμως, γιατί είναι σαφές ότι ο κ. Παπαδήμος απέτρεψε τα χειρότερα και ηρέμησε τους έξω. Τώρα όμως, σε δέκα ημέρες, θα έλθει η στιγμή που θα κριθεί το τι χρειάζεται να γίνει για να μείνουμε στο ευρώ και το αν το αντέχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Το πρόβλημα είναι πως η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θέλει το ευρώ και η επίσης μεγάλη πλειοψηφία είναι εναντίον των περικοπών στο Δημόσιο και των μεταρρυθμίσεων που έχουν τόσο δυσφημηθεί υπό την ομπρέλα του όρου «Μνημόνιο».
Σε λίγες ημέρες λοιπόν ο κ. Παπαδήμος θα εξηγήσει ότι για να μείνουμε στο ευρώ, πρέπει να κάνουμε πράγματα που δεν αρέσουν στους περισσότερους και που κανείς πολιτικός δεν θέλει να φορτωθεί.
Τα ψέματα έχουν προ πολλού τελειώσει. Τα περιθώρια διαπραγμάτευσης είναι δεδομένα, τα όρια της χώρας επίσης. Ο «λογικός» δρόμος περνάει μέσα από μερικά σκληρά μέτρα και μεταρρυθμίσεις, τη μεγάλη ανάσα του PSI και των επόμενων δόσεων, τις εκλογές και μια προσπάθεια εθνικής συνεννόησης ύστερα από αυτές. Με το PSI θα έλθει ρευστότητα στις τράπεζες και θα φύγει το ρίσκο της δραχμής! Ο «παράλογος» δρόμος είναι απότομος και τόσο κατηφορικός, που τρομάζει: το πολιτικό σύστημα λιώνει υπό την πίεση όσων πρέπει να κάνει και να αποφασίσει, η κυβέρνηση Παπαδήμου καταρρέει, πάμε σε άμεσες εκλογές, ταμειακή κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Δεν νομίζω ότι κανείς εκ των βασικών πολιτικών πρωταγωνιστών της χώρας θα θελήσει εσκεμμένα να μας πάει σε μια τόσο μεγάλη καταστροφή. Εκτός αν ανακαλύψουμε ότι έχουμε μια πολιτική τάξη που στα λόγια υποστηρίζει το ευρώ αλλά στην πράξη προτιμά ή βολεύεται με τη δραχμή...
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_31/12/2011_1297229
Να φύγει από πάνω μας η κατάρα της δραχμής! Αυτός είναι ο πιο σημαντικός εθνικός στόχος για το 2012. Μέχρι το περασμένο καλοκαίρι όλοι οι ξένοι μιλούσαν για το «ρίσκο της χώρας» (country risk), εννοώντας την πολιτική αστάθεια, τη δυνατότητα του πολιτικού συστήματος να κάνει μεταρρυθμίσεις και να μειώσει τα ελλείμματα. Εδώ και μερικούς μήνες έχουν αρχίσει να μιλάνε ανοιχτά για το «ρίσκο εξόδου από το ευρώ» (currency risk), γεγονός το οποίο έχει ασύλληπτες παρενέργειες. Δεν υπάρχει ξένη τράπεζα, μεγάλος ή μικρός επενδυτής, καταθέτης που έχει βάλει τα λεφτά του σε σεντούκι, που να είναι διατεθειμένοι να πάρουν αποφάσεις όσο
αιωρείται ο κίνδυνος της δραχμής.
Η μεγάλη καταστροφή έγινε βεβαίως με τον ανεύθυνο χειρισμό της υπόθεσης του δημοψηφίσματος. Τότε, στις Κάννες, οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι ηγέτες εκστόμισαν για πρώτη φορά ως απειλή αυτό που ψιθύριζαν διάφοροι μεσαίοι και ανώτεροι αξιωματούχοι πίσω από κλειστές πόρτες. Οταν κάποιος ακούει την κ. Μέρκελ ή τον κ. Μπαρόζο να μιλάει για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, είναι απολύτως λογικό να σχεδιάζει κάθε κίνησή του πολύ πολύ προσεκτικά.
Ξορκίσαμε λοιπόν την απειλή με τον Λουκά Παπαδήμο. Προσωρινά όμως, γιατί είναι σαφές ότι ο κ. Παπαδήμος απέτρεψε τα χειρότερα και ηρέμησε τους έξω. Τώρα όμως, σε δέκα ημέρες, θα έλθει η στιγμή που θα κριθεί το τι χρειάζεται να γίνει για να μείνουμε στο ευρώ και το αν το αντέχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Το πρόβλημα είναι πως η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θέλει το ευρώ και η επίσης μεγάλη πλειοψηφία είναι εναντίον των περικοπών στο Δημόσιο και των μεταρρυθμίσεων που έχουν τόσο δυσφημηθεί υπό την ομπρέλα του όρου «Μνημόνιο».
Σε λίγες ημέρες λοιπόν ο κ. Παπαδήμος θα εξηγήσει ότι για να μείνουμε στο ευρώ, πρέπει να κάνουμε πράγματα που δεν αρέσουν στους περισσότερους και που κανείς πολιτικός δεν θέλει να φορτωθεί.
Τα ψέματα έχουν προ πολλού τελειώσει. Τα περιθώρια διαπραγμάτευσης είναι δεδομένα, τα όρια της χώρας επίσης. Ο «λογικός» δρόμος περνάει μέσα από μερικά σκληρά μέτρα και μεταρρυθμίσεις, τη μεγάλη ανάσα του PSI και των επόμενων δόσεων, τις εκλογές και μια προσπάθεια εθνικής συνεννόησης ύστερα από αυτές. Με το PSI θα έλθει ρευστότητα στις τράπεζες και θα φύγει το ρίσκο της δραχμής! Ο «παράλογος» δρόμος είναι απότομος και τόσο κατηφορικός, που τρομάζει: το πολιτικό σύστημα λιώνει υπό την πίεση όσων πρέπει να κάνει και να αποφασίσει, η κυβέρνηση Παπαδήμου καταρρέει, πάμε σε άμεσες εκλογές, ταμειακή κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Δεν νομίζω ότι κανείς εκ των βασικών πολιτικών πρωταγωνιστών της χώρας θα θελήσει εσκεμμένα να μας πάει σε μια τόσο μεγάλη καταστροφή. Εκτός αν ανακαλύψουμε ότι έχουμε μια πολιτική τάξη που στα λόγια υποστηρίζει το ευρώ αλλά στην πράξη προτιμά ή βολεύεται με τη δραχμή...
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_31/12/2011_1297229
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου