Της Ζέζας Ζήκου
Οταν οι λαοί φοβούνται -και μεταξύ αυτών οι Ελληνες που με τρόμο βλέπουν πως η κρατική χρεοκοπία διαλύει με ισχυρούς ρυθμούς την ελληνική οικονομία- τότε για να περιγράψουμε την κατάσταση πρέπει να παραφράσουμε τον Μαρξ: Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω στην περιφέρεια της Ευρωζώνης - το φάντασμα των οικονομικών δεινών. Οντως, η κρίση χρεών «υποθηκεύει» στην κυριολεξία την οικονομική ανεξαρτησία των πάντων.
Η καταστροφή από μια επερχόμενη κρίση συχνά έρχεται πολύ αργά. Πρόκειται για αξίωμα, κάτι σαν «βρώμικο» μυστικό, της οικονομικής πολιτικής. Αυτοί που τη χαράσσουν και είναι υπεύθυνοι για την πορεία της οικονομίας, αργούν να αντιληφθούν(;)
τις συνέπειες που εκκολάπτει η διάλυση του ιστού της χώρας. Επειτα αργούν να αντιδράσουν. Το εξοργιστικό είναι ότι ενώ οι κοινοί θνητοί έχουν πλήρη επίγνωση των προβλημάτων και των κινδύνων, πολύ προτού αυτά γίνουν αντιληπτά(;) στους φωστήρες των υπουργείων Οικονομικών και των τραπεζιτών, εν τούτοις αυτοί καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα.
Η οικονομία μπορεί να είναι παγκοσμιοποιημένη, αλλά η πολιτική παραμένει τοπική υπόθεση. Ούτε αυτή η κυβέρνηση έχει στρατηγικό αναπτυξιακό σχέδιο ούτε και χρήματα. Το Δημόσιο είναι σαν ζόμπι που έχει βγει στους δρόμους και ζητάει να ρουφήξει το αίμα των ζωντανών. Οπως και τα ομόλογα του Δημοσίου που ρουφάνε το αίμα των τραπεζών και των καταθετών. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί απέτυχαν να αναδιαρθρώσουν σωτήρια και αποτελεσματικά το ελληνικό χρέος και η χώρα συνεχίζει να μην έχει ουσιαστική ευκαιρία ανάκαμψης.
Αυτά που πρέπει να γίνουν είναι πολλά και τα ρίσκα της κυβέρνησης Παπαδήμου μεγάλα. Εάν η χώρα τα καταφέρει, το έπαθλο θα είναι η παραμονή της στο ευρώ. Εάν αποτύχει, θα βρεθεί αντιμέτωπη με την άτακτη και καταστροφική χρεοκοπία. Το πρώτο βήμα είναι να εξελιχθεί ομαλά η διαδικασία στο «κούρεμα» του χρέους. Τα εμπόδια μέχρι στιγμής είναι πολλά και το ΔΝΤ εκφράζει φόβους ότι το «κούρεμα» των ομολόγων στο 50% ενδεχομένως να μην είναι αρκετό για να γίνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο.
Η εικόνα και οι προοπτικές απόλυτης καταστροφής που εμφανίζουν οι ελληνικές τράπεζες προκαλεί σκέψεις απελπισίας. Αλλά ακόμη και αν το διαβόητο PSI εξελιχθεί ομαλά, τα επόμενα βήματα είναι δύσκολα και επώδυνα για τους περισσότερους πολίτες. Οι δανειστές μας ζητούν νέο Μνημόνιο με ξεκάθαρες δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα, εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που περιλαμβάνουν απολύσεις σε οργανισμούς και φορείς του Δημοσίου. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, υπάρχει και η μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού του 2011 που είναι 3 δισ. και πρέπει να κλείσει μέχρι τον Μάρτιο. Με ποιον τρόπο; Ουδείς γνωρίζει.
Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί δραματικά στο καταχρεωμένο ελληνικό κράτος και στις ρημαγμένες τράπεζες, που εμφανίζουν εικόνα και προοπτικές απόλυτης καταστροφής. Εξανεμίζονται ραγδαία οι κεφαλαιοποιήσεις και αναμένεται το μοιραίο των κρατικοποιήσεων. Το μεγάλο «κούρεμα» που φοβούνταν τόσον καιρό οι πάντες, με εξαίρεση τους χειραγωγούμενους καθηγητές και αναλυτές, φαίνεται τώρα αναπόφευκτο και προεξοφλείται με τη δραματική απαξίωση των τραπεζών, οι οποίες θα υποστούν νέες τεράστιες απώλειες κεφαλαίων, οδηγούμενες σε αναγκαστική κρατικοποίηση ή σε άνευ όρων «εκποίηση»- αν βρεθούν ξένοι αγοραστές. Δυστυχώς, η γράφουσα δικαιώνεται...
Την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου του 2009 η στήλη προειδοποιούσε για τα εξής: «Τώρα, η εφιαλτική διόγκωση των ελλειμμάτων και η κάλυψή τους με δανεικά φέρνει στο επίκεντρο διεθνώς το ζήτημα της φερεγγυότητας της χώρας μας. Είναι σε θέση η Ελλάδα να εγγυηθεί τα ομόλογα που εκδίδει; Ή θα σταματήσουν οι πιστωτές της να την εμπιστεύονται και θα οδηγηθεί στη χρεοκοπία; Από την έναρξη της κρίσης ώς σήμερα, η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας έχει επιδεινωθεί δραματικά. Και δυστυχώς, οι ελληνικές τράπεζες που έχουν φορτωθεί με τα ελληνικά ομόλογα, υποβαθμίζονται. Ο γόρδιος δεσμός τραπεζών-ομολόγων-κράτους έχει ημερομηνία λήξης και αναπόφευκτα θα οδηγήσει την πρόσκαιρα επωφελή αυτή σχέση σε δράμα για όλους. Η χώρα έχει το μεγαλύτερο στην Ευρωζώνη έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ως ποσοστό του ΑΕΠ, εφιαλτικό δημόσιο χρέος και επιπλέον καλπάζον δημοσιονομικό έλλειμμα. Η κατάσταση δηλαδή προσομοιάζει με εκείνη χωρών οι οποίες στο παρελθόν έχουν χρεοκοπήσει». Η προειδοποίηση για τον «γόρδιο δεσμό τραπεζών-ομολόγων-κράτους» είχε επανειλημμένως αναφερθεί στη στήλη.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_03/01/2012_1297253
Οταν οι λαοί φοβούνται -και μεταξύ αυτών οι Ελληνες που με τρόμο βλέπουν πως η κρατική χρεοκοπία διαλύει με ισχυρούς ρυθμούς την ελληνική οικονομία- τότε για να περιγράψουμε την κατάσταση πρέπει να παραφράσουμε τον Μαρξ: Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω στην περιφέρεια της Ευρωζώνης - το φάντασμα των οικονομικών δεινών. Οντως, η κρίση χρεών «υποθηκεύει» στην κυριολεξία την οικονομική ανεξαρτησία των πάντων.
Η καταστροφή από μια επερχόμενη κρίση συχνά έρχεται πολύ αργά. Πρόκειται για αξίωμα, κάτι σαν «βρώμικο» μυστικό, της οικονομικής πολιτικής. Αυτοί που τη χαράσσουν και είναι υπεύθυνοι για την πορεία της οικονομίας, αργούν να αντιληφθούν(;)
τις συνέπειες που εκκολάπτει η διάλυση του ιστού της χώρας. Επειτα αργούν να αντιδράσουν. Το εξοργιστικό είναι ότι ενώ οι κοινοί θνητοί έχουν πλήρη επίγνωση των προβλημάτων και των κινδύνων, πολύ προτού αυτά γίνουν αντιληπτά(;) στους φωστήρες των υπουργείων Οικονομικών και των τραπεζιτών, εν τούτοις αυτοί καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα.
Η οικονομία μπορεί να είναι παγκοσμιοποιημένη, αλλά η πολιτική παραμένει τοπική υπόθεση. Ούτε αυτή η κυβέρνηση έχει στρατηγικό αναπτυξιακό σχέδιο ούτε και χρήματα. Το Δημόσιο είναι σαν ζόμπι που έχει βγει στους δρόμους και ζητάει να ρουφήξει το αίμα των ζωντανών. Οπως και τα ομόλογα του Δημοσίου που ρουφάνε το αίμα των τραπεζών και των καταθετών. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί απέτυχαν να αναδιαρθρώσουν σωτήρια και αποτελεσματικά το ελληνικό χρέος και η χώρα συνεχίζει να μην έχει ουσιαστική ευκαιρία ανάκαμψης.
Αυτά που πρέπει να γίνουν είναι πολλά και τα ρίσκα της κυβέρνησης Παπαδήμου μεγάλα. Εάν η χώρα τα καταφέρει, το έπαθλο θα είναι η παραμονή της στο ευρώ. Εάν αποτύχει, θα βρεθεί αντιμέτωπη με την άτακτη και καταστροφική χρεοκοπία. Το πρώτο βήμα είναι να εξελιχθεί ομαλά η διαδικασία στο «κούρεμα» του χρέους. Τα εμπόδια μέχρι στιγμής είναι πολλά και το ΔΝΤ εκφράζει φόβους ότι το «κούρεμα» των ομολόγων στο 50% ενδεχομένως να μην είναι αρκετό για να γίνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο.
Η εικόνα και οι προοπτικές απόλυτης καταστροφής που εμφανίζουν οι ελληνικές τράπεζες προκαλεί σκέψεις απελπισίας. Αλλά ακόμη και αν το διαβόητο PSI εξελιχθεί ομαλά, τα επόμενα βήματα είναι δύσκολα και επώδυνα για τους περισσότερους πολίτες. Οι δανειστές μας ζητούν νέο Μνημόνιο με ξεκάθαρες δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα, εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που περιλαμβάνουν απολύσεις σε οργανισμούς και φορείς του Δημοσίου. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, υπάρχει και η μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού του 2011 που είναι 3 δισ. και πρέπει να κλείσει μέχρι τον Μάρτιο. Με ποιον τρόπο; Ουδείς γνωρίζει.
Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί δραματικά στο καταχρεωμένο ελληνικό κράτος και στις ρημαγμένες τράπεζες, που εμφανίζουν εικόνα και προοπτικές απόλυτης καταστροφής. Εξανεμίζονται ραγδαία οι κεφαλαιοποιήσεις και αναμένεται το μοιραίο των κρατικοποιήσεων. Το μεγάλο «κούρεμα» που φοβούνταν τόσον καιρό οι πάντες, με εξαίρεση τους χειραγωγούμενους καθηγητές και αναλυτές, φαίνεται τώρα αναπόφευκτο και προεξοφλείται με τη δραματική απαξίωση των τραπεζών, οι οποίες θα υποστούν νέες τεράστιες απώλειες κεφαλαίων, οδηγούμενες σε αναγκαστική κρατικοποίηση ή σε άνευ όρων «εκποίηση»- αν βρεθούν ξένοι αγοραστές. Δυστυχώς, η γράφουσα δικαιώνεται...
Την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου του 2009 η στήλη προειδοποιούσε για τα εξής: «Τώρα, η εφιαλτική διόγκωση των ελλειμμάτων και η κάλυψή τους με δανεικά φέρνει στο επίκεντρο διεθνώς το ζήτημα της φερεγγυότητας της χώρας μας. Είναι σε θέση η Ελλάδα να εγγυηθεί τα ομόλογα που εκδίδει; Ή θα σταματήσουν οι πιστωτές της να την εμπιστεύονται και θα οδηγηθεί στη χρεοκοπία; Από την έναρξη της κρίσης ώς σήμερα, η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας έχει επιδεινωθεί δραματικά. Και δυστυχώς, οι ελληνικές τράπεζες που έχουν φορτωθεί με τα ελληνικά ομόλογα, υποβαθμίζονται. Ο γόρδιος δεσμός τραπεζών-ομολόγων-κράτους έχει ημερομηνία λήξης και αναπόφευκτα θα οδηγήσει την πρόσκαιρα επωφελή αυτή σχέση σε δράμα για όλους. Η χώρα έχει το μεγαλύτερο στην Ευρωζώνη έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ως ποσοστό του ΑΕΠ, εφιαλτικό δημόσιο χρέος και επιπλέον καλπάζον δημοσιονομικό έλλειμμα. Η κατάσταση δηλαδή προσομοιάζει με εκείνη χωρών οι οποίες στο παρελθόν έχουν χρεοκοπήσει». Η προειδοποίηση για τον «γόρδιο δεσμό τραπεζών-ομολόγων-κράτους» είχε επανειλημμένως αναφερθεί στη στήλη.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_03/01/2012_1297253
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου