Γεώργιος Π. Μαλούχος
Για πολλά χρόνια πολλοί στην Ελλάδα διαφήμιζαν το ψευδές ιδεολόγημα ότι στην Τουρκία υπάρχουν οι «κακοί» στρατιωτικοί που θέλουν την ένταση και αμφισβητούν την κυριαρχία μας και οι «καλοί» πολιτικοί που θέλουν να τα αφήσουν αυτά πίσω τους και αναζητούν σχέσεις καλής γειτονίας, αλλά το «βαθύ κράτος» δεν τους αφήνει.
Τέτοιου είδους θλιβερές εξυπνάδες είχε επινοήσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, σε οριζόντια διάταξη, για να καλύψει την ανεπάρκεια και την αδιαφορία του να βάλει ένα φρένο στην τουρκική προκλητικότητα. Τώρα όμως, το «βαθύ κράτος» έγινε τόσο… βαθύ, που βρίσκεται πια στο κελί της φυλακής. Ενώ όμως ο πρώην αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Μπασμούγ βρίσκεται έγκλειστος, η Αγκυρα των πολιτικών χθες έδειξε και πάλι, με ωμό τρόπο, ότι δεν θεωρεί τη Ρω ελληνικό έδαφος.
Η Ελλάδα, φυσικά, δεν αντέδρασε, ενώ εκείνοι που επί χρόνια μάχονται για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας στη χώρα μας κάνουν και πάλι ότι δεν είδαν και δεν άκουσαν…
Σήμερα επισκέπτεται την Αθήνα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Αμυνας του Ισραήλ, Εχούντ Μπαράκ: ο μόνος σημαντικός ξένος, μετά τον αμερικανό αντιπρόεδρο Μπάιντεν στις αρχές Δεκεμβρίου, που δεν έρχεται στην Αθήνα για να «κουνήσει το δάχτυλο» και να απειλήσει με καταστροφές, πτωχεύσεις, έξοδο από το ευρώ, απομόνωση κ.ο.κ.
Μάλιστα, για την ακρίβεια, εκείνοι που το κάνουν αυτό, δεν έρχονται καν: προτιμούν, όπως η κυρία Μέρκελ και πάλι χθες, να το κάνουν από τηλεοράσεως. Αυτή είναι μια «λεπτομέρεια» που δεν προσέχθηκε από πολλούς: την ώρα που Μέρκελ και Σαρκοζί στραγγαλίζουν τη χώρα, ετοιμάζονται, αντίθετα, να ταξιδέψουν μαζί στη Ρώμη, για να συγχαρούν την ιταλική κυβέρνηση και να την ενισχύσουν από το έδαφός της…
Αντίθετα, για το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται όλο και πιο ενεργά όχι ως το «μαύρο πρόβατο» και ο καταστροφέας των πάντων, αλλά ως μια χώρα με υπόσταση και σημασία. Κι αυτό, σε μια εποχή κοιτασμάτων, σε μια εποχή γεωπολιτικών συγκρούσεων που έχουν αρχίσει και «σκάνε», σε μια εποχή εσωτερικής διάλυσης της Ελλάδας, σε μια εποχή απομόνωσης και πολύ μεγάλων κινδύνων.
Ας ανοίξει επιτέλους η ελληνική πολιτική τα μάτια της και ας τολμήσει να κοιτάξει πού βρίσκεται το μέλλον της χώρας: όχι πάντως στην πλήρη εσωτερική της διάλυση και την αρπαγή της κυριαρχίας της που επιμένει πάση θυσία να επιβάλλει το Βερολίνο το οποίο μέχρι και υφυπουργό διόρισε αρμόδιο για την Ελλάδα!
Αύριο, όταν ο Εχουντ Μπαράκ θα φεύγει για να γυρίσει στην πατρίδα του, με το ρολόι μιας μεγάλης κι επικίνδυνης σύγκρουσης των ΗΠΑ και του Ισραήλ με το Ιράν να μετράει ήδη αντίστροφα και την Τουρκία να μην είναι πια όχι αξιόπιστος αλλά ούτε καν σύμμαχός τους, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει καταλάβει εκείνη, διακηρυγμένα σε όλους τους τόνους, τη θέση αυτού του πολύτιμου συμμάχου.
Είναι οι μόνες χώρες που έχουν ανάγκη σήμερα μια Ελλάδα ισχυρή, που να πατά στα πόδια της. Και είναι στο χέρι μας να διασφαλίσουμε ότι θα τους βοηθήσουμε και θα μας βοηθήσουν σε όλα τα επίπεδα και σε βάθος, όπως άλλωστε, οι Αμερικανοί τουλάχιστον τρεις φορές έπραξαν εν μέσω της διετούς κρίσης, αφού τρεις φορές σταμάτησαν μέχρι σήμερα το Βερολίνο που επέμενε να μας πτωχεύσει – η τελευταία ήταν στην Πολωνία...
Η δύναμη της Ελλάδας βρίσκεται στη θέση και στον πλούτο της. Αν τη σώσει κάτι, αυτά θα τη σώσουν και η ενεργή αξιοποίησή τους. Ασφαλώς και πρέπει να φτιάξει τα δημοσιονομικά της, ασφαλώς και πρέπει να μειώσει το κράτος της, ασφαλώς και πρέπει να αλλάξει και μάλιστα ριζικά. Αλλά δεν πρέπει να πεθάνει αλλάζοντας. Και αυτό ακριβώς επιβάλλεται σήμερα. Ας στραφεί λοιπόν εκεί που δεν της ζητάνε να πεθάνει για να… σωθεί κι ας παλέψει με αυτοπεποίθηση, τόλμη, φαντασία και αποτελεσματικότητα, για να φέρει στο επίκεντρο των εξελίξεων τα δυνατά χαρτιά της. Μπορεί να το κάνει, γιατί τα διαθέτει.
Τέτοιου είδους θλιβερές εξυπνάδες είχε επινοήσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, σε οριζόντια διάταξη, για να καλύψει την ανεπάρκεια και την αδιαφορία του να βάλει ένα φρένο στην τουρκική προκλητικότητα. Τώρα όμως, το «βαθύ κράτος» έγινε τόσο… βαθύ, που βρίσκεται πια στο κελί της φυλακής. Ενώ όμως ο πρώην αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Μπασμούγ βρίσκεται έγκλειστος, η Αγκυρα των πολιτικών χθες έδειξε και πάλι, με ωμό τρόπο, ότι δεν θεωρεί τη Ρω ελληνικό έδαφος.
Η Ελλάδα, φυσικά, δεν αντέδρασε, ενώ εκείνοι που επί χρόνια μάχονται για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας στη χώρα μας κάνουν και πάλι ότι δεν είδαν και δεν άκουσαν…
Σήμερα επισκέπτεται την Αθήνα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Αμυνας του Ισραήλ, Εχούντ Μπαράκ: ο μόνος σημαντικός ξένος, μετά τον αμερικανό αντιπρόεδρο Μπάιντεν στις αρχές Δεκεμβρίου, που δεν έρχεται στην Αθήνα για να «κουνήσει το δάχτυλο» και να απειλήσει με καταστροφές, πτωχεύσεις, έξοδο από το ευρώ, απομόνωση κ.ο.κ.
Μάλιστα, για την ακρίβεια, εκείνοι που το κάνουν αυτό, δεν έρχονται καν: προτιμούν, όπως η κυρία Μέρκελ και πάλι χθες, να το κάνουν από τηλεοράσεως. Αυτή είναι μια «λεπτομέρεια» που δεν προσέχθηκε από πολλούς: την ώρα που Μέρκελ και Σαρκοζί στραγγαλίζουν τη χώρα, ετοιμάζονται, αντίθετα, να ταξιδέψουν μαζί στη Ρώμη, για να συγχαρούν την ιταλική κυβέρνηση και να την ενισχύσουν από το έδαφός της…
Αντίθετα, για το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται όλο και πιο ενεργά όχι ως το «μαύρο πρόβατο» και ο καταστροφέας των πάντων, αλλά ως μια χώρα με υπόσταση και σημασία. Κι αυτό, σε μια εποχή κοιτασμάτων, σε μια εποχή γεωπολιτικών συγκρούσεων που έχουν αρχίσει και «σκάνε», σε μια εποχή εσωτερικής διάλυσης της Ελλάδας, σε μια εποχή απομόνωσης και πολύ μεγάλων κινδύνων.
Ας ανοίξει επιτέλους η ελληνική πολιτική τα μάτια της και ας τολμήσει να κοιτάξει πού βρίσκεται το μέλλον της χώρας: όχι πάντως στην πλήρη εσωτερική της διάλυση και την αρπαγή της κυριαρχίας της που επιμένει πάση θυσία να επιβάλλει το Βερολίνο το οποίο μέχρι και υφυπουργό διόρισε αρμόδιο για την Ελλάδα!
Αύριο, όταν ο Εχουντ Μπαράκ θα φεύγει για να γυρίσει στην πατρίδα του, με το ρολόι μιας μεγάλης κι επικίνδυνης σύγκρουσης των ΗΠΑ και του Ισραήλ με το Ιράν να μετράει ήδη αντίστροφα και την Τουρκία να μην είναι πια όχι αξιόπιστος αλλά ούτε καν σύμμαχός τους, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει καταλάβει εκείνη, διακηρυγμένα σε όλους τους τόνους, τη θέση αυτού του πολύτιμου συμμάχου.
Είναι οι μόνες χώρες που έχουν ανάγκη σήμερα μια Ελλάδα ισχυρή, που να πατά στα πόδια της. Και είναι στο χέρι μας να διασφαλίσουμε ότι θα τους βοηθήσουμε και θα μας βοηθήσουν σε όλα τα επίπεδα και σε βάθος, όπως άλλωστε, οι Αμερικανοί τουλάχιστον τρεις φορές έπραξαν εν μέσω της διετούς κρίσης, αφού τρεις φορές σταμάτησαν μέχρι σήμερα το Βερολίνο που επέμενε να μας πτωχεύσει – η τελευταία ήταν στην Πολωνία...
Η δύναμη της Ελλάδας βρίσκεται στη θέση και στον πλούτο της. Αν τη σώσει κάτι, αυτά θα τη σώσουν και η ενεργή αξιοποίησή τους. Ασφαλώς και πρέπει να φτιάξει τα δημοσιονομικά της, ασφαλώς και πρέπει να μειώσει το κράτος της, ασφαλώς και πρέπει να αλλάξει και μάλιστα ριζικά. Αλλά δεν πρέπει να πεθάνει αλλάζοντας. Και αυτό ακριβώς επιβάλλεται σήμερα. Ας στραφεί λοιπόν εκεί που δεν της ζητάνε να πεθάνει για να… σωθεί κι ας παλέψει με αυτοπεποίθηση, τόλμη, φαντασία και αποτελεσματικότητα, για να φέρει στο επίκεντρο των εξελίξεων τα δυνατά χαρτιά της. Μπορεί να το κάνει, γιατί τα διαθέτει.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=438053&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου