Σακιά

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

 

ΤΟ είχε πει ο Ταλεϊράνδος για τους Βουρβόνους: «Δεν ξέχασαν τίποτε και δεν έμαθαν τίποτε». Είναι μια σοφία που έχουν επικαλεστεί πολλοί στην κρίση. Δεν ισχύει όμως στο ΠΑΣΟΚ, όπου ρόλο του ευγενούς Σαρλ Μορίς Ταλεϊράν-Περιγκόρ έχει ο πεδινός αρκάς Δημήτρης Ρέππας. Και δεν ισχύει γιατί ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν ξέχασε τίποτε από το 2007 - τελεία.

ΤΙ δεν ξέχασε; Δεν ξέχασε πόσο ταλαιπωρήθηκε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ταλαιπωρία για έξυπνο άνθρωπο από το να βρεθεί σαν φασιανός στο κλουβί. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ταλαιπωρία για «αρχηγήσιμο» πολιτικό από το να ξέρει αρκετά πριν από την εκλογή ότι θα ηττηθεί στη διεκδίκηση της ηγεσίας - και μάλιστα από αντίπαλο όχι καλύτερό του. Ο Βενιζέλος υπέφερε. Χαρακτήρας ούτως ή άλλως ψυχρός, δεν φαίνεται να τον απασχολεί η βάσανος που προκαλούν τώρα οι πράξεις και παραλείψεις του στον Γιώργο Παπανδρέου ή σε δελφίνους και δελφίνες, ορισμένοι εκ των οποίων - περίπτωση Λοβέρδου - ήταν πλάι του το 2007.

ΦΑΒΟΡΙ για την ηγεσία ήταν και το 2007 ο Βαγγέλης. Αλλά - μια και πιάσαμε τις γαλλικές αναφορές - δεν έχει πια τη βοναπαρτική παρόρμηση του Ζαππείου. Δεν βιάζεται. Προτιμά να βλέπει τους άλλους να τρέχουν. Προτιμά επίσης να λειτουργεί με σύστημα πιέσεων πάνω, κάτω και πλαγίως. Επισήμως στηρίζει τον Παπανδρέου. Τον στηρίζει όμως όπως και στο δημοψήφισμα. Δηλαδή μέχρι να βγάλει την πρίζα. Στο περίφημο δείπνο με τους Μερκοζί στις Κάννες, οι οικοδεσπότες εξεπλάγησαν όταν είδαν ότι η γλώσσα του σώματος του αντιπροέδρου και υπουργού Οικονομικών δεν υποδήλωνε επιδοκιμασία για το τρικ του δημοψηφίσματος. Στις παρεμβάσεις που έκανε στα γαλλικά ο Βαγγέλης είχε τον τρόπο να πάρει τις αποστάσεις του. Ουδείς εκ των ξένων στο τραπέζι έφυγε με την εντύπωση ότι ο Παπανδρέου θα ήταν πρωθυπουργός στο τέλος εκείνης της εβδομάδας.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ είναι η στρατηγική Βενιζέλου στα εσωκομματικά. Τον Βαγγέλη δεν τον νοιάζει το είδος των διαδικασιών - δηλαδή αν η εκλογή θα γίνει από τη βάση σύμφωνα με το καταστατικό ή με πατέντα. Αρκεί να γίνει τάκα τάκα τον Ιανουάριο, πριν έλθει η τρόικα. Αντίστοιχα, δεν τον νοιάζει η διαρχία, αρκεί να έχει αυτός τη δύναμη και τις εξουσίες και να είναι ο Παπανδρέου διακοσμητικός. Κατ' ιδίαν ο Βενιζέλος είναι ευγενής με τον Παπανδρέου και αντιστρόφως. Πάλι με γαλλική αναφορά, «σιχαίνονται ο ένας τον άλλο με αβρότητα». Τα υπόλοιπα τα 'χουν αναλάβει ο Σαλαγιάννης με την Τόνια. Στους δελφίνους, ο Βενιζέλος αφήνει ελεύθερο χώρο, βλέποντάς τους να σιωπούν όπως ο Λοβέρδος ή να στρέφονται κατά του Παπανδρέου όπως ο Χρυσοχοΐδης. Κατ' ιδίαν, ο Βαγγέλης πιέζει τους δελφίνους να τον υποστηρίξουν ως μόνη εναλλακτική έναντι του Γιώργου - όπως κάνουν ο Σκανδαλίδης και οι άλλοι της προηγούμενης γενιάς. Αλλωστε, όποιος αναλάβει το ΠΑΣΟΚ στη φάση αυτή, κάνει και λίγο χάρη στους άλλους.

ΚΟΙΝΩΣ, πάει να τους βάλει όλους στο σακί. Το ερώτημα είναι αν ο βουρβόνος αντιπρόεδρος έμαθε από το 2007 ότι η ηγεσία δεν μπαίνει στο σακί. Προς το παρόν, φαίνεται να μην το έχει ξεχάσει.

 http://www.tanea.gr/agiografies/?aid=4685942