Βαφτίζεις τον εαυτό σου «δημιουργική δύναμη του τόπου». Αποφασίζεις, δηλαδή, ότι είσαι ο καλός.
Βαφτίζεις τους άλλους «λαϊκιστές». Τους ανακοινώνεις, δηλαδή, ότι είναι οι κακοί.
Προφητεύεις πως αν γίνουν σήμερα εκλογές θα επικρατήσουν οι «λαϊκιστές». Αρα, η πατρίς κινδυνεύει - από τους κακούς!
Το λογικό συμπέρασμα είναι συνεπώς ότι δεν χρειάζεται να γίνουν εκλογές.
Διότι μόνο έτσι προστατεύεται ο τόπος από τους κακούς «λαϊκιστές» και μόνο έτσι μπορούν οι «δημιουργικές δυνάμεις» να συνεχίσουν απερίσπαστες το έργο σωτηρίας της πατρίδας - απερίσπαστες, εννοείται, από την πλέμπα των εκλογικών συναθροίσεων.
Ενδιαφέρουσα προβληματική. Αλλά καθόλου πρωτότυπη. Με ελαφρές παραλλαγές την έχω ακούσει από όλες τις ολιγαρχίες του 19ου και του 20ού αιώνα.
Πάντα υπάρχει μια πατρίδα που κινδυνεύει. Πάντα υπάρχουν κάποιοι που ξέρουν καλύτερα από κάποιους άλλους πώς να τη σώσουν. Και πάντα οι επίδοξοι σωτήρες ζητούν να τους ανατεθεί κατ' απονομή η σωτηρία της πατρίδας για να μην πέσει στα χέρια εκείνων που την επιβουλεύονται.
Δεν ισχυρίζομαι προφανώς ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με μια ολιγαρχική επιβολή - στην πραγματικότητα κινδυνεύει από πολύ σοβαρότερα πράγματα.
Η κρίση όμως καλλιεργεί σχεδόν παθολογικά το σύνδρομο του σωτήρα. Κι από σωτήρες, να φάνε κι οι κότες.
Δεν αμφισβητώ ότι πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι αισθάνονται βαθιά απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στην κρίση. Οτι έχουν ενδιαφέρουσες απόψεις κι ότι οι επισημάνσεις τους είναι συχνά ακριβείς. Οτι αρκετές από τις προτάσεις ή τις ιδέες τους δεν είναι καθόλου για πέταμα.
Θα δεχτώ ακόμη, για την οικονομία της συζήτησης, ότι οι επιδιώξεις τους στοχεύουν απλώς στην ανόρθωση της πατρίδας και ότι οι προθέσεις τους είναι οι αγνότερες.
Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο τι επιδιώκουν. Αλλά και πώς το επιδιώκουν.
Διότι αν απλώς ενδιαφέρονται να κάνουν διαλέξεις στον «Παρνασσό» και να μετρούν τις απόψεις τους, κανένα πρόβλημα. Κάθε ζύμωση των ιδεών είναι καλοδεχούμενη.
Αλλά αν διεκδικούν να αναλάβουν την καθοδήγηση του τόπου προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, τότε στις δημοκρατίες δεν υπάρχει άλλη μέθοδος από την κάλπη.
Και τότε, αν ο ελληνικός λαός αποδεχτεί την ευγενή καθοδήγησή τους, ευχαρίστως να μας οδηγήσουν και στην Κόλαση.
Τα άλλα που ακούω περί «κυβερνήσεων των αρίστων» που θα υπέρκεινται «των κομμάτων» και θα πολιτεύονται με γνώμονα κάποιο ομιχλώδες «συμφέρον του τόπου», το οποίο θα προσδιορίζεται ερήμην του λαού δεν είναι απλώς μπαρούφες. Είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα.
Διότι ακόμη και η πιο πεφωτισμένη ολιγαρχία δεν είναι τελικώς παρά μια άθλια ολιγαρχία. Μακριά από εμάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου