Εμφάνιση-αναγνώριση του καινούργιου στην πολιτική: Ένας οδηγός

Του Γιώργου Ι. Κωστούλα

Με την πολυποίκιλη κρίση να το αναδεικνύει (τρεχόντως), το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας εξικνείται μέχρι της μετα-κρίση εποχής (κυρίως). Δεν συνιστά, δηλαδή, μόνο ζήτημα επιβίωσης, αλλά περισσότερο πορείας. Συνοπτικά περιγράφεται με την παρακάτω φράση: "Πώς θα μπορέσει η χώρα να βρει και να διαδραματίσει επιτυχώς ένα ρόλο στον μεταβιομηχανικό, άκρως ανταγωνιστικό, ψηφιακό κόσμο γενικώς, παραμένοντας, συγχρόνως, αν όχι σεβαστό τουλάχιστον αποδεκτό μέλος της Ενωμένης Ευρώπης και της Ευρωζώνης ειδικότερα. Κι αυτό δίχως ένα κομμάτι της κοινωνίας της να βρεθεί οριστικά στην ΄απέξω΄, περιθωριοποιημένο και εξαθλιωμένο".

Αυτό, σίγουρα, δεν είναι σε θέση να το δώσουν οι πολιτικοί σχηματισμοί και συσχετισμοί του παρόντος πολιτικού μας συστήματος. Αυτό μπορεί να κατορθωθεί μόνο από διαδοχικές κυβερνήσεις-ηγεσίες άλλου τύπου που θα καταφέρουν να επινοήσουν, να συστήσουν -να εμπνεύσουν καλύτερα- μια στρατηγική πορείας προς το μέλλον, που θα περιέχει και τα δυο: Ένα συλλογικό εθνικό όραμα, μέσα στο όποιο θα μπορεί να χωρέσει και κάθε επιμέρους ατομικό όνειρο.

Είναι προφανές ότι το καινούργιο στην πολιτική ζωή της χώρας είναι το μεγάλο ζητούμενο.

Υπάρχουν "δυσκολίες της διάνοιας" και "δυσκολίες της βούλησης". Οι πρώτες αντιμετωπίζονται συμβατικά μέσα από τους μαθησιακούς μηχανισμούς: της γνώσης, της παιδείας, της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, ακόμα και της αντιγραφής. Οι δεύτερες είναι πολύ ζόρικες: αφορούν τον συνολικό προσανατολισμό μας στον κόσμο, σε ιστορικούς εθισμούς και εμπεδωμένους τρόπους που συνδεόμαστε με εαυτούς και αλλήλους. Οι φαύλοι κύκλοι που χαρακτηρίζουν την ελληνική δημόσια ζωή αντιπροσωπεύουν, ακριβώς, δυσκολίες της βούλησης. Και ιδιαιτέρως πολιτικής βούλησης, κυρίως όμως (τώρα πια) με την μορφή του (ευκταίου) αυτοπεριορισμού του πολίτικου μας συστήματος.

Η ελληνική κοινωνία ωριμάζει με βίαιο τρόπο. Το καινούργιο στην πολιτική, όταν εμφανιστεί θα γινόταν αμέσως αντιληπτό. Κυρίως, μάλλον ακριβώς, απ΄ αυτόν το αυτοπεριορισμό. Στο λόγο και στην πράξη.

Καταγράφω, εν είδει καταλόγου, ό,τι κατά καιρούς έχει επισημανθεί ως ελπιδοφόρο ξεκίνημα, ως ένα νέο ήθος στην πολιτική.

Φανταστείτε ένα ολοπρόσωπο κυβερνητικό σχήμα που θα υπηρετεί την αποτελεσματικότητα και όχι τις ισορροπίες και τα βολέματα.

Φανταστείτε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τους βουλευτές, τους αξιωματούχους κρατικών τραπεζών και ΔΕΚΟ να περικόπτουν το μισθό τους κατά 30%

Φανταστείτε να διοριζόταν γραμματείς υπουργείων και διοικήσεις των ΔΕΚΟ όχι πολιτικά, δηλαδή κομματικά, πρόσωπα αλλά άξια στελέχη της διοίκησης

Φανταστείτε την ευρύτερη θεσμική θωράκιση της δημόσιας διοίκησης ώστε ο στελεχιακός κορμός της να παραμένει άθικτος μετά της αλλαγές των κυβερνήσεων

Φανταστείτε όλα τα αιτήματα άρσης της βουλευτικής ασυλίας να γίνονται δεκτά από τη Βουλή

Φανταστείτε να μαθαίναμε λεπτομερώς πώς οι πολιτικοί απέκτησαν την περιουσία τους

Φανταστείτε τον πρωθυπουργό να σχημάτιζε κυβέρνηση μη μονοπαραταξιακή

Φανταστείτε την αντιπολίτευση να συμπορεύεται και να συναινεί στη λύση χρόνιων προβλημάτων

Φανταστείτε να σταματούσε η χρηματοδότηση των κομμάτων από τον προϋπολογισμό και ο δανεισμός τους από τις τράπεζες

Φανταστείτε ότι αποφασίζεται αμέσως η μείωση του αριθμού των βουλευτών στους 200

Φανταστείτε την κατάργηση της παροχής σε υπουργούς, βουλευτές, προέδρους, δημάρχους κλπ κλπ αυτοκινήτων και μάλιστα μεγάλου κυβισμού

Φανταστείτε την κατάργηση, προς τους ίδιους, των διαφόρων ατελειών, προνομίων, όπως αεροπορικά εισιτήρια πρώτης θέσης, διαμονή σε πολυτελή ξενοδοχεία κ.α.

Φανταστείτε την κατάργηση του φαύλου συνταξιοδοτικού καθεστώτος των βουλευτών, ιδιαίτερα σε σχέση με τον προκλητικά ολίγιστο χρόνο της βουλευτικής τους θητείας

Φανταστείτε τη διακοπή της σκανδαλώδους, μέσω αποσπάσεων μάχιμων δημοσίων υπαλλήλων, κάλυψης των αναγκών(;) των γραφείων τους σε υπαλληλικό προσωπικό

Φανταστείτε οι εκατοντάδες αστυνομικοί που σήμερα παρέχουν αμφιβόλου χρησιμότητας υπηρεσίες ασφάλειας σε διάφορους πολιτικούς και άλλους επωνύμους να επέστρεφαν αμέσως στις αποδυναμωμένες, από την απουσία τους, υπηρεσίες τους

Φανταστείτε τη συγκρότηση θεσμικών διακομματικών επιτροπών, εμπλουτισμένων με υπηρεσιακά, κυρίως δικαστικά, πρόσωπα για τη διαχείριση των κρατικών προμηθειών, αναθέσεων κλπ

Φανταστείτε την, ακόμα και συνταγματική, καθιέρωση πολιτικής συναίνεσης σε βασικά ζητήματα του δημοσίου βίου

Φανταστείτε την άμεση μεταφορά στα καθ΄ ημάς του αγγλικού κανονισμού λειτουργίας του κοινοβουλίου, του δημόσιου λογιστικού γενικότερα, που επιτρέπει την άμεση τιμωρία, διαπόμπευση και καταλογισμό της δαπάνης σε οικονομικά άτακτους πολιτικούς

Φανταστείτε τους πολιτικούς μας να συνομιλούν με τους εθνικούς προμηθευτές, τους ισχυρούς της οικονομίας ή ομάδες επιρροής όχι εν κρυπτώ, αλλά φανερά, με γνωστή ατζέντα και προς όφελος του κυρίαρχου δημοσίου συμφέροντος και της δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους

Φανταστείτε την άμεση κατάργηση του 15ου-16ου μισθού, αλλά και την απόλυτη μισθολογική εξομοίωση -ένταξη των υπαλλήλων της Βουλής στο ενιαίο μισθολόγιο

Φανταστείτε τους πολιτικούς μας να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να μην σχολιάζουν τα πολιτικά μας πράγματα ως παρατηρητές, αναλυτές ή τρίτοι μη εμπλεκόμενοι. Λες και το εκάστοτε πρόβλημα δεν τους αφόρα.

Είναι προφανές ότι όλα αυτά θα συνιστούσαν για τη χώρα μας καινοφανείς, αντισυμβατικές πράξεις. Με ένα κοινό γνώρισμα: Τον ενεργό αυτοπεριορισμό του πολιτικού μας συστήματος. Ενός συστήματος-γενεσιουργό αιτία όλων των τρεχόντων δεινών της χώρας.

Δεν θα ήταν αυτό ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας του; Ένα νέο συμβόλαιο κυβέρνησης και λαού; Δεν μοιάζει αυτό με μια νέα αρχή; Δεν θα αποκαθιστούσε, κατά μεγάλο μέρος, την αξιοπιστία του συστήματος και τη συνακόλουθη εμπιστοσύνη του Έλληνα φορολογούμενου προς το κράτος; Δεν θα ξυπνούσε όλα τα αγαθά αισθήματα του Έλληνα προς την πάσχουσα, την εν κινδύνω πατρίδα, που έχουμε δει να εκδηλώνονται σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν;

Το Κοινοβούλιό μας μοιάζει με μια δεξαμενή ξινισμένου κρασιού, όπου ο νέος μούστος που προστίθεται ακολουθεί το νόμο της χημείας. Μόνη ελπίδα, να καταστήσουμε το ξύδι ανενεργό.

Η επερχόμενη και μάλλον επαναλαμβανόμενη, όπως όλα δείχνουν, εκλογική διαδικασία, θα μας προσφέρει αυτή την ευκαιρία..


* Ο κ. Κωστούλας είναι τέως γενικός διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα. Ένα νέο βιβλίο του, με τίτλο: "ΔΙΑΒΑ-ΖΩΝΤΑΣ με το μολύβι στο χέρι", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ.

 http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1385314

Πηγή:www.capital.gr