διεύθυνση επικοινωνίας delios2010@gmail.com

2 Φεβ 2012

Γιατί ανεβαίνουν οι τράπεζες


Του Γιώργου Καισάριου

Ως γνωστό, εδώ και 1 χρόνο από αυτό το βήμα σας έχω δώσει άπειρους λόγους για τους οποίους δεν θα πρέπει να έχετε αγοράσει τράπεζες. Αυτοί που ακολούθησαν αυτή την συμβουλή νομίζω ότι έχουν βγει κερδισμένοι. Ακόμα και πριν ένα χρόνο να είχε πουλήσει κάποιος τράπεζες, είναι πολλαπλά κερδισμένος, ακόμα και σε σχέση με την τωρινή άνοδο.
Από το 2009 υποστηρίζω ότι θα πρέπει να γίνει ένα κούρεμα των ελληνικών ομολόγων. Αυτό σημαίνει απομείωση αξίας αυτών και άρα, μηδενισμός των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών. Το αν τελικά μια τράπεζα σωθεί από την κρατικοποίηση έχει λίγη σημασία. Διότι με τέτοια απομείωση αξίας, το dilution δεν το γλιτώνει.
Το μόνο ερώτημα είναι πόσες οι χασούρες. Ως εκ τούτου, όποιος με έχει ρωτήσει για τράπεζες, του έχω πει μακριά.

Εδώ και λίγο καιρό σας έχω πει ότι μια παράμετρος είναι το που θα γίνουν αυτές οι αυξήσεις κεφαλαίου. Εδώ δεν έχω καμία ένδειξη, αλλά όσο μεγαλύτερη η τιμή, τόσο λιγότερο το dilution. Άρα εκ πρώτης όψεως, υπάρχει κίνητρο να είναι υψηλές οι μετοχές όταν γίνει η όποια αύξηση (είτε από το ΤΧΣ είτε από τους μετόχους). Και η στιγμή των αυξήσεων πλησιάζει. Αυτή βέβαια είναι η συνωμοσιολογική άποψη των πραγμάτων και γενικά δεν θα έλεγα ότι την υποθέτω και τόσο πολύ.

Ένας άλλος λόγος για την τωρινή άνοδο του κλάδου ίσως να έχει κάτι να κάνει με την καινούργια πατέντα που ακούει εις το όνομα, αύξηση κεφαλαίου με κοινές μετοχές χωρίς ψήφο!!!

Αλλά τι ακριβώς σημαίνει κοινές μετοχές χωρίς ψήφο; Βασικά σημαίνει ότι δίνει κάποιος λεφτά, χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα στην διοίκηση του μαγαζιού και χωρίς να παίρνει μέρισμα. Ουσιαστικά δηλαδή κάτι σαν προνομιούχες μετοχές, αλλά χωρίς το υποχρεωτικό μέρισμα.

Τώρα ειλικρινά δεν έχω ιδέα το πως λειτουργεί αυτό και αμφιβάλω αν πράγματι γίνει έτσι. Κατ΄ αρχάς, δεν κατανοώ γιατί έστω και έτσι δεν θα έχουν οι μέτοχοι αλλοίωση (dilution). Είτε είναι με ψήφο είτε όχι, τα κέρδη ανά μετοχή θα μειωθούν δραματικά μετά από την όποια αύξηση κεφαλαίου. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι τράπεζες δεν θα πληρώνουν μέρισμα.

Αλλά για ποιο λόγο να το κάνει αυτό το ΤΧΣ; Υπάρχει κάποιος λογικός λόγος; Για μένα όχι.

Ο μοναδικός λόγος για να διαδραματιστεί αυτή η πατέντα είναι μια: για να σωθούν ορισμένοι μεγαλομέτοχοι του τραπεζικού κλάδου.

Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν ήθελε με τίποτα να γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους από αρχές του 2010 (διαβάστε: "Μας χαρίζουν λεφτά αλλά εμείς λέμε όχι"). Έκανε ό,τι είναι δυνατόν να πείσει τους Γερμανούς και τους Ευρωπαίους ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να πάρουμε βραχυπρόθεσμο δανεισμό.
Οι Γερμανοί όμως δεν ήξεραν την έκταση του ελληνικού προβλήματος. Ακόμα και σήμερα, αμφιβάλω αν οι Ευρωπαίοι συνεταίροι μας γνωρίζουν επακριβώς τα προβλήματα που έχουμε.

Έτσι λοιπόν πείστηκαν να συμμετάσχουν σε αυτή τη φαρσοκωμωδία (ελληνική διάσωση) και σήμερα όχι μόνο δεν έχει διορθωθεί το πρόβλημα, αλλά είμαστε σε πολύ χειρότερη κατάσταση από το 2010 και η οικονομία είναι σε άθλια κατάσταση. Διότι αν είχε γίνει η αναδιάρθρωση το 2010 και είχε ανακεφαλαιοποιηθεί σωστά το τραπεζικό σύστημα, ναι μεν θα είχαμε ύφεση, αλλά όχι αυτό το χάλι που βιώνουμε σήμερα.

Για μένα, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος και της μεταπολίτευσης είναι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Για μένα, αυτή η αναδιάρθρωση είναι ευκαιρία με ένα σμπάρο να χτυπήσουμε δυο τρυγόνια. Το ένα είναι το πολιτικό σύστημα και το άλλο είναι το τραπεζικό σύστημα, που χρηματοδοτεί το πολιτικό σύστημα και το κρατά εν ζωή. Διαβάστε "Γιατί η σωτηρία της Ελλάδος περνάει μέσα από την καταστροφή των τραπεζών").

Και για αυτό ακριβώς προσπαθεί η πολιτική ηγεσία να αποτρέψει την αναδιάρθρωση τώρα και δυο χρόνια, βάζοντας όμως το συμφέρον των ιδίων πάνω από το συμφέρον της χώρας. Και όταν όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην πτώχευση των σημερινών μετόχων μέσα από την κρατικοποίηση, ξαφνικά και από το πουθενά, σκάρωσαν το τερτίπι των κοινών μετοχών χωρίς ψήφο.

Το ερώτημα είναι, μπορεί αυτό να σώσει τους σημερινούς μετόχους;

Βραχυπρόθεσμα ίσως, μακροπρόθεσμα αμφιβάλω.

Κατ΄ αρχάς, άπαντες λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Όλοι κάνουν τα μαθηματικά τους λογαριάζοντας το PSI, αλλά αγνοώντας ότι τα προβληματικά δάνεια που θα πρέπει να διαγραφούν είναι τουλάχιστον άλλα 20 δισ. ευρώ (και τονίζω το τουλάχιστον). Επίσης αγνοούν το BASEL III θα που θα μπει σε εφαρμογή το 2019.

Τέλος, αγνοούν ότι αν δεν γίνει σωστά η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η ελληνική οικονομία δεν θα πάρει ανάσα και άρα οι προοπτικές δεν θα καλυτερεύσουν για κανέναν. Ενθυμήστε παρακαλώ ότι απαιτούνται τουλάχιστον (κατά εμού του ιδίου) 50 δισ. ευρώ σε κεφάλαιο ... ΟΧΙ ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ.

Βέβαια το γεγονός ότι το ονομαστικό κούρεμα θα είναι 50% (αν υποθέσουμε ότι γίνει έτσι) και όχι παραπάνω, δίνει σίγουρα μια ευκαιρία σε ορισμένες τράπεζες να γλιτώσουν την κρατικοποίηση με μια γενναιόδωρη αύξηση κεφαλαίου. Αλλά κοιτάζοντας πόσες μετοχές έχουν ήδη πολλές τράπεζες, στην καλύτερη των περιπτώσεων τα συνολικά τους χαρτιά θα δεκαπλασιαστούν συγκριτικά με το τι ήταν πριν πριν μερικά χρόνια, όταν τελειώσουν οι αυξήσεις.

Σε κάθε περίπτωση, ορισμένοι προσπαθούν να αλλάξουν τους κανόνες. Μεταξύ άλλων, δεν θέλουν με τίποτα να επιβληθεί το εθιμικό δίκαιο της αγοράς και θέλουν με το ζόρι ορισμένοι να σωθούν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δεν έχω άποψη, διότι οι κανόνες με τους οποίους παίζουν δεν είναι αυτοί που ξέρω και έχω μάθει.

Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν βλέπω κάτι που να μου λέει ότι ο τραπεζικός κλάδος είναι για μακροχρόνια αγορά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι σωστός. Το ταμπλό έχει πάντα δίκιο, έστω αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι θέλει να μας πει.

Διότι ναι μεν μέχρι τώρα μου έχουν βγει σχεδόν όλες οι προβλέψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ να γνωρίζω τα πάντα ή ότι δεν θα κάνω κάποτε λάθος.

Άρα όσον αφορά το ερώτημα του σημερινού τίτλου, για ποιο λόγο ανεβαίνουν οι τράπεζες, η ειλικρινής απάντηση είναι δεν έχω ιδέα...

george.kesarios@capital.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου