Με τον «κλειστό» λογαριασμό θα αφαιρεθεί πρακτικά από τους Έλληνες εν μέρει το κυριαρχικό δικαίωμα επί του προϋπολογισμού τους γράφει η γερμανική έκδοση των Financial Times.
Ο λογαριασμός αυτός θα είχε στην πράξη παρόμοιο αποτέλεσμα με τον απορριφθέντα από την Αθήνα ευρωπαίο δημοσιονομικό Επίτροπο, συνεχίζει το άρθρο. Και οι δύο προτάσεις προέρχονται από το ίδιο έγγραφο του γερμανικού υπουργείου οικονομικών. Ωστόσο, η ιδέα του «κλειστού» λογαριασμού συζητήθηκε και συμφωνήθηκε προφανώς και με το Παρίσι, σε αντίθεση με την ιδέα περί δημοσιονομικού Επιτρόπου, την οποία η Αθήνα εξέλαβε ως εσκεμμένη ταπείνωση.
Είναι πιθανό η ελληνική κυβέρνηση να αντιδράσει και πάλι με παρόμοιο τρόπο. Εκείνο που κρύβεται πίσω από αυτή την ιδέα είναι να μην μπορεί πλέον η Ελλάδα να απειλεί κάθε φορά με το φάσμα της χρεοκοπίας.
Αν το κράτος δεν έχει χρήματα, θα πρέπει μελλοντικά πάντοτε να περικόπτονται άμεσα οι δημόσιες δαπάνες. Η πρόταση αυτή συζητήθηκε ήδη στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με την τρόικα. Ωστόσο, δεν περιλαμβάνεται στις επίσημες απαιτήσεις που θέτουν οι εκπρόσωποί της.
Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας με τίτλο «Πρόταση για παράδοση των όπλων» αναφέρονται τα εξής: όσα ξαφνικά τις προηγούμενες ημέρες ήλθαν σαν προτάσεις στο τραπέζι των συζητήσεων – πρώτα ο δημοσιονομικός Επίτροπος και τώρα ο «κλειστός» λογαριασμός – δείχνουν ότι ήδη παίζει η μουσική της εκδίωξης από την Ευρωζώνη. Τη στιγμή μάλιστα που το όλο συνοδεύεται από καλά ενορχηστρωμένες δηλώσεις ότι η υπομονή με τους Έλληνες κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνει.
Τόσο η γερμανίδα καγκελάριος όσο και ο γάλλος πρόεδρος γνωρίζουν ότι οι Έλληνες δεν πρόκειται να ανταποκριθούν στο αίτημα για ειδικό λογαριασμό όπως δεν ανταποκρίθηκαν και σε εκείνο για ένα δημοσιονομικό Επίτροπο. Γιατί αυτό θα σήμαινε ολοκληρωτική παράδοση των όπλων. Κανένα κοινοβούλιο μιας δημοκρατικής κοινωνίας δεν μπορεί να τολμήσει να υποθηκεύσει τη δημοσιονομική κυριαρχία του για χρόνια, αν όχι για δεκαετίες. Ακόμα κι αν βρίσκεται τόσο κοντά στο χείλος του οικονομικού γκρεμού όσο η Ελλάδα.
Γι’ αυτό το να θέτει κανείς τόσο τέτοια αιτήματα που είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν είναι πολύ πιο βολικό, ειδικά για την Άνγκελα Μέρκελ, παρά να πρέπει να υπερασπιστεί την αντιδημοφιλή ελληνική βοήθεια στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Αν, σοβαρεύοντας τα πράγματα, οι Έλληνες αρνηθούν, θα φταίνε τελικά οι ίδιοι για τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.
Στο κάτω-κάτω θα μπορούσαν να είχαν δεχτεί τον δημοσιονομικό Επίτροπο ή βοηθητικά τον ειδικό λογαριασμό (και τις υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις και τα πακέτα μέτρων λιτότητας). Αλλά και στους έλληνες πολιτικούς είναι χρήσιμα τέτοια ακραία αιτήματα. Μπορούν να το παίξουν πατριώτες, ενώ η χώρα κατρακυλά, χάρη στην ανικανότητά της, στη χρεοκοπία.
Στο ίδιο ύφος το δημοσίευμα της Die Tageszeitung στο οποίο αναφέρονται μεταξύ άλλων: Είναι αδιανόητο ότι οι Έλληνες θα συμφωνήσουν για έναν «ειδικό λογαριασμό». Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η Ελλάδα ως κράτος παραιτείται από μόνη της από τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Επιπλέον, ένας ειδικός λογαριασμός μάλλον δεν θα λειτουργούσε, γιατί δεν θα εισέρρεαν καθόλου φόροι. Μόλις οι Έλληνες αντιλαμβάνονταν ότι ξένες δυνάμεις θα επωφελούνταν από τα δικά τους χρήματα, το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας θα οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη μείωση της φορολογίας και οι εφοριακοί πρόθυμα θα έκαναν τα στραβά μάτια.
Επομένως, θα έπρεπε να τεθεί η Ελλάδα υπό καθεστώς αναγκαστικής διοίκησης, προκειμένου να εκπληρώσει το στόχο του ο ειδικός λογαριασμός.
Γιατί προωθούν Μέρκελ και Σαρκοζύ τέτοιες ανοησίες; Η απάντηση είναι τετριμμένη: ο Σαρκοζί βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, άρα λίγος λαϊκισμός μπορεί να ωφελήσει. Επιπλέον, η αλήθεια δεν είναι ευχάριστη: η Ελλάδα θα κοστίσει ακριβά, όποιο σενάριο και αν εφαρμοστεί.
Ούτε όμως και η χρεωκοπία θα ήταν φθηνή, όπως νομίζουν πολλοί Γερμανοί, γιατί ξεχνάνε ότι οι Έλληνες έχουν κυρίως χρέη στο εξωτερικό. Τον τελευταίο καιρό η ΕΕ δεν διαπραγματεύεται με τους Έλληνες αλλά με τον εαυτό της ώστε να επιμεριστούν οι απώλειες μεταξύ των κρατών και των τραπεζών.
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=442395&h1=true
Ο λογαριασμός αυτός θα είχε στην πράξη παρόμοιο αποτέλεσμα με τον απορριφθέντα από την Αθήνα ευρωπαίο δημοσιονομικό Επίτροπο, συνεχίζει το άρθρο. Και οι δύο προτάσεις προέρχονται από το ίδιο έγγραφο του γερμανικού υπουργείου οικονομικών. Ωστόσο, η ιδέα του «κλειστού» λογαριασμού συζητήθηκε και συμφωνήθηκε προφανώς και με το Παρίσι, σε αντίθεση με την ιδέα περί δημοσιονομικού Επιτρόπου, την οποία η Αθήνα εξέλαβε ως εσκεμμένη ταπείνωση.
Είναι πιθανό η ελληνική κυβέρνηση να αντιδράσει και πάλι με παρόμοιο τρόπο. Εκείνο που κρύβεται πίσω από αυτή την ιδέα είναι να μην μπορεί πλέον η Ελλάδα να απειλεί κάθε φορά με το φάσμα της χρεοκοπίας.
Αν το κράτος δεν έχει χρήματα, θα πρέπει μελλοντικά πάντοτε να περικόπτονται άμεσα οι δημόσιες δαπάνες. Η πρόταση αυτή συζητήθηκε ήδη στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με την τρόικα. Ωστόσο, δεν περιλαμβάνεται στις επίσημες απαιτήσεις που θέτουν οι εκπρόσωποί της.
Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας με τίτλο «Πρόταση για παράδοση των όπλων» αναφέρονται τα εξής: όσα ξαφνικά τις προηγούμενες ημέρες ήλθαν σαν προτάσεις στο τραπέζι των συζητήσεων – πρώτα ο δημοσιονομικός Επίτροπος και τώρα ο «κλειστός» λογαριασμός – δείχνουν ότι ήδη παίζει η μουσική της εκδίωξης από την Ευρωζώνη. Τη στιγμή μάλιστα που το όλο συνοδεύεται από καλά ενορχηστρωμένες δηλώσεις ότι η υπομονή με τους Έλληνες κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνει.
Τόσο η γερμανίδα καγκελάριος όσο και ο γάλλος πρόεδρος γνωρίζουν ότι οι Έλληνες δεν πρόκειται να ανταποκριθούν στο αίτημα για ειδικό λογαριασμό όπως δεν ανταποκρίθηκαν και σε εκείνο για ένα δημοσιονομικό Επίτροπο. Γιατί αυτό θα σήμαινε ολοκληρωτική παράδοση των όπλων. Κανένα κοινοβούλιο μιας δημοκρατικής κοινωνίας δεν μπορεί να τολμήσει να υποθηκεύσει τη δημοσιονομική κυριαρχία του για χρόνια, αν όχι για δεκαετίες. Ακόμα κι αν βρίσκεται τόσο κοντά στο χείλος του οικονομικού γκρεμού όσο η Ελλάδα.
Γι’ αυτό το να θέτει κανείς τόσο τέτοια αιτήματα που είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν είναι πολύ πιο βολικό, ειδικά για την Άνγκελα Μέρκελ, παρά να πρέπει να υπερασπιστεί την αντιδημοφιλή ελληνική βοήθεια στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Αν, σοβαρεύοντας τα πράγματα, οι Έλληνες αρνηθούν, θα φταίνε τελικά οι ίδιοι για τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.
Στο κάτω-κάτω θα μπορούσαν να είχαν δεχτεί τον δημοσιονομικό Επίτροπο ή βοηθητικά τον ειδικό λογαριασμό (και τις υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις και τα πακέτα μέτρων λιτότητας). Αλλά και στους έλληνες πολιτικούς είναι χρήσιμα τέτοια ακραία αιτήματα. Μπορούν να το παίξουν πατριώτες, ενώ η χώρα κατρακυλά, χάρη στην ανικανότητά της, στη χρεοκοπία.
Στο ίδιο ύφος το δημοσίευμα της Die Tageszeitung στο οποίο αναφέρονται μεταξύ άλλων: Είναι αδιανόητο ότι οι Έλληνες θα συμφωνήσουν για έναν «ειδικό λογαριασμό». Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η Ελλάδα ως κράτος παραιτείται από μόνη της από τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Επιπλέον, ένας ειδικός λογαριασμός μάλλον δεν θα λειτουργούσε, γιατί δεν θα εισέρρεαν καθόλου φόροι. Μόλις οι Έλληνες αντιλαμβάνονταν ότι ξένες δυνάμεις θα επωφελούνταν από τα δικά τους χρήματα, το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας θα οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη μείωση της φορολογίας και οι εφοριακοί πρόθυμα θα έκαναν τα στραβά μάτια.
Επομένως, θα έπρεπε να τεθεί η Ελλάδα υπό καθεστώς αναγκαστικής διοίκησης, προκειμένου να εκπληρώσει το στόχο του ο ειδικός λογαριασμός.
Γιατί προωθούν Μέρκελ και Σαρκοζύ τέτοιες ανοησίες; Η απάντηση είναι τετριμμένη: ο Σαρκοζί βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, άρα λίγος λαϊκισμός μπορεί να ωφελήσει. Επιπλέον, η αλήθεια δεν είναι ευχάριστη: η Ελλάδα θα κοστίσει ακριβά, όποιο σενάριο και αν εφαρμοστεί.
Ούτε όμως και η χρεωκοπία θα ήταν φθηνή, όπως νομίζουν πολλοί Γερμανοί, γιατί ξεχνάνε ότι οι Έλληνες έχουν κυρίως χρέη στο εξωτερικό. Τον τελευταίο καιρό η ΕΕ δεν διαπραγματεύεται με τους Έλληνες αλλά με τον εαυτό της ώστε να επιμεριστούν οι απώλειες μεταξύ των κρατών και των τραπεζών.
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=442395&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου