Σημαία!

Toυ Γιώργου Λακόπουλου

Ηταν αρκετός ένας κύκλος συζητήσεων του Λουκά Παπαδήμου στις Βρυξέλλες για να αναζωπυρωθεί μια παλιά συζήτηση με περιεχόμενο την ανάπτυξη και τις επενδύσεις. Αυτή τη φορά υπήρχαν νότες αισιοδοξίας που τροφοδοτήθηκαν και από άλλες πλευρές - ακόμη και από τη γερμανική Καγκελαρία. Ολο αυτό μεταφέρθηκε στο ελληνικό κοινό ως προανάκρουσμα μιας γιγαντιαίας αναπτυξιακής επέλασης που θα εκδηλωθεί οσονούπω. Ξαφνικά η ανάπτυξη έγινε σημαία και την ανεμίζουν άπαντες με πάθος.

Φυσικά όλα αυτά είναι για μία ακόμη φορά αέρας κοπανιστός. Διότι για να υπάρχει ανάπτυξη σε μια χώρα χρειάζονται επενδύσεις. Και οι επενδύσεις προϋποθέτουν επενδυτές. Και οι επενδυτές έχουν πάντα τρία συγκεκριμένα κριτήρια προτού αποφασίσουν να βάλουν τα λεφτά τους. Αν μιλάμε φυσικά για επενδυτές που βάζουν λεφτά...

Το ένα είναι η διοίκηση και το νομικό πλαίσιο λειτουργίας των επιχειρήσεων. Δεν είναι πάντα το περιεχόμενο, αλλά η σαφήνεια και η ταχύτητα των διαδικασιών. Στην Ελλάδα η μόνη περιοχή στην οποία μπορεί να λειτουργήσει απρόσκοπτα μια επιχείρηση είναι το... Εθνικό Τυπογραφείο όπου τυπώνονται κάτι πολύ ωραίοι νόμοι, οι οποίοι σπανίως ισχύουν όπως ακριβώς ψηφίστηκαν. Κατά κανόνα ακολουθούνται από προεδρικά διατάγματα και εγκυκλίους που τους αλλοιώνουν, με τη μαγική φράση «κατ' εξαίρεσιν μπορεί να...» στην κατάληξη κάθε νόμου.

Το δεύτερο κριτήριο είναι το σταθερό φορολογικό περιβάλλον σε βάθος χρόνου. Οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται μόνο κατά πόσο θα φορολογηθούν, αλλά θέλουν να το ξέρουν εξαρχής και να ξέρουν ότι θα ισχύει επί μακρόν. Στην Ελλάδα κανένας δεν μπορεί να βεβαιώσει αν θα ισχύει και τον επόμενο μήνα η φορολογική νομοθεσία του προηγουμένου. Και καμιά φορά αν θα υπάρχει φορολογική νομοθεσία ή αν θα εξαρτάται από την κρίση όσων την εφαρμόζουν.

Και το τρίτο είναι να υπάρχουν αξιόπιστοι συνομιλητές. Να ξέρουν οι επενδυτές, δηλαδή, με ποιον μιλούν και πως ό,τι πουν με τον έναν θα ισχύει και για τον άλλον. Στην Ελλάδα αυτό το κριτήριο υπάρχει κίνδυνος να χαθεί εντελώς, αν δεν υπάρξει κυβερνητική σταθερότητα μετεκλογικά.

Συμπέρασμα. Ολα αυτά συνθέτουν ένα μεγάλο κενό. Καλώς οι αρμόδιοι σηκώνουν έστω και με καθυστέρηση τη σημαία της ανάπτυξης. Απλώς, όπως έχει πει ο Αρθουρ Κλαρκ: «Οι σημαίες δεν κυματίζουν στο κενό».

 http://www.tanea.gr/proektaseis/?aid=4698928