Του Γιώργου Καισάριου
Είναι εντυπωσιακό, αλλά ένα από τα επίπεδα αντιπαράθεσης στην ελληνική βουλή είναι ένα θέμα που έχουμε αποτύχει παταγωδώς. Τούτο δεν είναι άλλο από το θέμα των αποκρατικοποιήσεων.
Ορισμένοι ανησυχούν (λέγε με ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ) μην περάσουν ορισμένες μεγάλες εταιρείες που το δημόσιο έχει συμμετοχή στον ιδιωτικό τομέα και χάσουν πολλά από τα προνόμιά τους (ή όσα έχουν απομείνει τέλος πάντων). Σαν πρόσχημα επικαλούνται το λεγόμενο “εθνικό συμφέρον”.
Κατ΄ αρχάς έχει να γίνει πολλά χρόνια κάποια αποκρατικοποίηση και όλοι αυτοί που ανησυχούν τόσο πολύ για το “εθνικό μας συμφέρον”, δεν χρειάζεται να ανησυχούν και πολύ. Διότι δεν μπορεί να γίνουν αποκρατικοποιήσεις όταν το πολιτικό προσωπικό δεν θέλει. Και για όσους δεν το έχουν καταλάβει, το πολιτικό προσωπικό δεν θέλει.
Δεύτερον και πιο σημαντικό, δεν βλέπω αγοραστές πουθενά, δεν βλέπω δηλαδή bids. Οι προσευχές όλων αυτών που τόσα χρόνια παλεύουν να μείνουν τα πάντα υπό κρατικό έλεγχο έχουν εισακουστεί. Υπάρχει τελικά θεός και μάλιστα είναι και αριστερός.
Είναι εντυπωσιακό, αλλά ένα από τα επίπεδα αντιπαράθεσης στην ελληνική βουλή είναι ένα θέμα που έχουμε αποτύχει παταγωδώς. Τούτο δεν είναι άλλο από το θέμα των αποκρατικοποιήσεων.
Ορισμένοι ανησυχούν (λέγε με ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ) μην περάσουν ορισμένες μεγάλες εταιρείες που το δημόσιο έχει συμμετοχή στον ιδιωτικό τομέα και χάσουν πολλά από τα προνόμιά τους (ή όσα έχουν απομείνει τέλος πάντων). Σαν πρόσχημα επικαλούνται το λεγόμενο “εθνικό συμφέρον”.
Κατ΄ αρχάς έχει να γίνει πολλά χρόνια κάποια αποκρατικοποίηση και όλοι αυτοί που ανησυχούν τόσο πολύ για το “εθνικό μας συμφέρον”, δεν χρειάζεται να ανησυχούν και πολύ. Διότι δεν μπορεί να γίνουν αποκρατικοποιήσεις όταν το πολιτικό προσωπικό δεν θέλει. Και για όσους δεν το έχουν καταλάβει, το πολιτικό προσωπικό δεν θέλει.
Δεύτερον και πιο σημαντικό, δεν βλέπω αγοραστές πουθενά, δεν βλέπω δηλαδή bids. Οι προσευχές όλων αυτών που τόσα χρόνια παλεύουν να μείνουν τα πάντα υπό κρατικό έλεγχο έχουν εισακουστεί. Υπάρχει τελικά θεός και μάλιστα είναι και αριστερός.
Πέραν όμως από τα αστεία, υπάρχει ένα θέμα που θα πρέπει να ξεκαθαρίσει σε αυτή τη χώρα και αυτό είναι τι πραγματικά μας συμφέρει. Το αν μας συμφέρει κάτι ή όχι, σας πληροφορώ δεν είναι ιδεολογικό ερώτημα, αλλά χρηματικό ερώτημα. Το γενικότερο ερώτημα είναι αν θα πρέπει το κράτος να έχει περιουσιακά στοιχεία ή όχι. Ας το εξετάσουμε λίγο.
Ας πούμε ότι το ελληνικό κράτος έχει στην κατοχή του μια έκταση γης που θεωρείται φιλέτο. Τι αξία έχει άραγε αυτή η έκταση; Η απάντηση είναι μηδέν.
Τώρα ας υποθέσουμε ότι έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από κάποιον να αγοράσει αυτή την έκταση για κάποιο σκοπό και το κράτος απαντά αρνητικά. Ποιος έχει κερδίσει και ποιος έχει χάσει; Η απάντηση είναι ότι όλοι είναι χαμένοι.
Όσο αυτή η έκταση γης παραμένει στο δημόσιο, δεν θα έχει καμία αξία για τον φορολογούμενο. Για ποιο λόγο; Διότι απλά το κράτος θα έχει μηδέν έσοδα και ΜΗΔΕΝ παραγόμενο ΑΕΠ από αυτή την έκταση γης.
Για να έχει το κράτος έσοδα από αυτή την έκταση γης, θα πρέπει να περάσει στα χέρια ιδιωτών. Διότι μόνο όταν γίνει αυτή η μεταβίβαση και γίνει κάποια αξιοποίηση, μόνο τότε ο ιδιώτης θα έχει κέρδος και θα πάρει και το κράτος κάτι.
Αλλά και κέρδος να μην έχει ο ιδιώτης από αυτή την δραστηριότητα (ας υποθέσουμε δηλαδή ότι είναι μια μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα), παραγόμενο ΑΕΠ το κράτος θα έχει, θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν και ΦΠΑ και άλλα έσοδα το κράτος θα εισπράξει.
Μια ολόκληρη αρμάδα από φυσικά πρόσωπα και εταιρείες θα πωλούν προϊόντα και υπηρεσίες στην ξενοδοχειακή μονάδα, που επίσης θα αυξήσει τα έσοδα του κράτους ακόμα περισσότερο. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και θα μπει χρήμα στα χέρια του μέσου πολίτη.
Αλλά για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει αυτή η έκταση γης να περάσει στα χέρια κάποιου ιδιώτη. Μέχρι να γίνει αυτό, η αξία αυτής της έκτασης γης είναι μηδέν, το παραγόμενο προϊόν θα είναι μηδέν, μηδέν επίσης θα είναι οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν και μηδέν θα είναι τα λεφτά που θα μπουν στις τσέπες του μέσου πολίτη.
Σημειώστε, ότι δεν μιλάω μόνο για έκταση γης αλλά για τα πάντα. Αντί για έκταση γης, βάλτε ΟΤΕ ή ΔΕΗ αν θέλετε, το ίδιο κάνει.
Μάλιστα, πολύ πιο πολλά χρήματα θα εισπράξει το κράτος από την οικονομική δραστηριότητα της εν λόγω μονάδας στο πιο πάνω παράδειγμα, από το ίδιο το τίμημα της εξαγοράς. Και για όσους παρενοχλήστε με την ιδέα της πώλησης γης, η απάντηση είναι ότι μόνο έτσι θα έχει κάποιος αρκετό κίνητρο να δουλέψει για να κερδίσει ο ίδιος και για να κερδίσει και το κράτος. Οι λεγόμενες παραχωρήσεις γης κτλ, για μένα δεν δουλεύουν.
Άρα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε και τι μας συμφέρει. Οι λεγόμενες αποκρατικοποιήσεις μπορεί πράγματι εδώ που έφτασαν τα πράγματα να μην αποφέρουν μεγάλα έσοδα, αλλά ο παράγοντας έσοδα από την πώληση κάποιας κρατικής περιουσίας είναι ίσως το τελευταίο που μας ενδιαφέρει σήμερα.
Όχι ότι δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει το τίμημα εξαγοράς και σαφώς πρέπει να επιδιώξουμε όσο το μεγαλύτερο τίμημα, αλλά σήμερα επείγει λιγότερο το τίμημα και περισσότερο η δραστηριότητα. Διότι αν όλοι αυτοί που φωνάζουν για το “εθνικό συμφέρον” είχαν διαφορετικό μυαλό, το καλό τίμημα θα το είχαμε εξασφαλίσει πριν μερικά χρόνια.
Σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε (που μας έφτασαν οι ανεπαρκείς χειρισμοί της πολιτικής ηγεσίας) ζητούμενο είναι απλά να βρούμε κάποιον που θέλει να έρθει εδώ και να αποπειραθεί να κάνει κάτι, μπας και κινηθεί η οικονομία και δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Για μένα το τίμημα είναι δευτερεύων ζήτημα.
Δυστυχώς όμως δεν βλέπω πολλούς ενδιαφερομένους να επιθυμούν να έρθουν πλέον στη χώρα μας, ακόμα και αν τους τα δώσουμε όλα δωρεάν.
Αλλά πέραν από τους ανεπαρκείς χειρισμούς των πολιτικών αυτής της χώρας, πέραν από τους συνδικαλιστές, που αποτελούσαν τους κομματικούς στρατούς στο βαθύ κράτος, σήμερα έχουμε και ένα πρόβλημα, που δυστυχώς θα δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την εξίσωση. Τούτο δεν είναι άλλο από τις απειλές του κ. Τσίπρα έναντι όσων σκέφτονται να επενδύσουν σε αυτή τη χώρα ή να νομοθετήσουν έτσι ώστε να μειωθεί το κράτος. Έλεος πια!!
george.kesarios@capital.gr
Μάλιστα, πολύ πιο πολλά χρήματα θα εισπράξει το κράτος από την οικονομική δραστηριότητα της εν λόγω μονάδας στο πιο πάνω παράδειγμα, από το ίδιο το τίμημα της εξαγοράς. Και για όσους παρενοχλήστε με την ιδέα της πώλησης γης, η απάντηση είναι ότι μόνο έτσι θα έχει κάποιος αρκετό κίνητρο να δουλέψει για να κερδίσει ο ίδιος και για να κερδίσει και το κράτος. Οι λεγόμενες παραχωρήσεις γης κτλ, για μένα δεν δουλεύουν.
Άρα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε και τι μας συμφέρει. Οι λεγόμενες αποκρατικοποιήσεις μπορεί πράγματι εδώ που έφτασαν τα πράγματα να μην αποφέρουν μεγάλα έσοδα, αλλά ο παράγοντας έσοδα από την πώληση κάποιας κρατικής περιουσίας είναι ίσως το τελευταίο που μας ενδιαφέρει σήμερα.
Όχι ότι δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει το τίμημα εξαγοράς και σαφώς πρέπει να επιδιώξουμε όσο το μεγαλύτερο τίμημα, αλλά σήμερα επείγει λιγότερο το τίμημα και περισσότερο η δραστηριότητα. Διότι αν όλοι αυτοί που φωνάζουν για το “εθνικό συμφέρον” είχαν διαφορετικό μυαλό, το καλό τίμημα θα το είχαμε εξασφαλίσει πριν μερικά χρόνια.
Σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε (που μας έφτασαν οι ανεπαρκείς χειρισμοί της πολιτικής ηγεσίας) ζητούμενο είναι απλά να βρούμε κάποιον που θέλει να έρθει εδώ και να αποπειραθεί να κάνει κάτι, μπας και κινηθεί η οικονομία και δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Για μένα το τίμημα είναι δευτερεύων ζήτημα.
Δυστυχώς όμως δεν βλέπω πολλούς ενδιαφερομένους να επιθυμούν να έρθουν πλέον στη χώρα μας, ακόμα και αν τους τα δώσουμε όλα δωρεάν.
Αλλά πέραν από τους ανεπαρκείς χειρισμούς των πολιτικών αυτής της χώρας, πέραν από τους συνδικαλιστές, που αποτελούσαν τους κομματικούς στρατούς στο βαθύ κράτος, σήμερα έχουμε και ένα πρόβλημα, που δυστυχώς θα δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την εξίσωση. Τούτο δεν είναι άλλο από τις απειλές του κ. Τσίπρα έναντι όσων σκέφτονται να επενδύσουν σε αυτή τη χώρα ή να νομοθετήσουν έτσι ώστε να μειωθεί το κράτος. Έλεος πια!!
george.kesarios@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου