Επικίνδυνος εγωκεντρισμός

Του Αλεξη Παπαχελα

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ορισμένοι παράγοντες του δημοσίου βίου βλέπουν με καλό μάτι μια ενδεχόμενη αποτυχία και συνακόλουθη κατάρρευση της σημερινής κυβέρνησης. Προφανώς δεν αναφέρομαι σε όσους στενοχωριούνται που η Ελλάδα δεν έχει ήδη πάει στη δραχμή. Στην περίπτωση αυτών των τελευταίων είναι αυτονόητη η πρόθεσή τους να επιταχύνουν και να ενθαρρύνουν κάθε εξέλιξη που μπορεί να... βοηθήσει τη χώρα να πάει στα βράχια μια ώρα αρχύτερα. Ο λόγος είναι για άλλους πολιτικούς παράγοντες, οι οποίοι εμφανίζονται τυπικά να στηρίζουν την κυβέρνηση χωρίς να πείθουν όμως με τις επιλογές προσώπων, τις ενστάσεις και τη στάση τους ότι το εννοούν. Εχει έλθει η ώρα να σοβαρευθούν οι πολιτικοί μας και να σοβαρευθούμε όλοι μας. Ολοι μας έχουμε κάποιο μεγάλο παράπονο για το πώς φέρθηκε ο κ. Χ ή ο κ. Ψ στην αρχή του επεισοδίου του Μνημονίου ή αμέσως μετά την επιτυχία του πρώτου PSI. Δεν είναι όμως τώρα η ώρα για ομαδική ψυχοθεραπεία ώστε να βρει ο καθένας το δίκιο του. Ούτε δικαιούται ένας πολιτικός ηγέτης να φέρεται σαν να είναι θυμωμένος με όλους μας επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο σπουδαίο ήταν το έργο του και πόσο τον έχει αδικήσει η Ιστορία. Η ανευθυνότητα σήμερα δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση ως εκδίκηση για την πρότερη ανευθυνότητα κάποιου άλλου. Με αυτά τα μυαλά και αυτήν τη στάση χρεοκοπούν οι χώρες - και όχι μόνο οικονομικά. Τα περιθώρια ελιγμών της Ελλάδας είναι ελάχιστα. Μια κρίσιμη μάζα του γερμανικού και ευρωπαϊκού κατεστημένου έχει ξεγράψει τη χώρα και δεν θα μας δώσει εύκολα άλλη ευκαιρία. Αυτό πρέπει όλοι να το χωνέψουμε και να βάλουμε στην άκρη προσωπικούς εγωισμούς, υπολογισμούς και κομματικά συμφέροντα. Αν η σημερινή κυβέρνηση καταρρεύσει ενδέχεται να έχουμε μισή ακόμη ευκαιρία, εφόσον αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές. Οι συνθήκες όμως θα είναι σε μια τέτοια περίπτωση εξαιρετικά οριακές. Ισως στα χαρτιά και τους υπολογισμούς κάποιων αυτό να φαντάζει ως ένα λογικό και διαχειρίσιμο σενάριο. Στην πράξη, όμως, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για όσους στηρίζουν αυτή την κυβέρνηση μόνο στα χαρτιά. Πρέπει να δώσουν ό,τι καλύτερο διαθέτουν οι ίδιοι και ο πολιτικός τους χώρος για να πετύχει. Μπορεί πράγματι η Ιστορία να είναι άδικη. Υπάρχουν παραδείγματα όπου κάποιος παλεύει σκληρά και η μοίρα τα φέρνει έτσι ώστε κάποιος άλλος να γευθεί τα οφέλη της δουλειάς του. Μόνο που στη δική μας περίπτωση οι εγωισμοί και οι τρικλοποδιές το μόνο που θα πετύχουν είναι η χώρα να σκάσει μια ώρα αρχύτερα. Οποιος πιστεύει ότι με τερτίπια και μένοντας και μέσα και έξω από μια κυβέρνηση θα προφυλαχθεί από την ανεξέλεγκτη έκρηξη, πρέπει προφανώς να είναι ή πολύ αφελής ή αθεράπευτα εγωκεντρικός.  http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_04/07/2012_450394