διεύθυνση επικοινωνίας delios2010@gmail.com

26 Ιουλ 2012

Πανούκλα

ΗΤΑΝ το καλοκαίρι του 2009. Τότε που ο Αντώνης Σαμαράς ανέβαινε σβέλτα τις σκάλες της εισόδου του Μουσείου της Ακρόπολης από την πλευρά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου για να υποδεχθεί ως υπουργός Πολιτισμού κάποιον υψηλό επισκέπτη. Μετά την ξενάγηση, ακολουθούσε γεύμα, κατά περίπτωση, στο εστιατόριο του μουσείου ή σε κανένα ταβερνάκι στου Μακρυγιάννη ή στον Διόνυσο - όπως έγινε με τον Ζοζέ Μπαρόζο.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν είχε έρθει τότε στην Αθήνα σε μια ημιεπίσημη θερινή επίσκεψη. Και μεταξύ άλλων είχε περιηγηθεί το μουσείο. Με τον Σαμαρά, ο οποίος, εκτός των άλλων, διαθέτει την άνεση της προσωπικής επαφής, ο Μπαρόζο είχε μια θερμή γνωριμία από παλιά. Αλλά ο Σαμαράς ήταν υπουργός Πολιτισμού, χωρίς συμμετοχή στον σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης. Οταν μιλούσε στο τηλέφωνο με τον κραταιό τότε Γιώργο Σουφλιά και του έλεγε τις απόψεις του για την οικονομία, ο Σαρακατσάνος ξαφνικά δεν άκουγε. Ούτως ή άλλως, ο Πορτογάλος εθεωρείτο «κολλημένος» με τον Κώστα Καραμανλή. Η άνοδος του ενός στην πρωθυπουργία και του άλλου στην προεδρία της Κομισιόν ήταν στοιχεία της δεξιάς στροφής της Ευρώπης το 2004.
ΦΥΣΙΚΑ, με τη ματιά του παρόντος, το καλοκαίρι του 2009 έχει μουσειακό χαρακτήρα. Θυμάται κανείς τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη για «τ' αρχαία μνημεία και τη σύγχρονη θλίψη» - αν και ο Σαμαράς ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε πριν από κάνα χρόνο μιλήσει για εθνική κατάθλιψη. Και ο Μπαρόζο γιατί έρχεται; Η σύντομη απάντηση είναι γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
ΑΣΦΑΛΩΣ τα δημοσιονομικά και η εφαρμογή του προγράμματος έχουν εκτροχιαστεί. Ακόμη χειρότερα: το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Και πριν περάσει ένα εξάμηνο από το PSI συζητείται ήδη, απέξω απέξω, η ανάγκη για ένα ακόμη κούρεμα του υπολειπόμενου ελληνικού χρέους, που είναι πια στα χέρια των ξένων κυβερνήσεων και όχι των ιδιωτών. Η οικονομική πραγματικότητα συμβαδίζει με μια πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα, όπου η χώρα στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία έχει τους χρυσαυγίτες στη Βουλή και τους νεοκομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ προ των πυλών. Το ελληνικό πείραμα δεν απέτυχε απλώς. Παρήγαγε έναν πολιτικό Φρανκενστάιν εντός ευρωζώνης.
ΟΛΑ αυτά ενώ έχει έρθει στα πράγματα μια κυβέρνηση ακριβώς όπως την ήθελε η Ευρώπη. Είναι τρικομματική, εκφράζοντας ιδανικό πολιτικό φάσμα συναίνεσης. Εχει μέσα και τη συντηρητική ΝΔ και τους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την αριστερή ΔΗΜΑΡ. Το σχήμα είναι πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Εκφράζει την ωριμότητα εκείνων που ψήφισαν τα κόμματα αυτά, αλλά και την επιγενόμενη μετριοπάθεια των αρχηγών τους. Ακόμη περισσότερο: το σχήμα αυτό έχει καλή διάταξη μάχης, με έναν σούπερ τεχνοκράτη, τον Γιάννη Στουρνάρα, στα Οικονομικά και έναν γενναίο φιλελεύθερο πολιτικό, τον Κωστή Χατζηδάκη, στην Ανάπτυξη. Ο πολιτικός λόγος της κυβέρνησης είναι στη σωστή κατεύθυνση. Συνεπώς δεν μπορεί εύκολα να αντιμετωπισθεί με απαξιωτικές δηλώσεις περί εξόδου από το ευρώ, όπως αυτή του γερμανού αντικαγκελάριου Φίλιπ Ρέσλερ.
ΠΡΩΗΝ πρωθυπουργός και έμπειρος πολιτικός, ο Μπαρόζο τα ξέρει αυτά. Εξού και η επίσκεψη στην Αθήνα. Η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να στηριχθεί στη φάση αυτή ή, τέλος πάντων, να της δοθεί μια έσχατη ευκαιρία. Το ζητούμενο, πάντως, θα ήταν να έρθει και κανένας άλλος μετά τον Ζοζέ, γιατί τρία χρόνια τώρα μας αντιμετωπίζουν λες και έχουμε πανούκλα.


Του Δημήτρη Μητρόπουλου

 http://www.tanea.gr/agiografies/?aid=4741082

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου