Κάτι αλλάζει...

Του Γιώργου Καισάριου

Όπως θα διαβάσατε και εσείς, η Γαλλία θα επιστρέψει περίπου 754 εκατ. ευρώ στην Ελλάδα από την Τράπεζα της Γαλλίας (ΤτΓ), για τους τόκους που έχει πληρώσει η Ελλάδα για τα ομόλογα που έχει στην κατοχή της η ΤτΓ.
Πράγματι, η συμφωνία (στο περίπου) ήταν ότι δεν θα γινόταν κούρεμα στα ομόλογα που έχουν οι κεντρικές τράπεζες και ότι οι τόκοι θα επέστρεφαν με κάποιο τρόπο πίσω στην Ελλάδα. Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα δώσει και πολύ σημασία στο όλο θέμα με αποτέλεσμα να το έχω ξεχάσει.
Όπως σας έχω πει στο παρελθόν, η κεντρική τράπεζα δεν είναι τίποτα άλλο από μια ανεξάρτητη αρχή, όπου η δικαιοδοσία της πηγάζει από το νομοθετικό σώμα. Εν ολίγοις, η κεντρική τράπεζα δεν είναι τίποτα άλλο από την προέκταση της κρατικής μηχανής.

Δεν έχει καμία διαφορά η επιτροπή κεφαλαιαγοράς από την κεντρική τράπεζα. Και οι δυο είναι ανεξάρτητες αρχές και οι δυο έχουν την νομοθετική πρωτοβουλία στον τομέα τους, απλά τις νομοθετικές πρωτοβουλίες αυτές τις επικυρώνει η βουλή.

Ένας από τους λόγους που έγραψα το άρθρο με τίτλο "Μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ελληνικό αδιέξοδο", είναι διότι όταν η χρηματοδότηση γίνεται από την κεντρική τράπεζα, το κόστος για το κράτος είναι μηδέν.

Επειδή το κέρδος της κεντρικής τράπεζες επιστρέφει πίσω στην κεντρική κυβέρνηση στο τέλος της χρονιάς, ουσιαστικά το κόστος που πληρώνει το κράτος για πιστώσεις που έχει στα χέρια της η κεντρική τράπεζα είναι μηδέν. Το ίδιο γίνεται στη Fed όπως σας έχω εξηγήσει.

Τώρα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ΕΚΤ είναι ό,τι είναι η ΤτΕ, μια προέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου η δύναμη της ΕΚΤ πηγάζει από τις ευρωπαϊκές συνθήκες.

Ούτε η ΕΚΤ, ούτε η ΤτΓ και ούτε η ΤτΕ είναι κερδοφόρες επιχειρήσεις. Θεωρητικά δηλαδή, ό,τι κέρδος έχουν το επιστρέφουν στην κεντρική εξουσία με κάποιο τρόπο και δεν το δίνουν μέρισμα σε μετόχους, όπως πολλοί συνωμοσιολόγοι νομίζουν (όχι δεν αληθεύουν όλα αυτά τα videos στο youtube).

Τώρα αν υποθέσουμε ότι όλες οι κεντρικές τράπεζες επιστρέφουν πίσω τους τόκους επί του ελληνικού χρέους, σημαίνει ότι αλλάζουν πάρα πολλά στα μοντέλα μου και στους υπολογισμούς μου.

Κατ΄ αρχάς σημαίνει ότι το μόνο ουσιαστικό κόστος μας (τόκοι) θα είναι μόνο επί των ομολόγων της αγοράς και τα διακρατικά δάνεια. Πόσα είναι αυτά δεν ξέρω ακριβώς, αλλά μην ξεχνάτε ότι αυτές οι συμβάσεις είχαν γίνει με πολύ ευνοϊκά επιτόκια.

Ο ΣΚΑΙ ανέφερε ότι η επιστροφή τόκων από το χρέος που έχουν οι άλλες κεντρικές τράπεζες θα φτάσει τα 4,5 δισ. (δεν κατάλαβα αν είναι για φέτος, για τους επόμενος 12 μήνες ή κάτι άλλο).

Τώρα αν ισχύει αυτό, σημαίνει ότι οι συνολικοί τόκοι που θα κληθούμε να πληρώσουμε θα είναι κατά πολύ λιγότεροι από ό,τι φανταζόμουν. Πόσο λιγότερο; Πολύ χοντρικά, νομίζω ότι το συνολικό μας κόστος δεν θα υπερβεί τα 5 δισ. ευρώ περίπου.

Τι σημαίνει αυτό άραγε; Σημαίνει ότι είμαι έτοιμος να αλλάξω στάση όσον αφορά πολλά από αυτά που έχω αναφέρει.

Σημαίνει δηλαδή ότι δεν είναι ανάγκη να γίνει επιπλέον κούρεμα, διότι αν τα πράγματα είναι έτσι όπως νομίζω, το κούρεμα είναι πολύ περισσότερο από ό,τι ήλπιζα ακόμα και εγώ σε τωρινές τιμές.

Και αν πράγματι τους επόμενους 12 μήνες επιβεβαιωθεί ότι, οι συνολικοί τόκοι είναι κοντά στα 5 δισ. ευρώ, σημαίνει ότι το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους μας είναι αρκετά κάτω από το 5% επί του ΑΕΠ, που σας είχα πει παλαιότερα ότι είναι το ανώτατο που μπορούμε να πληρώσουμε (μάλιστα είχα πει ότι ακόμα και αυτό είναι υπερβολικό).

Που επίσης σημαίνει, ότι έχουμε ουσιαστικά λύσει το 50% του προβλήματος που φωνάζω από την αρχή αυτής της κρίσης, που είναι της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας (το άλλο μισό είναι ανταγωνιστικότητας).

Τέλος, σε περίπτωση που όλα αυτά είναι περίπου όπως τα νομίζω, δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους η κατάσταση στο μαγαζί θα είναι κάρα-Bull.

george.kesarios@capital.gr