Να μην τολμήσουν να πανηγυρίσουν

Τα μέτρα θα ψηφισθούν και η δόση θα καταβληθεί (όπως όλα δείχνουν) εντός του Δεκεμβρίου. Όλα αυτά όμως δεν δίνουν σε καμιά περίπτωση στην κυβέρνηση δικαίωμα για πανηγύρια. Γιατί τον Δεκέμβριο, μετά από ένα εξάμηνο θητείας, τα μοναδικά πεπραγμένα της είναι ότι εξασφάλισε την δόση. Απολύτως τίποτε άλλο.
Η εξασφάλιση της δόσης ενός δανείου που προορίζεται για την εξόφληση του χρέους και υποχρεώσεων (του χρέους) μέχρι και την τελευταία δεκάρα.
Και όλοι αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει αυτό. Ότι και αυτή η κυβέρνηση, (απαλλαγμένη από την εξεύρεση πόρων για το χρέος) θα ξοδέψει τους δικούς μας φόρους, (που είναι τα μόνα έσοδα της), για να πληρώσει (στο 75-80%) το πελατειακό της δυναμικό που υπηρετεί το κράτος. 


Και αν περισσέψουν τίποτε ψίχουλα (πάλι από τους φόρους μας) θα τα δώσει για τα χρέη της σε φάρμακα και περίθαλψη. Τα κοντά στα 14 δισ. ευρώ που χρωστάει σε επιχειρήσεις και προμηθευτές και με τα οποία κάπως θα ανάσανε από ρευστό η αγορά ας τα ξεχάσουμε. 

Αλλά και στους υπόλοιπους Έλληνες «ιθαγενείς» η κυβέρνηση δεν έχει εξασφαλίσει ούτε ένα ευρώ. Γιατί εκτός από τα παζάρια και τις διαβουλεύσεις για την δόση, ένα ολόκληρο εξάμηνο, δεν έκανε απολύτως τίποτε που να επιτρέπει κάποια αισιοδοξία στην αγορά και κατ΄ επέκταση στους εργαζόμενους και στους άνεργους.

Δεν έγινε μέχρι τώρα απολύτως τίποτε εκτός από λόγια του αέρα και συνθήματα για την δήθεν ανάπτυξη. Για δήθεν άνοιγμα της αγοράς. Για δήθεν προσέλκυση επενδυτών και επενδύσεων. Μόνο λόγια και σχεδιασμοί επί χάρτου για την αναθέρμανση της αγοράς. Ασάφειες για την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων ΕΣΠΑ. 

Ψεύδη για δήθεν σχέδια τύπου Μάρσαλ από την Ευρώπη και τους δανειστές.

Ψεύδη για τον εκσυγχρονισμό των θεσμών που θα βοηθούσαν τις καινοτομίες και τους νέους ορίζοντες μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Ψεύδη παντού όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις από το 2007 μέχρι σήμερα...

Και όμως θα μπορούσε. Γιατί η περικοπή μισθών και συντάξεων, που θα οδηγήσουν σε παραπέρα υποβάθμιση της ζωής μας μέχρι και 10% (ας λένε ότι θέλουν για την ύφεση) συνδέεται μεν με τις υποχρεώσεις μας για την δόση, αλλά είναι μια εντελώς διαφορετική υποχρέωση της χώρας από εκείνη των μεταρρυθμίσεων.

Οι μεταρρυθμίσεις (για τις οποίες κόπτονται και οι δανειστές για τους δικούς τους βεβαίως λόγους) είναι μια εντελώς διαφορετική πολιτική που επιβάλλεται (ακόμη και από το μνημόνιο) να λειτουργεί παράλληλα με τα πακέτα των μέτρων. Εάν μάλιστα γίνουν με τόλμη και ρεαλισμό, μπορούν να περιορίσουν την τάση ύφεσης με μια τάση αναθέρμανσης.

Τι ενοχλούσε λοιπόν την κυβέρνηση να απελευθερώσει, ας πούμε, τα κλειστά επαγγέλματα όσο εφαρμόζει μέτρα λιτότητας;

Τι πρόβλημα δημιουργεί στην περιστολή των κρατικών δαπανών σε μισθούς και συντάξεις η κατάργηση των αγορανομικών διατάξεων που κλείνουν την αγορά, κάνουν αρνητικές τις επενδύσεις και δεν προσφέρουν τίποτε στην προσπάθεια αναθέρμανσης της οικονομίας;

Γιατί δεν ολοκληρώνεται η ηλεκτρονική συνταγογράφιση;

Γιατί δεν εφαρμόζεται το ηλεκτρονικό σύστημα στα Τελωνεία ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε πολιτική μέτρων περιστολής;

Σε τι εμποδίζει την κυβέρνηση η πιστοποίηση ιδιωτών στην αδειοδότηση βιομηχανικών, τουριστικών και εμπορικών επενδύσεων αντί της χρονοβόρας σημερινής διαδικασίας (1-2 χρόνια) από υπουργεία και περιφερειακές υπηρεσίες;

Στα ερωτήματα αυτά δεν έχω την αφέλεια να περιμένω απάντηση. Γιατί το φρενάρισμα των μεταρρυθμίσεων είναι θέμα καθαρά πολιτικό και εντάσσεται στο γενικότερο πολιτικό πρόβλημα της οικονομίας.

Τα μέτρα περικοπών μισθών και συντάξεων μαζί με τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις έχουν πολιτικό κόστος. Αν γίνουν ταυτόχρονα και οι μεταρρυθμίσεις θα αποδυναμωθούν οι ήδη ταραγμένες πελατειακές σχέσεις και των τριών κομμάτων που συνθέτουν την κυβέρνηση.

Και αυτό το πολιτικό κόστος δεν το αντέχουν τα χαμηλά ποσοστά που πήραν τα κυβερνητικά κόμματα στις εκλογές.

Σιγά - σιγά ,λοιπόν, και με το μαλακό... Πρώτα τα μέτρα και... βλέπουμε για τις μεταρρυθμίσεις.

Έτσι λειτούργησε η «φιλοσοφία» και της σημερινής κυβέρνησης το πρώτο εξάμηνο της θητείας της. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τα μόνα πεπραγμένα είναι η είσπραξη της δόσης.

Και μετά; Για αυτό επαναλαμβάνω. Ας μην τολμήσουν να πανηγυρίσουν. Αν το τολμήσουν και δεν ξεσηκωθεί το σύμπαν θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

george.kraloglou@capital.gr