Η αλήθεια είναι ότι στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας δεν
σωθήκαμε. Σύμφωνα με τη νεοελληνική οικονομική θεωρία, που διδάσκεται
στα καφενεία των οκτώ, ανάπτυξη είναι να παράγουν οι Γερμανοί και να
καταναλώνουμε εμείς, έτσι ώστε αυτοί να παρουσιάζουν θετικό ισοζύγιο
εξωτερικών συναλλαγών κι εμείς να κάνουμε τζίρο στην αγορά. Οπότε, με
τους περιορισμούς που μας βάζουν στην «αξιοποίηση» των δανεικών,
«αναπτυξιακό» χαΐρι δεν κάνουμε. Ούτε σωζόμαστε με τον τρόπο που θέλουν
οι ελληνικοί θρύλοι: κάνουμε μια φοβερή διαπραγμάτευση, μας δίνουν τα
λεφτά και δεν ρωτούν πολλά.
Η άλλη αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει Eurogroup, Σύνοδος Κορυφής ή Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που μπορεί να σώσει μια χώρα η οποία απλώς περιμένει να σωθεί. Οι χώρες σώζονται από την ενότητα και την πάλη των κατοίκων της κατά της διαφθοράς, από την ελευθερία των επιχειρήσεων να παράγουν πλούτο χωρίς περιττά γραφειοκρατικά δεσμά, από την προσήλωση των εκπαιδευτικών να μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά, αυτά δηλαδή που θα παράγουν τις καινούργιες ιδέες, τις νέες τεχνολογίες για να προκόψει ο τόπος. Η Ελλάδα δεν μπορεί να σωθεί από τη δόση των 45 δισ. ευρώ, άσχετα αν αυτό το ποσό είναι μεγαλύτερο από το ετήσιο ΑΕΠ της Σλοβενίας. Δεν μπορεί να σωθεί ούτε από τα 230 δισ. που είναι το συνολικό πρόγραμμα των σταθεροποιητικών προγραμμάτων. Θα σωθεί μόνο αν καταφέρει να δημιουργήσει προϊόντα που θα έχουν ζήτηση, στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό.
Το σωστό ερώτημα, όμως, είναι άλλο: Ποια Ελλάδα δεν σώθηκε; Η Ελλάδα των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που περιμένουν τα θαλασσοδάνεια, με ή άνευ εκβιασμών στις τράπεζες, δεν σώζεται με καμιά (γερμανική) κυβέρνηση. Η Ελλάδα των συντεχνιών που θεωρούν αγωνιστικό δικαίωμα να... σκοντάφτουν με τις γροθιές σφιγμένες πάνω σε διπλωμάτες επίσης δεν έχει σωσμό. Το παρασιτικό κράτος με εκατοντάδες άχρηστους οργανισμούς και υπηρεσίες που λειτουργούν με τον αραμπά επίσης δεν έχει ελπίδα.
Η μόνη Ελλάδα που μπορεί να σωθεί είναι η παραγωγική. Αυτή που όλοι οι παραπάνω δεν αφήνουν να πάρει ανάσα. Απαρτίζεται απ’ όλους εκείνους που δουλεύουν, παράγουν, δημιουργούν. Είναι πολλοί αυτοί που μπορούν πραγματικά να σώσουν τη χώρα, αλλά τους σκεπάζουν όλοι οι άλλοι, αυτοί που σήμερα κλαυθμυρίζουν ότι «δεν σώθηκε η Ελλάς», εννοώντας ότι δεν σώθηκε το δικό τους τέλμα. Το στοίχημα των υπολοίπων παραμένει ανοιχτό...
Tου Πασχου Μανδραβελη
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_01/12/2012_472496
Η άλλη αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει Eurogroup, Σύνοδος Κορυφής ή Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που μπορεί να σώσει μια χώρα η οποία απλώς περιμένει να σωθεί. Οι χώρες σώζονται από την ενότητα και την πάλη των κατοίκων της κατά της διαφθοράς, από την ελευθερία των επιχειρήσεων να παράγουν πλούτο χωρίς περιττά γραφειοκρατικά δεσμά, από την προσήλωση των εκπαιδευτικών να μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά, αυτά δηλαδή που θα παράγουν τις καινούργιες ιδέες, τις νέες τεχνολογίες για να προκόψει ο τόπος. Η Ελλάδα δεν μπορεί να σωθεί από τη δόση των 45 δισ. ευρώ, άσχετα αν αυτό το ποσό είναι μεγαλύτερο από το ετήσιο ΑΕΠ της Σλοβενίας. Δεν μπορεί να σωθεί ούτε από τα 230 δισ. που είναι το συνολικό πρόγραμμα των σταθεροποιητικών προγραμμάτων. Θα σωθεί μόνο αν καταφέρει να δημιουργήσει προϊόντα που θα έχουν ζήτηση, στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό.
Το σωστό ερώτημα, όμως, είναι άλλο: Ποια Ελλάδα δεν σώθηκε; Η Ελλάδα των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που περιμένουν τα θαλασσοδάνεια, με ή άνευ εκβιασμών στις τράπεζες, δεν σώζεται με καμιά (γερμανική) κυβέρνηση. Η Ελλάδα των συντεχνιών που θεωρούν αγωνιστικό δικαίωμα να... σκοντάφτουν με τις γροθιές σφιγμένες πάνω σε διπλωμάτες επίσης δεν έχει σωσμό. Το παρασιτικό κράτος με εκατοντάδες άχρηστους οργανισμούς και υπηρεσίες που λειτουργούν με τον αραμπά επίσης δεν έχει ελπίδα.
Η μόνη Ελλάδα που μπορεί να σωθεί είναι η παραγωγική. Αυτή που όλοι οι παραπάνω δεν αφήνουν να πάρει ανάσα. Απαρτίζεται απ’ όλους εκείνους που δουλεύουν, παράγουν, δημιουργούν. Είναι πολλοί αυτοί που μπορούν πραγματικά να σώσουν τη χώρα, αλλά τους σκεπάζουν όλοι οι άλλοι, αυτοί που σήμερα κλαυθμυρίζουν ότι «δεν σώθηκε η Ελλάς», εννοώντας ότι δεν σώθηκε το δικό τους τέλμα. Το στοίχημα των υπολοίπων παραμένει ανοιχτό...
Tου Πασχου Μανδραβελη
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_01/12/2012_472496
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου