Θεατρινισμοί τέλος στην Ευρώπη – ώρα για δουλειά

Σε αντίθεση με την πλειονότητα των Ευρωπαίων υπάρχουν και οι ευρώ-αισιόδοξοι. Δεν είναι μόνο ότι η σημερινή πολιτική της ευρωζώνης δεν οδεύει πλέον στην καταστροφή αλλά υπάρχει και η θετική επίδραση των πολιτικών αυτών και σε εθνικό πολιτικό επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει φως στο τέλος του ευρωπαϊκού τούνελ. Η γαλλική πολιτική ελίτ φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αρχίσει να παίρνει μια διαφορετική πορεία για να πάρει και πάλι η ανάπτυξη μπροστά.

Αν έχετε τάσεις προς την ευρώ-απαισιοδοξία, η τελευταία εκδοχή του ελληνικού σχεδίου διάσωσης θα σας έχει ωθήσει περαιτέρω προς την κατάθλιψη! Η άστοχη επαναγορά χρέους, το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της τελευταίας συμφωνίας, ξάφνιασε ακόμη και τους πιο σκληρούς ευρωσκεπτικιστές. Ακόμη και στον κυνικό κόσμο των αγορών χρέους, κανείς δεν είχε ακούσει ποτέ αναδιάρθρωση και προσφορά ανταλλαγής χρέους που είχε εκ νέου κουρευτεί σε λιγότερο από ένα χρόνο.

Ίσως να καταλήξετε σε λαϊκιστικά επιχειρήματα ότι όλα αυτά είναι μια μάχη κατά των αρπακτικών hedge funds  εναντίον εκείνων που αγόρασαν ελληνικά ομόλογα σε χαμηλά επίπεδα τον Απρίλιο και το Μάιο. Αλλά οι κερδοσκόποι δεν είναι εκείνοι που θα πληγωθούν από την τελευταία ελληνική συμφωνία. Ενώ όλες οι λεπτομέρειες, και το τελικό μέγεθος, από την ελληνική αγορά ιδίων ομολόγων δεν είναι σαφές, είναι βέβαιο ότι αναλογικά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα είναι ο μεγαλύτερος χαμένος από την επαναγορά ομολόγων. Οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να πωλούν τα ομόλογά τους για 33 σεντ στο ευρώ, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια έως και €4 δισ.

Η απώλεια αυτή σε συνδυασμό  με το τραπεζικό σύστημα κλασματικού αποθέματος σε μια μικρή οικονομία όπως την Ελλάδα, θα έχει δραματικά αποτελέσματα στην παροχή πιστώσεων προς τον ιδιωτικό τομέα της χώρας. Τυχόν ελλείψεις στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων πιθανώς θα καλυφθούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω του φτωχού ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Για να μην μαθούν λοιπόν οι Γερμανοί φορολογούμενοι για τις πραγματικές απώλειες που θα υποστούν, η Ελλάδα καλείται τώρα να περάσει άλλο ένα έτος ύφεσης. Έτσι η υποστήριξη προς την άκρα δεξιά και την άκρα αριστερά έχει σημειώσει νέα άνοδο. Η προσπάθεια να μείνει υποτονικό το ελληνικό θέμα μέχρι τις γερμανικές εκλογές το

Σεπτέμβριο του 2013 θα είναι πολύ δύσκολο έργο για την ευρωκρατία και τους Έλληνες φίλους της.

Η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία κατά πάσα πιθανότητα θα περιμένουν μέχρι μετά την την καταμέτρηση των ψήφων τον επόμενο Σεπτέμβριο, αλλά είναι σαφές ότι θα πρέπει να επιβάλουν κουρέματα στα χρέη τους που θα είναι αναλογικά μικρότερα της Ελλάδας, αλλά μεγαλύτερα σε απόλυτους όρους. Θα δούμε λοπόν πώς οι δεκτικοί ευρωπαίοι επενδυτές θα ανταποκριθούν σε νέες κλήσεις να επενδύσουν στην ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Γιατί, λοιπόν, να είναι κανείς αισιόδοξος για το μέλλον της Ευρώπης; Επειδή είμαστε πια κοντά στο τέλος των θεατρινισμών ότι αυτού του είδους οι διορθώσεις θα οδηγήσουν σε ένα νέο κύκλο ανάπτυξης. Ακριβώς κάτω από το επίπεδο της λήψης αποφάσεων οι πολιτικοί παράγοντες τόσο από την δεξιά όσο και από την αριστερά, η επόμενη γενιά των ηγετών μας δηλαδή, θεμελιώνουν ήδη μαζί τις πολιτικές που θα μπορούσαν πραγματικά να φέρουν αποτελέσματα. Τα βραβεία για την προσποίηση και το ψέμα έχουν εξαντληθεί. Το μόνο που έχει απομείνει είναι η αναγνώριση της πραγματικότητας.

Ένας αυξανόμενος αριθμός Γάλλων πολιτικών, συνειδητοποιούν ότι πρέπει να αφήνουν χώρο και για τις αποτυχίες, και, μετά από τις αποτυχίες, έρχεται η επανεκκίνηση. Οι περισσότερες νέες εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των φαινομενικά πολλά υποσχόμενων εταιρειών τεχνολογίας, δεν ευημερούν, ή πουλούνται σε άλλους με απογοητευτικούς όρους. Στη συνέχεια, οι επιχειρηματίες πρέπει να είναι σε θέση να ξεκινήσουν από την αρχή. Αυτό πρέπει να γίνει και η φυσιολογική πορεία στην Ευρώπη, όπως είναι στις ΗΠΑ και τη Σκανδιναβία.

Τα πρωτοσέλιδα και οι γκρίνια, σχετικά με τη φορολόγηση των πλουσιών είναι απλά καταθλιπτικό θέαμα. Ωστόσο, η νέα κυβέρνηση έκανε πίσω για τη φορολόγηση των υπεραξιών των νέων επιχειρήσεων. Ιδιαίτερα για τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων υψηλής τεχνολογίας οι φόροι επί των κερδών θα παραμείνουν χαμηλά. Μετά τον νέο προϋπολογισμό των ΗΠΑ, θα μπορούσαν να είναι χαμηλότεροι από ότι στις ΗΠΑ. Και οι θεωρήσεις εργασίας για τους ειδικευμένους ξένους θα είναι πια μια ταχεία διαδικασία.

Οι εταιρείες τεχνολογίας απολαμβάνουν πλέον πολύ καλύτερη πολιτική υποστήριξη από ότι γηραιότερες βιομηχανίες. Σε κάποιο σημείο, όμως, χρειαζόμαστε ένα μοντέλο πολιτικής υποστήριξης για τον τομέα αυτό που θα μπορούσε να γενικευθεί και για την υπόλοιπη οικονομία. Όταν πια οι πολιτικοί θα ξεμείνουν από δικαιολογίες για το τι κάνουν στραβά τώρα.

 http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2012-12-04-23-07-50-2012120482158/