Όταν ο Μάριο Ντράγκι αποκάλυψε το σχέδιο απεριόριστων αγορών ομολόγων
τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
ήλπιζε ότι θα έπειθε σε τέτοιο βαθμό τους επενδυτές ώστε να μη
χρειαστεί ποτέ να το χρησιμοποιήσει. Προς το παρόν, το σχέδιό του έχει
πετύχει. Κατά τους τέσσερις τελευταίους μήνες του 2012, περίπου 93 δισ. ευρώ από ιδιωτικά κεφάλαια έχουν επιστρέψει στην περιφέρεια της ευρωζώνης.
Αυτό το κύμα ρευστότητας καθιστά πολύ ευκολότερη την έκδοση χρέους για τις κυβερνήσεις της ευρωπεριφέρειας. Αυτόν τον μήνα, η Ισπανία προχώρησε στην πρώτη έκδοση 10ετών ομολόγων μετά από έναν χρόνο, με τους ξένους επενδυτές να είναι οι μεγαλύτεροι αγοραστές στη δημοπρασία. Παράλληλα, ανακάμπτει το ενδιαφέρον για εταιρικά ομόλογα και μετοχές, με τους επενδυτές να γοητεύονται από τις χαμηλές αποτιμήσεις.
Γεγονός είναι ότι αυτή η εισροή κεφαλαίων -η οποία αντιστοιχεί στο 9% του συνολικού ΑΕΠ της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας- είναι λιγότερο από το ένα τέταρτο των χρημάτων που έφυγαν από την περιφέρεια το οκτάμηνο του 2012.
Οι επενδυτές φαίνεται πως εξακολουθούν να ανησυχούν καθώς αγοράζουν κατά κύριο λόγο ρευστούς τίτλους, οι οποίοι μπορούν να πωληθούν γρήγορα εάν γυρίσει η παλίρροια. Ελάχιστα είναι τα παραδείγματα άμεσων ξένων επενδύσεων, που θα βοηθούσαν τις εν λόγω χώρες να βγουν από την ύφεση.
Παρ' όλα αυτά, η διστακτική ανάκαμψη της εμπιστοσύνης των επενδυτών δείχνει ότι υπερέβαλαν όσοι εκτιμούσαν ότι το ευρώ ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Οι επενδυτές κινούνται σε κοπάδια. Όταν ένας ικανός αριθμός εξ αυτών χάνει την εμπιστοσύνη του στο ενιαίο νόμισμα, τότε ακολουθούν και οι άλλοι, ανεξαρτήτως του τι πιστεύουν.
Η ψυχολογία των αγορών είναι τέτοια που ο κ. Ντράγκι δικαίως έθιξε την πιθανότητα της θετικής μετάδοσης σε όλη την ευρωζώνη. Η μείωση του κόστους δανεισμού για τις κυβερνήσεις μπορεί να χαλαρώσει την ανάγκη για δημοσιονομική προσαρμογή και να συμβάλει έτσι στην ανάπτυξη. Καθώς οι τράπεζες ανησυχούν λιγότερο για τις δικές τους ανάγκες αναχρηματοδότησης, μπορεί να δουν πιο θετικά τη χρηματοδότηση αναγκών σε εταιρικές επενδύσεις.
Βεβαίως, η πρόσφατη ενίσχυση του ευρώ -που προκλήθηκε από αυτό το κύμα κεφαλαίων στην Ευρώπη- θα δυσχεράνει την κατάσταση για τους Ευρωπαίους εξαγωγείς. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ευρωζώνη, όμως, είναι ο εφησυχασμός των αξιωματούχων.
Καθώς η κρίση υποχωρεί, χαλαρώνει και η αίσθηση του επείγοντος για τις διαρθρωτικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Οι κυβερνήσεις της περιφέρειας δεν θα αισθάνονται πλέον ότι πρέπει να συνεχίσουν στον ενάρετο δρόμο προς την ανταγωνιστικότητα. Οι πιστώτριες χώρες, παράλληλα, θα δελεαστούν να μπλοκάρουν το φιλόδοξο σχέδιο της τραπεζικής ενοποίησης.
Οι πολιτικοί, όμως, θα πρέπει να προχωρήσουν με αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Όπως έχει μάθει πλέον καλά η ευρωζώνη, όταν οι επενδυτές αρχίζουν να χάνουν την εμπιστοσύνη τους, τότε σύντομα ακολουθεί... ποδοπάτημα προς την έξοδο.
Αυτό το κύμα ρευστότητας καθιστά πολύ ευκολότερη την έκδοση χρέους για τις κυβερνήσεις της ευρωπεριφέρειας. Αυτόν τον μήνα, η Ισπανία προχώρησε στην πρώτη έκδοση 10ετών ομολόγων μετά από έναν χρόνο, με τους ξένους επενδυτές να είναι οι μεγαλύτεροι αγοραστές στη δημοπρασία. Παράλληλα, ανακάμπτει το ενδιαφέρον για εταιρικά ομόλογα και μετοχές, με τους επενδυτές να γοητεύονται από τις χαμηλές αποτιμήσεις.
Γεγονός είναι ότι αυτή η εισροή κεφαλαίων -η οποία αντιστοιχεί στο 9% του συνολικού ΑΕΠ της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας- είναι λιγότερο από το ένα τέταρτο των χρημάτων που έφυγαν από την περιφέρεια το οκτάμηνο του 2012.
Οι επενδυτές φαίνεται πως εξακολουθούν να ανησυχούν καθώς αγοράζουν κατά κύριο λόγο ρευστούς τίτλους, οι οποίοι μπορούν να πωληθούν γρήγορα εάν γυρίσει η παλίρροια. Ελάχιστα είναι τα παραδείγματα άμεσων ξένων επενδύσεων, που θα βοηθούσαν τις εν λόγω χώρες να βγουν από την ύφεση.
Παρ' όλα αυτά, η διστακτική ανάκαμψη της εμπιστοσύνης των επενδυτών δείχνει ότι υπερέβαλαν όσοι εκτιμούσαν ότι το ευρώ ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Οι επενδυτές κινούνται σε κοπάδια. Όταν ένας ικανός αριθμός εξ αυτών χάνει την εμπιστοσύνη του στο ενιαίο νόμισμα, τότε ακολουθούν και οι άλλοι, ανεξαρτήτως του τι πιστεύουν.
Η ψυχολογία των αγορών είναι τέτοια που ο κ. Ντράγκι δικαίως έθιξε την πιθανότητα της θετικής μετάδοσης σε όλη την ευρωζώνη. Η μείωση του κόστους δανεισμού για τις κυβερνήσεις μπορεί να χαλαρώσει την ανάγκη για δημοσιονομική προσαρμογή και να συμβάλει έτσι στην ανάπτυξη. Καθώς οι τράπεζες ανησυχούν λιγότερο για τις δικές τους ανάγκες αναχρηματοδότησης, μπορεί να δουν πιο θετικά τη χρηματοδότηση αναγκών σε εταιρικές επενδύσεις.
Βεβαίως, η πρόσφατη ενίσχυση του ευρώ -που προκλήθηκε από αυτό το κύμα κεφαλαίων στην Ευρώπη- θα δυσχεράνει την κατάσταση για τους Ευρωπαίους εξαγωγείς. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ευρωζώνη, όμως, είναι ο εφησυχασμός των αξιωματούχων.
Καθώς η κρίση υποχωρεί, χαλαρώνει και η αίσθηση του επείγοντος για τις διαρθρωτικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Οι κυβερνήσεις της περιφέρειας δεν θα αισθάνονται πλέον ότι πρέπει να συνεχίσουν στον ενάρετο δρόμο προς την ανταγωνιστικότητα. Οι πιστώτριες χώρες, παράλληλα, θα δελεαστούν να μπλοκάρουν το φιλόδοξο σχέδιο της τραπεζικής ενοποίησης.
Οι πολιτικοί, όμως, θα πρέπει να προχωρήσουν με αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Όπως έχει μάθει πλέον καλά η ευρωζώνη, όταν οι επενδυτές αρχίζουν να χάνουν την εμπιστοσύνη τους, τότε σύντομα ακολουθεί... ποδοπάτημα προς την έξοδο.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/754750/ArticleFTgr.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου