Τα κοράκια εμφανίζονται όταν μυρίσουν το πτώμα. Και τον τελευταίο καιρό ο
ελληνικός επιχειρηματικός κόσμος έχει να επιδείξει πλήθος πτωμάτων. Και
πάλι καλά δηλαδή, με δεδομένες τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν!
Εμφανίστηκαν, λοιπόν, τα κοράκια. Έτοιμα να κατασπαράξουν οτιδήποτε τους
αρέσει. Είναι νόμος της φύσης. Αλλιώς θα γέμιζε ο κόσμος πτώματα και
δεν θα είχαμε τι να τα κάνουμε. Φτάνει όμως αυτό για να μιλήσουμε για
ανάκαμψη;
Η απάντηση είναι πως όχι! Το ότι κοιτούν και στην Ελλάδα κάποιοι που κυνηγούν επενδυτικές ευκαιρίες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, δεν σημαίνει ότι από αύριο θα αρχίσουν να ξεχειλίζουν τα εκατομμύρια από τις τσέπες μας. Σημαίνει όμως ότι υπό τις παρούσες συνθήκες (προοπτική παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη) ο πάτος είναι κάπου εδώ. Αυτό άλλωστε εκφράζει και η εντυπωσιακή άνοδος στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όπου ο γενικός δείκτης διπλασίασε την αξία του.
Μόνο που ο κόσμος του Χρηματιστηρίου δεν συμβαδίζει πάντα με εκείνον της πραγματικής οικονομίας. Οι τιμές των μετοχών τρέχουν να προεξοφλήσουν ένα γεγονός, το οποίο, όμως, μπορεί να μην συμβεί! Αν και στην δική μας περίπτωση φαίνεται ότι έχουμε εισέλθει σε μία φάση συσσώρευσης κι αυτό που δεν ξέρουμε είναι ο χρόνος που θα διαρκέσει αυτή η φάση. Δεν υπάρχει η ρευστότητα για να συγκεντρωθούν όλες οι «ευκαιρίες» και να ξεκινήσει η αντίστροφη πορεία.
Το ότι έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους κάποια επενδυτικά funds είναι μία ένδειξη. Για να «σκουπιστεί», όμως, η προσφορά θα πρέπει να βρεθεί αρκετά μεγάλη ρευστότητα. Κι αυτό δεν γίνεται να συμβεί σε βραχύ χρονικό διάστημα. Και δεν αρκούν μόνο τα funds. Χρειάζεται κάτι μεγαλύτερο.
Στο παρελθόν τον ρόλο αυτόν τον έπαιξαν οι Έλληνες του εξωτερικού ή κάποια μεγάλα επενδυτικά προγράμματα από το εξωτερικό, όπως το σχέδιο Μάρσαλ. Με τις γνωστές δυσκολίες να επικρατούν στην διεθνή οικονομική σκηνή, μάλλον θα πρέπει να αποκλείσουμε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός να σπεύδουμε την προσοχή μας στους Έλληνες επιχειρηματίες; Τόσο σε αυτούς που έχουν κεφάλαια στο εξωτερικό και θα μπορούσαν να τα επαναπατρίσουν, όσο και στους Έλληνες του εξωτερικού.
Χρειάζεται ένα νέο όραμα. Ξέρουμε που είναι ο πάτος, επειδή το «έξυπνο χρήμα» έκανε ήδη την εμφάνισή του. Αν θα πάμε πιο πέρα ή αν θα τρίβουμε τον πάτο του τηγανιού για τα επόμενα είκοσι χρόνια, εξαρτάται από εμάς. Χρειαζόμαστε φρέσκο χρήμα και ένα εύφορο έδαφος για να πιάσουν τα λεφτά αυτά τόπο.
Οι βασικοί μέτοχοι των Μύλων Αγίου Γεωργίου ήταν από την Σμύρνη και είχαν αποφασίσει να φτιάξουν την εταιρεία στην Μασσαλία. Την τελευταία στιγμή τους έπεισε ο Βενιζέλος και έτσι έγινε τα χρόνια εκείνα μία κορυφαία επένδυση στην Ελλάδα. Κάτι ανάλογο χρειάζεται να γίνει και σήμερα. Ένας – ένας να πειστούν όσοι μπορούν για να ξεκινήσουν μία επένδυση στην Ελλάδα. Σε μία Ελλάδα φιλική για τις επενδύσεις, με σταθερό φορολογικό καθεστώς, με σεβασμό στους Νόμους. Εκτός κι αν θέλουμε να μείνουμε μόνο στην όρεξη των κορακιών. Εντάξει, αυτά θα καθαρίσουν τα πτώματα. Αλλά ως εκεί...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Η απάντηση είναι πως όχι! Το ότι κοιτούν και στην Ελλάδα κάποιοι που κυνηγούν επενδυτικές ευκαιρίες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, δεν σημαίνει ότι από αύριο θα αρχίσουν να ξεχειλίζουν τα εκατομμύρια από τις τσέπες μας. Σημαίνει όμως ότι υπό τις παρούσες συνθήκες (προοπτική παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη) ο πάτος είναι κάπου εδώ. Αυτό άλλωστε εκφράζει και η εντυπωσιακή άνοδος στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όπου ο γενικός δείκτης διπλασίασε την αξία του.
Μόνο που ο κόσμος του Χρηματιστηρίου δεν συμβαδίζει πάντα με εκείνον της πραγματικής οικονομίας. Οι τιμές των μετοχών τρέχουν να προεξοφλήσουν ένα γεγονός, το οποίο, όμως, μπορεί να μην συμβεί! Αν και στην δική μας περίπτωση φαίνεται ότι έχουμε εισέλθει σε μία φάση συσσώρευσης κι αυτό που δεν ξέρουμε είναι ο χρόνος που θα διαρκέσει αυτή η φάση. Δεν υπάρχει η ρευστότητα για να συγκεντρωθούν όλες οι «ευκαιρίες» και να ξεκινήσει η αντίστροφη πορεία.
Το ότι έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους κάποια επενδυτικά funds είναι μία ένδειξη. Για να «σκουπιστεί», όμως, η προσφορά θα πρέπει να βρεθεί αρκετά μεγάλη ρευστότητα. Κι αυτό δεν γίνεται να συμβεί σε βραχύ χρονικό διάστημα. Και δεν αρκούν μόνο τα funds. Χρειάζεται κάτι μεγαλύτερο.
Στο παρελθόν τον ρόλο αυτόν τον έπαιξαν οι Έλληνες του εξωτερικού ή κάποια μεγάλα επενδυτικά προγράμματα από το εξωτερικό, όπως το σχέδιο Μάρσαλ. Με τις γνωστές δυσκολίες να επικρατούν στην διεθνή οικονομική σκηνή, μάλλον θα πρέπει να αποκλείσουμε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός να σπεύδουμε την προσοχή μας στους Έλληνες επιχειρηματίες; Τόσο σε αυτούς που έχουν κεφάλαια στο εξωτερικό και θα μπορούσαν να τα επαναπατρίσουν, όσο και στους Έλληνες του εξωτερικού.
Χρειάζεται ένα νέο όραμα. Ξέρουμε που είναι ο πάτος, επειδή το «έξυπνο χρήμα» έκανε ήδη την εμφάνισή του. Αν θα πάμε πιο πέρα ή αν θα τρίβουμε τον πάτο του τηγανιού για τα επόμενα είκοσι χρόνια, εξαρτάται από εμάς. Χρειαζόμαστε φρέσκο χρήμα και ένα εύφορο έδαφος για να πιάσουν τα λεφτά αυτά τόπο.
Οι βασικοί μέτοχοι των Μύλων Αγίου Γεωργίου ήταν από την Σμύρνη και είχαν αποφασίσει να φτιάξουν την εταιρεία στην Μασσαλία. Την τελευταία στιγμή τους έπεισε ο Βενιζέλος και έτσι έγινε τα χρόνια εκείνα μία κορυφαία επένδυση στην Ελλάδα. Κάτι ανάλογο χρειάζεται να γίνει και σήμερα. Ένας – ένας να πειστούν όσοι μπορούν για να ξεκινήσουν μία επένδυση στην Ελλάδα. Σε μία Ελλάδα φιλική για τις επενδύσεις, με σταθερό φορολογικό καθεστώς, με σεβασμό στους Νόμους. Εκτός κι αν θέλουμε να μείνουμε μόνο στην όρεξη των κορακιών. Εντάξει, αυτά θα καθαρίσουν τα πτώματα. Αλλά ως εκεί...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου